Κρίσιμα ζητήματα σε ένα ασταθές και… γλιστερό περιβάλλον. Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Η Μέρκελ έφυγε, ο Σαμαράς θα την ακολουθήσει. Η γερμανική κυρίαρχη παρουσία στην Ελλάδα δεν έχει πολλές ελπίδες να μακροημερεύσει και το μέλλον όσων την υπηρετούν στην Αθήνα είναι δυσοίωνο. Η Γερμανία άφησε από την Κατοχή κάποιες επιρροές στη χώρα επειδή ο Εμφύλιος και η αντικομμουνιστική υστερία επέτρεψαν σε συνεργάτες των ναζί να επιπλεύσουν. Οι φίλοι των Γερμανών αυξήθηκαν στη διάρκεια της χούντας με κάποιους από αυτούς που ζούσαν ή κατέφυγαν στη (Δυτική τότε) Γερμανία, μερικοί γνωστοί και επώνυμοι. Ασφαλώς οι εγχώριοι καιροσκόποι προσφέρθηκαν να υπηρετήσουν τον «νέο κύριο», το Βερολίνο, μόλις πείστηκαν, επιπολαίως, από την τρέχουσα προπαγάνδα ότι οι Αμερικανοί αποχωρούν από τη χώρα και την περιοχή. Αλλά αποχώρηση δεν σημαίνει εγκατάλειψη ούτε παραχώρηση της πρώτης θέσης. Οι ΗΠΑ επαναφέρουν ήδη στρατιωτικές δυνάμεις στη γειτονιά της Ουκρανίας για να δώσουν -έστω- την εντύπωση ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν την κρίση που οι ίδιες δημιούργησαν.
Παρά τη φαινομενικά απόλυτη κυριαρχία της, η Γερμανία παραμένει νιόφερτη στην Αθήνα, με επιρροή ευάλωτη και ρίζες ρηχές. Οι Βρυξέλλες λένε, εκ των υστέρων, ότι η Ελλάδα στην αρχή της κρίσης μπορούσε να οδηγήσει σε χρεοκοπία ολόκληρη την Ε.Ε. Το κρίσιμο ερώτημα έχει αλλάξει: Αν η Ελλάδα είναι κρίσιμος κρίκος για την ηγεμονία της Γερμανίας στον Νότο και στο σύνολο της Ε.Ε., τότε η έστω μερική αντιπαράθεσή της με τις ΗΠΑ για τα πρωτεία ελέγχου της Αθήνας μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο Βερολίνο. Και να αλλάξει συνολικά την εικόνα στο ευρωπαϊκό τοπίο. Επειδή ίσως αναμειγνύεται και τρίτος παίκτης, η Μόσχα. Άσχετα από τις διαθέσεις της σημερινής επίσημης Αθήνας.
Η Ελλάδα τα έβγαζε πέρα κούτσα-κούτσα με έναν επικυρίαρχο, τις ΗΠΑ. Εξαθλιώθηκε όταν μπήκε και δεύτερος στο παιχνίδι, η Γερμανία. Αν αναμειχθεί και τρίτος, η Μόσχα, εξαιτίας ενός ευρύτερου γεωπολιτικού παιχνιδιού ευρωπαϊκής, δηλαδή παγκόσμιας, σημασίας και ισορροπίας, θα περπατάμε σε τεντωμένο σχοινί: Το ρωσικό ζωηρότατο ενδιαφέρον για πρόσβαση/εγκατάσταση στην ελληνική «αγορά» είναι γνωστό και δεδομένο. Ο Πούτιν αναφέρθηκε ήδη, προειδοποιώντας/ απειλώντας τους Δυτικούς, ότι η ανάμειξή τους στην Ουκρανία θα μπορούσε να επιφέρει την ανάμειξη της Ρωσίας στην Ελλάδα και την Κύπρο. Και, άραγε, είναι πολιτικά αδιάφορο πως το επίμαχο βίντεο με τις εξομολογήσεις Μπαλτάκου προς Κασιδιάρη αναρτήθηκε σε ρωσικό κανάλι ελεγχόμενο από τη «Γκασπρόμ»;
Το πλήγμα στον προστατευόμενο της Μέρκελ, Έλληνα πρωθυπουργό, ήταν ισχυρό, αναμένοντας το επόμενο. Ίσως είναι σύμπτωση ίσως όμως δεν είναι ότι οι τελευταίες βροντώδεις εξελίξεις με την Χρυσή Αυγή έσκασαν παραμονές της αναμενόμενης άφιξης της Μέρκελ, ενώ είναι κυριολεκτικά άγνωστο τι θα ακολουθήσει μετά την αναχώρησή της. Συνωμοσιολογία; Ίσως. Αλλά απόπειρα συνδυασμού των γεγονότων επιβάλλεται (με ρίσκο την αποτυχία και ετοιμότητα αναθεώρησης) και επίγνωση ότι τέτοιου είδους κατηγορίες απευθύνουν παγίως όσοι θέλουν να μας πείσουν ότι ουδείς έχει το ελάχιστο σχέδιο για το μέλλον της Ελλάδας και όλα γίνονται τυχαία, ιδίως από τον κακό εαυτό μας. Οι άλλοι είναι αθώοι, από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ώς την Ουάσιγκτον. Θέλουν να μας πείσουν ότι όλοι στις μεγάλες πρωτεύουσες εργάζονται περίπου στα τυφλά, ελπίζοντας να τους φωτίσει ο Θεός. Φανταστείτε τη Μόσχα αμελέτητη περί το Ουκρανικό…
Κάθε επαφή της Αθήνας προς τη Μόσχα, αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί να μη λάβει υπ’ όψιν τη συνολική περίπλοκη κινούμενη γεωπολιτική εικόνα που περιλαμβάνει τη Μ. Ανατολή με κορυφαίο σημείο τις εξελίξεις στη Συρία και εκτείνεται ως τις Βαλτικές Χώρες, περνώντας από την Τουρκία. Το παιχνίδι είναι ένα, ενιαίο, ασταθές και πολύ γλιστερό. Το ερώτημα ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητες της Μόσχας στο ευρωπαϊκό και επομένως στο πλανητικό επίπεδο μπορεί, ίσως, να αναζητήσει απάντηση και στην Αθήνα. Επειδή η Ελλάδα μπορεί, θέλοντας και μη, να αποτελέσει ένα από τα κέντρα γεωπολιτικών εξελίξεων είναι ανώφελο, είναι επιζήμιο να αναζητήσει καταφύγιο στην ακινησία. Η ακινησία δεν έχει απολύτως τίποτα να προσφέρει, εκτός από την παράταση ψευδαισθήσεων ότι βγήκαμε από την κρίση και όλα πλέον θα πάνε καλύτερα. Όσοι κοιμηθούν με ψευδαισθήσεις θα έχουν εφιάλτες – όχι στα όνειρά τους αλλά μόλις ξυπνήσουν.
Η Μέρκελ ήρθε, αλλά πολύ αργά για τον εκλεκτό της. Η Μέρκελ είδε, όσα ήδη ήξερε. Η Μέρκελ απήλθε, αφήνοντας ελπίδες στους αφελείς και στους πτωματοφάγους.
Υ.Γ. Το κείμενο παραδόθηκε στις 9/4/14, το πρωί.
