Οργανωμένο έγκλημα και ρατσιστική βία στη Βουλγαρία
Τα γεγονότα θυμίζουν λίγο όσα συνέβησαν στην Αθήνα πριν από λίγους μήνες. Ωστόσο, οι διαφορές είναι πολλές και μεγάλες. Ο 19χρονος που παρασύρθηκε από αυτοκίνητο ή δολοφονήθηκε την προηγούμενη Παρασκευή, δεν σκοτώθηκε από μικροκακοποιούς αλλά από μια τσιγγάνικη μαφία που οι συγχωριανοί του θύματος καταγγέλλουν ότι εκβίαζε και απειλούσε όλο το χωριό. Ο βασιλιάς των τσιγγάνων και αρχηγός της μαφίας Ράσκοφ ήταν καταδικασμένος σε 30 χρόνια κάθειρξης επί Ζίβκοφ και συνέχιζε ελεύθερος τη «δουλειά» του. Η περίπτωσή του είναι περιθωριακή, μπροστά στο γιγαντωμένο οργανωμένο έγκλημα που μαστίζει τη Βουλγαρία στα πρότυπα της Ρωσίας, με τη μαφία να προέρχεται κυρίως από ένα κομμάτι των πρώην μυστικών υπηρεσιών του προηγούμενου καθεστώτος. Η λαϊκή αγανάκτηση που εκμεταλλεύεται η ακροδεξιά εναντίον των τσιγγάνων είναι αγανάκτηση ενάντια στο απελπιστικά εξαπλωμένο οργανωμένο έγκλημα και διαφθορά και ενάντια στην ανοχή του κράτους. Η μικρο-εγκληματικότητα ανάμεσα στους Ρομά είναι το περιθώριο και ένα δευτερεύον μέρος αυτού του οργανωμένου εγκλήματος. Αντίθετα, οι εγκέφαλοι που σπρώχνουν τον κόσμο ενάντια στους τσιγγάνους έχουν πολύ περισσότερες σχέσεις. Συγχωριανοί του θύματος δήλωσαν πως με τις κινητοποιήσεις τους εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την ανοχή του κράτους και τη στάση του υπουργείου Εσωτερικών και δεν στρέφονται γενικά ενάντια στους Ρομά. Κινητοποιήσεις σε αυτό το μήκος κύματος έγιναν και αλλού στη Βουλγαρία. Όμως, οι περισσότερες και οι πιο μαζικές κινητοποιήσεις σε πολλές πόλεις της γειτονικής χώρας οργανώθηκαν από την ακροδεξιά του ΑΤΑΚΑ, ενός νεοφασιστικού κόμματος κάπου ανάμεσα στο ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή, με αθρόα χρηματοδότηση από Βούλγαρους μεγαλοεπιχειρηματίες και άλλες άδηλες πηγές, με 9% στις βουλευτικές και 24% στις προεδρικές εκλογές, με έναν αντιδυτισμό που στρέφεται ενάντια στις ΗΠΑ αλλά όχι την Ε.Ε. και τη Ρωσία. Το ΑΤΑΚΑ ξαναοργάνωσε πριν από λίγα χρόνια μαζικά πογκρόμ ενάντια σε τσιγγάνους, στα περίχωρα της Σόφιας, με την πλήρη ανοχή της αστυνομίας, ενώ επιτίθεται και στην τούρκικη μειονότητα, σε μέλη προοδευτικών οργανώσεων κ.λπ. Μετά τις τελευταίες επιθέσεις, τσιγγάνοι στις περιοχές που δέχονται επιθέσεις κυκλοφορούν ομαδικά οπλισμένοι με μαχαίρια, λοστούς και τσεκούρια. Η μετάβαση στη «δημοκρατία» των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ συνεχίζεται κανονικά…
Ρωσία: Το θέατρον ετελείωσε…
Οι εικασίες ή και βεβαιότητες αυτές κυκλοφορούσαν σε αναλύσεις και άρθρα εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια. «Πούτιν και Μεντβέντεφ διαφωνούν. Πούτιν και Μεντβέντεφ τα έχουν σπάσει. Ο Πούτιν εκφράζει μια πιο ανεξάρτητη, σθεναρή, αντιαμερικανική στάση ενώ ο Μεντβέντεφ μια στάση μεγαλύτερης συνεργασίας και υποχωρητικότητας απέναντι στις ΗΠΑ. Στην περίπτωση της Λιβύης παραλίγο να αρπαχτούν». Η επίσημη ανακοίνωση της περασμένης εβδομάδας από τον πρόεδρο Μεντβέντεφ που προτείνει τον Πούτιν για νέο υποψήφιο στις επόμενες προεδρικές εκλογές του Μαρτίου δεν δίνει μόνο ένα τέλος στα παραπάνω σενάρια. Τα διαψεύδει πανηγυρικά. Αν Πούτιν και Μεντβέντεφ εξέφραζαν ή εκφράζουν δύο διαφορετικές πολιτικές για μια παγκόσμια δύναμη όπως η Ρωσία, δεν προτείνει ο ένας τον άλλο για ηγέτη… Έτσι επιβεβαιώνεται αυτό που έχει υποστηριχτεί και από άρθρα του Δρόμου, ότι οι πιρουέτες στην εξωτερική πολιτική μιας Ρωσίας που μοιάζει θλιβερά με την τσαρική, τα μπρος-πίσω, τα γαβγίσματα και ταυτόχρονα συνεργασίες με τις ΗΠΑ κ.ο.κ., δεν έχουν να κάνουν με διαφωνίες και διαφορετικές στρατηγικές, όσο με αδυναμίες της πρώην υπερδύναμης και εξ ανάγκης ή σπασμωδικές κινήσεις εκκρεμούς απέναντι στην αφόρητη πίεση της μόνης υπερδύναμης των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. …Συν ολίγο θέατρο, που έδινε την εντύπωση του διαλλακτικού Μεντβέντεφ έναντι του σκληρού Πούτιν. Για εσωτερική κατανάλωση; Για να θολώσουν τα νερά; Πάντως, ο προσεκτικός παρατηρητής δεν χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να αντιληφθεί ότι το αφεντικό στη μετα-Πούτιν Ρωσία παρέμενε ο Πούτιν και άρα τα περί διαφωνιών δεν είχαν έδαφος.
Γ.Τσ.
