Μόλις συνήλθαμε από το σοκ, πως «οι έσχατοι» πρώτευσαν, πάψαμε να αναρωτιόμαστε για το θαύμα της ανατροπής του Α΄ γύρου των εκλογών στη Γαλλία. Όλα ήταν ένα «κόλπο» απλό και αποτελεσματικό: Το Αριστερό Μέτωπο και ο Μακρόν τα βρήκαν, παραιτήθηκαν όσοι δικοί τους ήταν τρίτοι και ψήφισαν μαζί τον κάθε αντίπαλο της Λεπέν. Μπορούν να λένε ότι έσωσαν την Γαλλία από τη Λεπέν, την Ευρώπη από τον φασισμό, τον δυτικό πολιτισμό από την καταστροφή. Η Δημοκρατία όχι απλώς σώθηκε αλλά νίκησε κιόλας. Φυσικά για να σώσουν και τους εαυτούς τους, την πολιτική τους ύπαρξη, θα συνεχίσουν να διαφωνούν για τα πάντα. Το παιχνίδι της Δημοκρατίας.
Για την Ιστορία: Β΄ γύρος: Λεπέν 10,11 εκατ. ψήφους και 88 βουλευτές. Μέτωπο Αριστεράς 7,42, εκατ. ψήφους και 146 βουλευτές και Μακρόν 6,57 εκατ. ψήφους και 148 βουλευτές. Οι ακραίοι ισχυρίζονται ότι οι κατώτερες τάξεις δεν μπορεί να πάρουν την εξουσία με εκλογές.
Η Λεπέν θα περιμένει, ως συνήθως, την επόμενη φορά, ο Μπαρντελά πήρε νωρίς-νωρίς ένα καλό μάθημα ότι «τα καλά κόποις κτώνται» και ο Μελανσόν, είναι λίαν πιθανό, θα πέσει θύμα των χειρισμών του και της προδοσίας των συντρόφων του. Θυμίζω, ότι το ΚΚΓαλλίας ήταν από παλιά αντίθετο στον Μελανσόν – τον θεωρούσε ακραίο για τα γούστα του, όπως ακριβώς τώρα τον βλέπει και ο Μακρόν, ιστορικές συμπτώσεις, ο κοινός εχθρός.
Ο Μελανσόν δεν ήξερε πώς να αποφύγει την ολοφάνερη παγίδα επειδή, για να μιλάμε για Μέτωπο της Αριστεράς, ήταν αναγκαίοι και το «ανύπαρκτο» ΚΚ (στο 1%) και οι διαλυμένοι Σοσιαλιστές. Η ανάσταση των νεκρών. Αλλά χωρίς την ταμπέλα τους δεν υπήρχε Μέτωπο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Τώρα ο Μακρόν, το έχει δηλώσει σαφέστατα, θεωρεί τον Μελανσόν ακροαριστερό βδέλυγμα. Η πόρτα για να τον διώξουν οι σύντροφοί του ή να τον εξουδετερώσουν είναι ανοιχτή. Είναι θέμα χρόνου και συγκυρίας.
Ποιος κέρδισε…
Αν κάποιος κέρδισε στις γαλλικές εκλογές είναι οι κυβερνώσες ελίτ που απόδειξαν ότι ξέρουν να ελιχθούν, να χρησιμοποιούν τα όπλα του συστήματος που κατασκεύασαν και έχουν στη διάθεσή τους. Άξιοι. Αλλά η κατάσταση θυμίζει το «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη…». Τα πυρομαχικά δεν είναι ατέλειωτα ούτε τα κόλπα. Η Μελόνι –μια Λεπέν σε άλλη χώρα, με μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών– ακολούθησε τον δρόμο της σωφροσύνης, αρνήθηκε να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία όσο και αν ξεσήκωνε την ευρωγειτονιά ο Μακρόν με φιλοπόλεμες κραυγές.
Ποιος θα μείνει στο Αριστερό (;) Μέτωπο αν πει ναι στον Μακρόν για Γάλλους στρατιώτες στην Ουκρανία; Η Γαλλία μπορεί, άραγε, να πει όχι όπως η Μελόνι στην Ιταλία; Και μην πείτε ότι εκεί είναι Ευρώπη, δεν είναι Ελλάδα, ότι ο Μακρόν δεν είναι Μητσοτάκης και άλλα ηχηρά παρόμοια.
…Και ποιος έχασε
Αν κάποιος έχασε σ’ αυτές τις εκλογές δεν είναι μόνο οι πληβείοι που αποζήτησαν σωτηρία στην Λεπέν. Είναι και οι μικρομεσαίοι αστοί, άλλοι εύποροι αλλά ευάλωτοι, άλλοι στην κόψη του ξυραφιού, όλοι που φοβούνται, κλείνουν τα παράθυρα και νομίζουν ότι η φωτιά θα περάσει από δίπλα. Γι’ αυτό τις λένε κατώτερες τάξεις. Όχι γιατί τους αρέσει εκεί αλλά γιατί δεν τολμούν να ξεφύγουν. Και αν τολμήσουν γίνονται, από φόβο για την τόλμη τους, ακραίοι. Οι μικροαστοί είναι πολύ ισχυρό στρώμα στη Γαλλία με εξάρσεις και μεταπτώσεις – όπως και στην Ελλάδα. Οι εκλογές ήταν εναρκτήριο λάκτισμα σε ένα παιχνίδι με πολλά ημίχρονα.
Υ.Γ.: Η εφημερίδα Liberation αναφέρει σε ρεπορτάζ παρασκηνιακές, νυχτερινές, επαφές (Ιούλιος) του πρώην πρωθυπουργού Ε. Φιλίπ με Λεπέν, ραντεβού επιβεβαιωμένο δημοσίως από τον κ. Φιλίπ. Επίσης άλλες αντίστοιχες συναντήσεις της Λεπέν ή και του Μπαρντελά με άτυπα στελέχη του Μακρόν. Μόνο η Δικαιοσύνη, κατά τον Μύθο, είναι τυφλή. Η πολιτική χρειάζεται ανοιχτομάτηδες, που βλέπουν και την νύχτα.
