Πραξικοπήματα, ακροδεξιές κυβερνήσεις, κι ακόμη είμαστε στην αρχή
Στα προηγούμενα φύλλα είχαμε αναφερθεί εκτενώς στην «τακτική» κίνηση του Κ.Κ. Πορτογαλίας, που σχεδόν αμέσως την ακολούθησε και το Μπλόκο της Αριστεράς, να προτείνει κυβέρνηση με επικεφαλής το Σοσιαλιστικό Κόμμα ώστε να ανακοπεί η λιτότητα. Η απάντηση της ευρωκρατίας και του συστήματος ήταν πραγματικά πρωτότυπη: αποκλείεται οιαδήποτε κυβέρνηση την οποία στηρίζουν κόμματα «ύποπτα», δηλαδή της Αριστεράς. Ακόμη κι αν μια τέτοια κυβέρνηση διαθέτει απόλυτη πλειοψηφία στη νέα Βουλή, σε αντίθεση με το συνασπισμό της Κεντροδεξιάς – ο οποίος όμως θα σχηματίσει κυβέρνηση!
Κι ενώ η παλιά καλή αστική δημοκρατία ψυχορραγεί και επισήμως πλέον στην ταλαιπωρημένη Πορτογαλία, την ίδια στιγμή η Ευρώπη σοκάρεται (ή παριστάνει ότι σοκάρεται) από την εκλογική νίκη της πολωνικής Ακροδεξιάς, που θα φέρει στη Βαρσοβία μια κυβέρνηση «ευρωσκεπτικιστική». Οπωσδήποτε, προκαλεί σκέψεις το μυστήριο: γιατί η πρώτη περίπτωση δεν ανησυχεί κανέναν «δημοκράτη», κανένα δυτικό ΜΜΕ, ενώ η δεύτερη γίνεται θέμα μεγάλης συζήτησης; Ας τα πάρουμε με τη σειρά – τουλάχιστον χρονολογική…
Η δημοκρατία καταργείται, κι όλοι παριστάνουν τον… Πορτογάλο
Καταρχάς, και εντός της Πορτογαλίας δεν άνοιξε ούτε μύτη για το γεγονός τής για πρώτη φορά κατάργησης, και επισήμως, των πλέον στοιχειωδών κανόνων της αστικής δημοκρατίας σε ένα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι αν θεωρήσουμε «φυσιολογική» την αποσιώπηση του γεγονότος από τα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ, προκαλεί εντύπωση η… ψυχραιμία των πολιτικών δυνάμεων που πλήττονται από αυτή τη δίχως προηγούμενο απόφαση του υπό γερμανική ηγεμονία Διευθυντηρίου, την οποία υλοποίησε πιστά ο ντόπιος «ανώτατος άρχων» της Πορτογαλίας. Όλοι, σοσιαλιστές, Μπλόκο και Κ.Κ., απλά περιμένουν να ανεβάσουν τα ποσοστά τους μετά από αυτή τη φαεινή «τακτική» που, είναι αλήθεια, ανακάτεψε για αρκετές μέρες το κατεστημένο.
Θα δούμε εάν επαληθευτούν αυτές οι προσδοκίες, εάν και όποτε γίνουν νέες πρόωρες εκλογές. Δεν θα πρέπει να εκπλαγεί πάντως κανείς και στην περίπτωση όπου αυτά τα τερτίπια (όπως γίνονται ευρέως αντιληπτά εκ των υστέρων) προκαλέσουν ακόμη εντονότερη αποστροφή ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στο πολιτικό σύστημα συνολικά. Η συνολική απόρριψη του «παλιού» θα ενισχυθεί, αν και κανείς δεν γνωρίζει με ποια μορφή. Μια γενικευμένη απογοήτευση και παθητικοποίηση δεν μπορεί να αποκλειστεί, και σίγουρα δεν μπορεί να φορτωθεί την ευθύνη για μια τυχόν τέτοια εξέλιξη ο «απολίτικος λαός»… Διότι εάν καταργείται, τελικά, ακόμη κι ο φορμαλισμός της αστικής δημοκρατίας, και τα «άμεσα θύματα» σφυρίζουν αδιάφορα, περιοριζόμενα σε ανώδυνες φραστικές καταγγελίες, όλα είναι δυνατά.
Δεν αναφερόμαστε εδώ στην ουσία της «εναλλακτικής» πρότασης του Κ.Κ. Πορτογαλίας και του Μπλόκου, που παριστάνουν τους αφελείς (ενώ καθόλου δεν είναι) προτείνοντας στους αμαρτωλούς σοσιαλιστές να μπουν επικεφαλής της προσπάθειας σταματήματος της λιτότητας. Διότι η απρόσμενη απάντηση της ευρωκρατίας και των «αγορών», δηλαδή ένα νέο αντιδημοκρατικό πραξικόπημα, και το γεγονός ότι αυτό επιβάλλεται ουσιαστικά χωρίς την παραμικρή αντίσταση, είναι ακόμη βαρύτερο από τις τυχόν ψευδαισθήσεις ή τους τακτικισμούς (εύλογους ή όχι) των εμπλεκόμενων στην «εναλλακτική» πρόταση.
Αλήθεια, απορείτε και ανησυχείτε για την Πολωνία;
Όμως τα δυτικά και τα εγχώρια συστημικά ΜΜΕ βρήκαν τρόπο να μουτζουρώσουν τις… πορτογαλικές σελίδες που άφησαν λευκές. Οι πολωνικές εκλογές, όπου «θριάμβευσε» η ευρωσκεπτικιστική Ακροδεξιά, φάνηκε να προκαλούν ρίγη στους επιφανείς αναλυτές. Βέβαια η Πολωνία έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από την Πορτογαλία, τουλάχιστον όσον αφορά την οικονομία και τους ενδοευρωπαϊκούς ανταγωνισμούς (αφού τάσσεται αναφανδόν υπέρ των ΗΠΑ), αλλά και πάλι… τι ακριβώς φοβούνται;
Ας εξηγήσουμε όμως πρώτα για ποιο λόγο ο «θρίαμβος» χρειάζεται εισαγωγικά: Καταρχήν η συμμετοχή περιορίστηκε στο 50,9%. Έπειτα, ο εκλογικός νόμος έκανε θαύματα: χάρη στο όριο του 8% για την είσοδο στη Βουλή (πλησιάζει και η Πολωνία τα… ευρωπαϊκά στάνταρ της Τουρκίας) το ακροδεξιό κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» (PiS) πήρε απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή με ποσοστό μόλις 37,6%. Εκτός Βουλής έμεινε μεταξύ άλλων η «Ενωμένη Αριστερά» με 7,55%…
Δεύτερο, είναι αλήθεια τόσο περίεργο που κέρδισε η Ακροδεξιά του Γιαροσλάβ Κατσίνσκι; Διότι όντως κέρδισε, έστω και σχετικά: ακόμη κι αν στην πραγματικότητα δεν θριάμβευσε, πήρε (με το… 19% του εκλογικού σώματος) την απόλυτη πλειοψηφία σε έδρες. Αλλά οι έδρες της Βουλής δεν είναι που μετρούν τελικά σε όλες τις «δημοκρατίες»; Ή τέλος πάντων περίπου σε όλες – ας μην ξεχνιόμαστε, εξαιρείται πλέον η Πορτογαλία…
Οι νόμοι της Φυσικής παραμένουν σε ισχύ!
Όσοι απορούν με το πολωνικό αποτέλεσμα, ας θυμηθούν τους νόμους της Φυσικής, και ιδίως αυτόν περί πλήρωσης του κενού. Σε μια χώρα όπως η Πολωνία, με τη φτώχεια να παραμένει εξαπλωμένη και τον βίο να είναι αβίωτος για πολλά εκατομμύρια πολιτών… Σε μια χώρα που κυβερνήθηκε από τη νεοφιλελεύθερη και φιλοΕ.Ε. «Πλατφόρμα Πολιτών»… Σε μια χώρα, τέλος, όπου η «Ενωμένη Αριστερά» ζει τον προηγούμενο αιώνα και ομνύει στην πρόοδο που θα φέρει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση(!)… γιατί προξενεί τόση εντύπωση που το κενό καλύφθηκε από το PiS;
Το κόμμα του Κατσίνσκι δεν επαγγέλλεται μονάχα την απόκρουση των «τριτοκοσμικών προσφύγων» και μια σκληρή αντιρωσική πολιτική στο πλάι των ΗΠΑ. Στο προεκλογικό του πρόγραμμα περιλαμβάνονταν, μεταξύ άλλων, και τα εξής: 1) Όχι ένταξη της Πολωνίας στην αποτυχημένη Ευρωζώνη. 2) Βαρύτερη φορολόγηση των τραπεζών και γενικά του χρηματοπιστωτικού τομέα. 3) Κάλυψη όλου του πληθυσμού από το εθνικό σύστημα υγείας, όχι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. 4) Χορήγηση στεγαστικών δανείων με κρατική εγγύηση, καλύτερες συλλογικές συμβάσεις εργασίας. 5) Όχι ιδιωτικοποίηση στρατηγικών δημόσιων επιχειρήσεων.
Αυτά ίσως βοηθούν στο να κατανοηθεί η επιλογή αρκετών Πολωνών ψηφοφόρων. Δεν βοηθούν βέβαια διόλου να φωτίσει ο ευρωπαϊκός ορίζοντας, που μέσα σε μια εβδομάδα έγινε δύο τόνους ακόμη πιο φαιός. Και μάλιστα χωρίς να υπολογίζουμε την τραγωδία του προσφυγικού και την πλήρη ανικανότητα της Ευρώπης να προβλέψει (πόσο μάλλον να αντιμετωπίσει συντονισμένα) τα αποτελέσματα των ιμπεριαλιστικών της επεμβάσεων. Όσοι συνεχίζουν να εθελοτυφλούν και να αγνοούν την ανάγκη των λαών για οξυγόνο, θα απορούν όλο και περισσότερο για την «αλλοπρόσαλλη» συμπεριφορά των πολιτών στις κάλπες, και όχι μόνο…
Γ.Α.
