Την ερχόμενη Παρασκευή 31 Ιανουαρίου στις 5 το απόγευμα ξεκινά στο Παλιό Δημαρχείο της Γλυφάδας η 4η ατομική έκθεση Mosaic Art της εικαστικού Αναστασίας Νικολάου με τίτλο «me in detail», όπου θα παρουσιαστούν τα νέα της ψηφιδωτά έργα.
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν, επίσης, τα αποτελέσματα της συνεργασίας της με τους καταξιωμένους φωτογράφους Κωνσταντίνο Μελετιάδη και INIS SORFE, δημιουργώντας έναν διάλογο μεταξύ φωτογραφίας και ψηφιδωτής τέχνης.
Η κυρία Νικολάου μας μίλησε γι’ αυτή τη συνομιλία:
«Στην 4η ατομική μου έκθεση, ο διάλογος μεταξύ ψηφιδωτού και φωτογραφίας κατέχει κεντρική θέση. Τα δύο αυτά μέσα, φαινομενικά τόσο διαφορετικά, μοιράζονται κοινές αξίες και βρίσκουν τρόπους να αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργώντας μια μοναδική οπτική
εμπειρία.
Το ψηφιδωτό, μια τέχνη με ρίζες στην αρχαιότητα, χαρακτηρίζεται από τη σύνθεση μικρών, διαφορετικών στοιχείων που συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο σύνολο. Αντίστοιχα, η φωτογραφία αποτυπώνει στιγμές, φωτίζοντας τις λεπτομέρειες και παγώνοντας τον χρόνο. Στην έκθεση αυτή, τα δύο μέσα συνδιαλέγονται, αναδεικνύοντας τις αντιθέσεις και τις συνάφειές τους.
Η συνεργασία μου με τους φωτογράφους Κωνσταντίνο Μελετιάδη και INIS SORFE αποδεικνύει ότι η φωτογραφία μπορεί να αποτελέσει την αφόρμηση για την εικαστική σύνθεση, αλλά και το αντίστροφο. Μέσα από την αλληλεπίδραση αυτή, το ψηφιδωτό ανακαλύπτει μια νέα ζωτικότητα, ενώ η φωτογραφία αποκτά υλική υπόσταση.
Η χρήση διαφορετικών υλικών και υφών –από το ψυχρό γυαλί και την πέτρα μέχρι το άυλο φως της φωτογραφίας– δημιουργεί μια ιδιαίτερη δυναμική. Η κάθε ψηφίδα λειτουργεί σαν ένα pixel, ένα μικρό κομμάτι της εικόνας, ενώ η φωτογραφία εμπλουτίζεται από την αίσθηση της απτικότητας που προσφέρει το ψηφιδωτό.
Μέσα από αυτή την προσέγγιση, επιχειρώ να ενώσω το παρελθόν με το παρόν, αναδεικνύοντας την επίκαιρη δύναμη και των δύο αυτών τεχνών. Τα έργα που θα παρουσιαστούν δεν είναι απλά σύνθεση δύο μέσων, αλλά μια προσπάθεια να προκαλέσω τον θεατή να επανεξετάσει την έννοια της εικόνας και της υλικής της διάστασης.
Η εναρμόνιση του φωτός της φωτογραφίας με τη γεωμετρία του ψηφιδωτού είναι, τελικά, μια συμβολική αναφορά στη σύνθεση της σύγχρονης πραγματικότητας: διαφορετικά κομμάτια που, όταν ενωθούν, αποκαλύπτουν την ομορφιά ενός μεγαλύτερου συνόλου».
Με ρίζες από τη Σαντορίνη και μια δημιουργική πορεία που διαρκεί πάνω από 30 χρόνια, η Αναστασία Νικολάου έχει κατακτήσει μια εξέχουσα θέση στον χώρο της τέχνης του ψηφιδωτού. Μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, τα έργα της ξεχωρίζουν για τη δυναμική και πολυδιάστατη χρήση υλικών, όπως μάρμαρο, γυαλί και μέταλλο, ενώ αντλεί έμπνευση από την αγάπη της για το περιβάλλον και τη φύση.
Παρακολουθώ εδώ και χρόνια την πορεία της από την εποχή που περιδιάβαινε τις παραλίες της Αττικής, μαζεύοντας αυτά τα γυαλάκια που λειαίνει η θάλασσα φτιάχνοντας απίστευτα έργα.
Η ίδια είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή της στο Polis magazino:
«Όλοι μας στις παραλίες, έχουμε συναντήσει “Γυάλινα βότσαλα”. Κομμάτια αιχμηρά και επικίνδυνα από σπασμένα μπουκάλια που για πάρα πολλά χρόνια κατέληγαν πεταμένα στη θάλασσα από ανθρώπινα χέρια. Το κύμα, το αλάτι, η άμμος και οι πέτρες χόρεψαν μαζί τους. Τα σμίλεψαν κάνοντάς τα λεία και τους χάρισαν φυσική αμμοβολή. “Οι πολύτιμοι λίθοι μου” είναι τα sea glasses. Τα Διαμάντια μου είναι τα λευκά και τα διάφανα, τα πράσινα είναι τα σμαράγδια μου και τα καφέ μελένια είναι το Τοπάζι. Έτσι παρομοιάζω το θησαυρό μου. Μετά την χρόνια περισυλλογή μου, κάποια στιγμή ήρθε η ώρα που θέλησα να τους δώσω ξανά ζωή. Λένε σαν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλάει. Με χαρωποιεί το γεγονός ότι τα sea glasses έγιναν αφορμή δημιουργίας, “Ανα-κύκλωσης” και ” “Ανα-γέννησης”, μεταδίδοντας μηνύματα φροντίδας και προστασίας του περιβάλλοντος»
Η δουλειά με τις ψηφίδες είναι σκληρή. Να βρεις, να κόψεις κάθε είδους πετρώματα, πολλά από αυτά από πεταμένα πλακάκια κι ένα σωρό άλλα υλικά και αν δημιουργείς.
Είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί της και σε δράσεις για παιδιά όπου συνδυάσαμε τη λογοτεχνική ανάγνωση με τη δημιουργία καλλιτεχνικών έργων με ψηφιδωτά από τα ίδια τα παιδιά.
Αφορμή ήταν τότε η «Παναγιά η γοργόνα» του Στράτη Μυριβήλη.
Ανήσυχη δημιουργός, της αρέσει να «παντρεύει» τις τέχνες μεταξύ τους, όπως κάνει και με τη φωτογραφία. Παλιότερα, έχει συνδυάσει τα ψηφιδωτά της με τη λογοτεχνία αλλά και με τον χορό και τη μουσική.
Το ταξίδι στην τέχνη ξεκίνησε από τα παιδικά της χρόνια, παρακολουθώντας τον πατέρα της που ήταν τεχνίτης του μωσαϊκού. Μια μαθητεία που έμεινε χαραγμένη στο μυαλό της και έφερε τους καρπούς της όταν ήρθε η ώρα.
Χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως «Εργάτρια της τέχνης», και λέει πως όταν δημιουργεί ένα έργο είναι σαν να γράφει ποίηση, μουσική σύνθεση ή σαν να γράφει ένα βιβλίο.
«Κύρια έμπνευση μου είναι η φύση κι όπως την ορίζω εγώ την ονομάζω.. «Η Γη μου». (Όχι εγω-κεντρικά), δίνοντας της σημασιολογική έμφαση, στην αξία του πλανήτη. Ο ήλιος, το φεγγάρι, ο αέρας, η βροχή, το φως, το σκοτάδι, η μέρα, η νύχτα. Το σύμπαν. Όλα είναι χρόνος. Ζωής και Αναγέννησης», σημειώνει η ίδια.
Μη χάσετε την ευκαιρία να γνωρίσετε από κοντά τη μοναδική καλλιτεχνική της προσέγγιση, μέσα από έργα που συνδυάζουν την παράδοση με τη μοντέρνα αισθητική και φλερτάρουν με κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς προβληματισμούς.
Πληροφορίες
Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 17.00 – 22.00
Σάββατο 1, Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 12.00 -22.00
Παλιό Δημαρχείο Γλυφάδας
