Για πρώτη φορά οι σύμμαχοι ασκούν κριτική στην αμερικάνικη κυβέρνηση. Βγήκαν κάποιοι Γερμανοί αξιωματούχοι, εξέφρασε το σοκ του ο πρωθυπουργός του Καναδά, μίλησε κι ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον με επικριτικό ύφος. Αλλά σε πολύ ήπιο ύφος. Και οι αντιδράσεις τους εκδηλώθηκαν μόνο αφού ο Τραμπ απείλησε ότι μετά την Εθνοφυλακή θα στείλει και τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις για να καταστείλουν τις διαμαρτυρίες σε όλη την Αμερική μετά τη στυγερή εν ψυχρώ δολοφονία του Τζόρτζ Φλόιντ από τέσσερις αστυνομικούς που τον έπνιξαν δεμένο με χειροπέδες στη μέση ενός κεντρικού δρόμου στη Μινεάπολη. Και μόνο αφού έγιναν διαδηλώσεις σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με εντυπωσιακή συμμετοχή κόσμου πολύ φορτισμένου. Και μόνο επειδή τα μεγάλα δίκτυα, σε ΗΠΑ και Ευρώπη, δεν απέκρυψαν τον ξεσηκωμό και τα αίτια του. Χωρίς να απουσιάσουν και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που επανέλαβαν το ψέμα ρουτίνας ότι «δεν αναμιγνυόμαστε στα εσωτερικά άλλων κρατών», ενώ αυτό κάνουν συνεχώς όταν πρόκειται για μη συμμάχους. Ως την πιο ακραία περίπτωση της Πολωνίας όπου τα ελεγχόμενα από την ακροδεξιά κυβέρνηση ΜΜΕ κάνουν κριτική στον Τραμπ ότι δεν είναι όσο πρέπει αποφασιστικός στην επιβολή του νόμου και της τάξης!
Πιθανόν, στην ανάδειξη του ζητήματος από BBC, Deutsche Welle κ.λπ. να έπαιξε ρόλο και το ό,τι προβάλλοντας επί μήνες συστηματικά και εκτενέστατα με πολύ αρνητικό για την Κίνα τρόπο τις μαζικές διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ, τις οποίες η κινέζικη κυβέρνηση αντιμετώπισε με ανοχή άγνωστη στις δυτικές δημοκρατίες, η πολύ εμφανής ανακολουθία θα κλόνιζε πολύ την αξιοπιστία τους. Τους βαραίνει και το προηγούμενο με τα «Κίτρινα γιλέκα» στη Γαλλία που, ειδησεογραφικά, αντιμετώπισαν τις λαϊκές κινητοποιήσεις πολύ χλιαρά και την κρατική βαρβαρότητα, με δεκάδες πολίτες ανάπηρους από την αστυνομική βία, με μεγάλη επιείκεια για να μην θίξουν τον Μακρόν.
Πέρα από τις εικόνες των διαδηλωτών που βγήκαν στους δρόμους των ΗΠΑ, οι υπόλοιπες ειδήσεις που θα έκαναν τη διαφορά είτε παραλήφθηκαν είτε υποβαθμίστηκαν, για προφανείς λόγους. Και, βέβαια, οι πιο συντηρητικές εφημερίδες στις ΗΠΑ, όπως η USA Today,υιοθέτησαν στους πρωτοσέλιδους τίτλους την ορολογία των αρχών που προσπαθούν να αλλοιώσουν το νόημα και το χαρακτήρα των εξεγέρσεων αποδίδοντάς τες σε «αναρχικούς» και «ξένους αγκιτάτορες». (Sarah J. Jackson, The Atlantic)
Στις ΗΠΑ, μέσα σε μόνο εννιά μέρες, όλες οι αστυνομικές δυνάμεις, εποχούμενες, πεζές και έφιππες, αντιπαρατάχθηκαν στους διαμαρτυρόμενους ασκώντας κατά κανόνα υπέρμετρη βία ακόμα και χωρίς την παραμικρή πρόκληση. Βία και στους δημοσιογράφους, τους ρεπόρτερ και τα τηλεοπτικά συνεργεία. Πέρα από πολλούς που ξυλοκοπήθηκαν και συνελήφθησαν, Αυστραλός δημοσιογράφος δέχτηκε πλαστική σφαίρα στην πλάτη την ώρα που έκανε αναμετάδοση, ευτυχώς που φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο! Λιγότερο τυχερή η φωτορεπόρτερ που έχασε το μάτι της τη στιγμή που φωτογράφιζε αστυνομικές αγριότητες! Σε 40 πόλεις επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας. Ενεργοποιήθηκε η National Guard. 19.000 άνδρες της Εθνοφυλακής συμπράττουν με την αστυνομία. Και μπορεί ο υπουργός Άμυνας να μάζεψε μετά την κατακραυγή τη δήλωση του προέδρου Τραμπ ότι θα χρησιμοποιήσει και τον τακτικό στρατό, λέγοντας ότι προς το παρόν δεν τίθεται τέτοιο θέμα, αλλά βλέπουμε στις εικόνες παραταγμένες μπροστά στο Λευκό Οίκο και σε άλλα δημόσια κτήρια δυνάμεις της Στρατιωτικής Αστυνομίας, Military Police, με πλήρη περιβολή. Δηλαδή, ο στρατός ήδη χρησιμοποιείται. Και το επίσης τερατώδες, με το οποίο ελάχιστα ασχολούνται τα λαλίστατα ΜΜΕ, ότι μέσα σε λίγες μέρες είχαν συλληφθεί 9.000 διαδηλωτές. «Πολλές συλλήψεις. Εξαιρετική δουλειά απ’ όλους σας. Συντριπτική δύναμη, Κυριαρχία.» όπως είπε ο πρόεδρος απευθυνόμενος στις δυνάμεις καταστολής την ώρα που στη Νέα Υόρκη ένα στρατιωτικό ελικόπτερο Black Hawk πετώντας πολύ χαμηλά έκοβε τις κορυφές των δέντρων και ξήλωνε επιγραφές που εμπόδιζαν την αστυνομία να καταγράφει καλύτερα από αέρος τους διαδηλωτές. (Matt Flegenheimer, The New York Times)
Ο Τραμπ όχι μόνο μένει πιστός στις θέσεις του, αλλά πιθανότατα παίζει δυνατά και ριψοκίνδυνα το χαρτί της σύγκρουσης επιδιώκοντας να αποσπάσει την προσοχή των ψηφοφόρων από το μεγάλο φιάσκο της διαχείρισης της πανδημίας, τους πάνω από 40 εκατομμύρια άνεργους και τα καταστρεπτικά αποτελέσματα που έχουν προκαλέσει όλες οι επιλογές του σε σχέση με την Κίνα, τη Μέση Ανατολή, τη Νότια Αμερική κ.λπ.
Το σίγουρο είναι, καθώς πια ακόμα και Αμερικάνοι γερουσιαστές αναφέρονται σε δικτάτορα και δικτατορία, όλες αυτές οι αποτυχίες -ενός μοντέλου σε κρίση και παρακμή, να επιταχύνουν την απώλεια του γοήτρου χάρη στο οποίο οι ΗΠΑ αποτέλεσαν για ένα πολύ μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας την «ιδανική πολιτεία». Κι αυτή μπορεί να είναι η μεγαλύτερη ζημιά που υφίσταται η Αμερική, ζημιά που είναι ικανή ν’ αλλάξει τον κόσμο.
