Ξανά στους δρόμους παρά την κτηνώδη καταστολή
Χιλιάδες άνθρωποι ξαναβγήκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας σε διάφορες πόλεις και στην κεντρική λεωφόρο της πρωτεύουσας Μανάμα, στη δεύτερη επέτειο της εξέγερσης του 2011, με συνθήματα όπως «Νόμος είναι ο λαός», «Θα μείνουμε εδώ μέχρι να κερδίσουμε την ελευθερία» και «No to U-turn» («Όχι στην αναστροφή», δηλαδή το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω ή όχι στις υποχωρήσεις στο καθεστώς). Το τελευταίο σύνθημα ενώνει το κομμάτι του κινήματος που υποστηρίζει το διάλογο με το καθεστώς, με το κομμάτι που αντιτίθεται στις διαπραγματεύσεις, θεωρώντας τις άσκοπες. Η αποφασιστικότητα του λαού απέναντι στην ακραία καταστολή είναι εντυπωσιακή. Δύο χρόνια τώρα η εξέγερση ουσιαστικά δεν έχει σταματήσει, συνεχιζόμενη κυρίως στα σιιτικά χωριά. Η προσπάθεια κινητοποίησης ξανά στις πόλεις συνιστά κλιμάκωση.
Πριν δύο χρόνια, στις 14 Φεβρουαρίου 2011, ο λαός του Μπαχρέιν βγήκε στους δρόμους ζητώντας στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα σε μια χώρα που κυβερνά απολυταρχικά, με ένα διακοσμητικό κοινοβούλιο, ο βασιλικός οίκος των Χαλίφα. Η κτηνώδης καταστολή της δημοκρατικής εξέγερσης κλιμακώθηκε λίγους μήνες αργότερα με την επέμβαση στρατιωτικών δυνάμεων των Χωρών Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, και την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ που διατηρούν στο νησί σημαντική ναυτική βάση. Πάνω από χίλιοι διαδηλωτές, ακόμα και ιατρικό προσωπικό, συνελήφθησαν ή «εξαφανίστηκαν». Σημαντικά στελέχη της αντιπολίτευσης καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές, ακόμη και ισόβια.
Τα βασανιστήρια στις φυλακές, οι εξωδικαστικές εκτελέσεις και οι επιθέσεις της αστυνομίας σε διαδηλωτές έχουν ανεβάσει το συνολικό αριθμό των νεκρών αγωνιστών σε 87. Στον αριθμό αυτό προστέθηκε προχτές και ο 16χρονος Χουσεΐν Αλτζαζέρι, που δολοφονήθηκε με κοντόκανη κυνηγετική καραμπίνα (αυτές χρησιμοποιεί τακτικά η αστυνομία ενάντια στους διαδηλωτές) κατά τη διάρκεια μιας από τις συστηματικές «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» της αστυνομίας στα σιιτικά χωριά.
Ξένοι μισθοφόροι σε στρατό, αστυνομία
Παρά την προσπάθεια του καθεστώτος να υποδαυλίσει την εχθρότητα μεταξύ της σιιτικής πλειοψηφίας και των σουνιτών, στους οποίους ανήκουν οι Χαλίφα, ο λαός του Μπαχρέιν παραμένει στη μεγάλη του πλειοψηφία ενωμένος ενάντια στη μοναρχική δικτατορία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχές στελεχώνουν πλέον στρατό και αστυνομία με μισθοφόρους άλλων χωρών. Μεταξύ των δολοφονημένων και φυλακισμένων βρίσκονται και επιφανείς σουνίτες, κυρίως γιατροί και στελέχη της Αριστεράς. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί είναι το γεγονός ότι ακόμη και ένα μήνυμα στο twitter που αναφέρει τη λέξη «δημοκρατία» αρκεί για να καταλήξει κανείς στη φυλακή για πολλά χρόνια.
Η εξέγερση στο Μπαχρέιν συγκεντρώνει πολλές ιδιαιτερότητες στο πλαίσιο της Αραβικής άνοιξης. Όπως ότι είναι σιιτικές κυρίως οι μάζες που κινητοποιούνται. Μια από τις ιδιαιτερότητες αυτές είναι όμως και η σχετική αποσιώπηση της εξέγερσης από τα διεθνή Μέσα, περιλαμβανομένου του λαλίστατου για άλλες εξεγέρσεις Αλ-Τζαζίρα. Κι αν αυτό είναι λογικό για αυτά τα Μέσα, για τις ΗΠΑ ή για αντι-ιρανικές δυνάμεις του Κόλπου, δεν είναι το ίδιο λογική η σχετική αποσιώπηση και από την ευρωπαϊκή Αριστερά.
Τ.Σ.
