1ο Συνέδριο Φοιτητών – Μαθητών του Μπλόκο της Πορτογαλίας
Στις 19-20/3 πραγματοποιήθηκε, στο Πόρτο, το 1ο Συνέδριο Φοιτητών – Μαθητών του Bloco de Esquerda. Ήταν η πρώτη φορά που φοιτητές και μαθητές συναντήθηκαν ξεχωριστά από τους νέους εργαζόμενους, για να συζητήσουν, να συντονιστούν και να σχεδιάσουν τις επόμενες δράσεις τους. Συμμετείχαν περίπου 150 νέοι, εκλεγμένοι απ’ όλη τη χώρα. Στους δύο μήνες της προσυνεδριακής διαδικασίας, συνδιαμορφώθηκαν από τα μέλη δύο πλατφόρμες, η πρώτη, που εκφράζει την πλειοψηφία συνιστωσών και ανένταχτων, και η δεύτερη, που στηρίζεται κυρίως από την οργάνωση Ruptura.
Το συνέδριο άνοιξε ο Φρανσίσκο Λούκα, βουλευτής και ένας από τους ηγέτες του Bloco. Αναφέρθηκε στην πορεία του κόμματος, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, στο κενό που κάλυψε στο πορτογαλικό πολιτικό φάσμα, ανέλυσε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στην Πορτογαλία και τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης (ιδιωτικοποιήσεις σε ταχυδρομεία, στο οδικό δίκτυο, αερομεταφορές, επιχειρήσεις ενέργειας κ.λπ.), οι οποίες ξεπερνούν σε «τόλμη» το δεξιό κόμμα. Σε μια τέτοια πολιτική και οικονομική συγκυρία, τόνισε ότι βασικός ρόλος του Bloco είναι να αντιστρέψει το κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, έτσι ώστε να μην πληρώσουν την κρίση οι υπεύθυνοι, αλλά οι εργαζόμενοι. Ο ρόλος που έχει να παίξει η νεολαία είναι κρίσιμος, και μια μεγάλη οργανωτική καμπάνια στα πανεπιστήμια είναι αναγκαία.
Σημείο αντιπαράθεσης
Οι διαδικασίες του συνεδρίου συνεχίστηκαν με τις εισηγήσεις της κάθε πλατφόρμας και τις τοποθετήσεις των αντιπροσώπων. Κύριο σημείο αντιπαράθεσης, το οποίο όξυνε τα πνεύματα και με το οποίο καταπιάστηκαν πολλές τοποθετήσεις, ήταν η στήριξη στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές της υποψηφιότητας του Μανουέλ Αλέγκρε, ιστορικού στελέχους του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Σύμφωνα με τις απόψεις της πλειοψηφίας, πρόκειται για μια πολιτική τακτική, που στόχο έχει το διχασμό του Σοσιαλιστικού Κόμματος και τη μετατόπιση προς τα αριστερά ενός μεγάλου κομματιού της βάσης, που διαφωνεί με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της κυβέρνησης Σόκρατες και εκφράζεται με την κριτική που ασκεί ο Αλέγκρε. Επίσης, η στήριξη του Αλέγκρε, πριν από το Σοσιαλιστικό Κόμμα αναγκάζει τόσο τον ίδιο τον Αλέγκρε σε μια ακόμα πιο αριστερή τοποθέτηση όσο και στερεί από το Σοσιαλιστικό Κόμμα την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αντιθέτως, οι διαφωνούντες, που εκφράζονται κυρίως απο τη συνιστώσα Ruptura, αμφισβητούν το κατά πόσο έχει μετατοπιστεί προς τα αριστερά η τοποθέτηση του Αλέγκρε και θεωρούν ότι μια τέτοια πολιτική κίνηση αποτελεί στήριγμα για την κυβέρνηση, σε μια περίοδο που το Bloco θα έπρεπε να επιδιώκει να μην υπάρξει η απαιτούμενη πλειοψηφία για την ανάδειξη προέδρου και να βάζει στο στόχαστρο την εύθραυστη ισορροπία πάνω στην οποία στηρίζεται η κυβέρνηση του Σόκρατες.
Η δράση της νεολαίας
Σχετικά με τη νεολαία, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τη δημιουργία ενός δικτύου ακτιβιστών, το οποίο θα συντονίζεται σε εθνικό επίπεδο και θα παρεμβαίνει με πολύμορφους τρόπους δράσης στις σχολές και στα σχολεία.
Δεν έλειψαν και εισηγήσεις σχετικά με το εργασιακό μέλλον της νεολαίας, την οικονομική κρίση, τη Διαδικασία της Μπολόνια και την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, τον πόλεμο και τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα (το φθινόπωρο του 2010 θα πραγματοποιηθεί στη Λισσαβόνα η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ, και οι Πορτογάλοι ετοιμάζονται από τώρα, μέσω επιτροπών ειρήνης, συλλογής υπογραφών, για την αποχώρηση των πορτογαλικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν κ.λπ.), την οικολογία, το γυναικείο ζήτημα, το κίνημα των ομοφυλοφίλων κ.ά. Οι διαδικασίες του συνεδρίου έκλεισαν με την υπερψήφιση της πλατφόρμας Α, την ανάδειξη του νέου Εθνικού Συντονιστικού και το χαιρετισμό του συνεδρίου από τις διεθνείς αντιπροσωπίες που το παρακολούθησαν (Νεολαία ΚΟΕ, Σπάρτακος, NPA, Γαλλία).
Προβληματισμοί
Πολλοί προβληματισμοί και σκέψεις γεννιώνται αναμφίβολα, όταν κάποιος από την κατακερματισμένη ελληνική Αριστερά, με την ψυχαναλυτική ομφαλοσκόπησή της αλλά και τους ακίνδυνους επαναστατικούς βερμπαλισμούς της, παρά την ευκαιρία που της δίνει η οικονομική κρίση να παίξει ενωμένη πρωταγωνιστικό ρόλο, διακτινίζεται στο ελπιδοφόρο και νικηφόρο εγχείρημα του Bloco. Εγώ θα κρατήσω μία: Η υπέρβαση των στεγανών τής κάθε Αριστεράς, η συσπείρωση και η ενότητα των πιο ετερόκλητων στοιχείων και κομματιών, τη στιγμή που οι λαοί των νότιων χωρών της Ευρώπης δέχονται μια τόσο σφοδρή επίθεση, δεν πρέπει να είναι ένα ακόμα «αξιοθέατο» στο μαγευτικό Πόρτο, που απλά θαυμάζει κανείς, αλλά κεντρικός στόχος όσων θέλουν να αντισταθούν.
Δημήτρης Χάμσας
