Η Αριστερά πώς αντιμετώπισε το πρόβλημα των ΜΜΕ, αλλά και γενικότερα τη διαμόρφωση του νέου τοπίου, μέσα στο οποίο καλείται να δράσει;
Η Αριστερά νόμισε, κάποια στιγμή, ότι είναι μέρος του συστήματος, το ’89. Και συμμετείχε σ’ αυτή την ιστορία. Νομίζω ότι υπάρχουν και εκπρόσωποι της Αριστεράς οι οποίοι λένε ότι κάναμε λάθος.
Η Αριστερά νόμισε, κάποια στιγμή, ότι είναι μέρος του συστήματος, το ’89. Και συμμετείχε σ’ αυτή την ιστορία. Νομίζω ότι υπάρχουν και εκπρόσωποι της Αριστεράς οι οποίοι λένε ότι κάναμε λάθος.
Μήπως αυτό ταλανίζει ακόμα την Αριστερά;
Είναι ένα από τα λάθη που ταλανίζουν ακόμα. Η Αριστερά έχει μέλλον στην Ελλάδα, εάν αναλάβει κάτι το οποίο, όμως, είναι ζόρικο. Αν αναλάβει να αυτοεμπλουτιστεί η ίδια και να εμπλουτίσει τη γενικότερη κουλτούρα μας με ένα στοιχείο πέρα από το συναισθηματικό. Αν αναλάβει το πολύ δύσκολο πράγμα να οργανώσει την παραγωγή του έργου της σκέψης. Η επιφωνηματική αντίδραση στον καπιταλισμό, όπως η επιφωνηματική αντίδραση σε οτιδήποτε, μας κάνει ποιητές. Ο Βαλερί έλεγε ότι «ποίηση είναι το ανάπτυγμα ενός επιφωνήματος». Έχουμε ποιητές πολλούς στην Ελλάδα και έχουμε μεγάλη ποίηση. Όμως, η παραγωγή σκέψης για την ελληνική Αριστερά είναι έργο επαναστατικό. Το επιφώνημα εκτονώνει. Το επιφώνημα μάς απαλλάσσει απ’ αυτή την εργασία. Και να μην ξεχνάμε ότι ελληνικό δεν ήταν μόνο το αίσθημα ή το θυμικό. Ήταν και η ακαταπόνητη αναζήτηση της αλήθειας. Αυτή η διάσταση της ζωής, η παραγωγή της σκέψης, νομίζω ότι είναι ο ορίζοντας του μέλλοντος για την ελληνική Αριστερά, εφόσον θέλει να υπάρξει. Δηλαδή, η δράση είναι ένα μέτωπο το οποίο είναι δεδομένο. Στη δράση θα πέσουμε μην ξέροντας τι ψάρια θα πιάσουμε. Αυτός είναι ο ορισμός της δράσης. Αλλά πριν από τη δράση και παράλληλα με τη δράση, θα πρέπει να υπάρξει ένα εργαστήριο σκέψης. Η παραγωγή, εκτός από επιφώνημα, και ενός πλέγματος συλλογισμών οι οποίοι μπορούν να κινητοποιήσουν αλλιώς τους ανθρώπους για τη δράση της επόμενης μέρας.
Είναι ένα από τα λάθη που ταλανίζουν ακόμα. Η Αριστερά έχει μέλλον στην Ελλάδα, εάν αναλάβει κάτι το οποίο, όμως, είναι ζόρικο. Αν αναλάβει να αυτοεμπλουτιστεί η ίδια και να εμπλουτίσει τη γενικότερη κουλτούρα μας με ένα στοιχείο πέρα από το συναισθηματικό. Αν αναλάβει το πολύ δύσκολο πράγμα να οργανώσει την παραγωγή του έργου της σκέψης. Η επιφωνηματική αντίδραση στον καπιταλισμό, όπως η επιφωνηματική αντίδραση σε οτιδήποτε, μας κάνει ποιητές. Ο Βαλερί έλεγε ότι «ποίηση είναι το ανάπτυγμα ενός επιφωνήματος». Έχουμε ποιητές πολλούς στην Ελλάδα και έχουμε μεγάλη ποίηση. Όμως, η παραγωγή σκέψης για την ελληνική Αριστερά είναι έργο επαναστατικό. Το επιφώνημα εκτονώνει. Το επιφώνημα μάς απαλλάσσει απ’ αυτή την εργασία. Και να μην ξεχνάμε ότι ελληνικό δεν ήταν μόνο το αίσθημα ή το θυμικό. Ήταν και η ακαταπόνητη αναζήτηση της αλήθειας. Αυτή η διάσταση της ζωής, η παραγωγή της σκέψης, νομίζω ότι είναι ο ορίζοντας του μέλλοντος για την ελληνική Αριστερά, εφόσον θέλει να υπάρξει. Δηλαδή, η δράση είναι ένα μέτωπο το οποίο είναι δεδομένο. Στη δράση θα πέσουμε μην ξέροντας τι ψάρια θα πιάσουμε. Αυτός είναι ο ορισμός της δράσης. Αλλά πριν από τη δράση και παράλληλα με τη δράση, θα πρέπει να υπάρξει ένα εργαστήριο σκέψης. Η παραγωγή, εκτός από επιφώνημα, και ενός πλέγματος συλλογισμών οι οποίοι μπορούν να κινητοποιήσουν αλλιώς τους ανθρώπους για τη δράση της επόμενης μέρας.
Σχόλια
