Διαβάζαμε προχθές στο γραφείο με έναν συνάδελφο την ομιλία του προέδρου της Ν.Δ., Κυριάκου Μητσοτάκη, στην εκδήλωση Fortune 40 under 40.
Το σχόλιο του συναδέλφου υπήρξε στωικό –«γύρευε τι μας περιμένει…»– μόλις αναγνώσαμε την άποψή του κ. Μητσοτάκη για το ασφαλιστικό.
Εν ολίγοις, ο φέρελπις πρωθυπουργός έλεγε πως οι παρεμβάσεις «που έχουν γίνει μέχρι σήμερα είναι σημαντικές, αλλά περιορίζονται στο κόστος χρηματοδότησης του συστήματος, το ύψος των συντάξεων… Εμείς θα είμαστε έτοιμοι τους επόμενους μήνες να ανακοινώσουμε μία σημαντική και τολμηρή παρέμβαση στο ασφαλιστικό σύστημα».
Λίγες μέρες νωρίτερα, από το βήμα της ετήσιας συνέλευσης των βιομηχάνων, –του ΣΕΒ δηλαδή–, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε διαμηνύσει πως έχει κατανοήσει πλήρως «τις παρενέργειες που προκαλούσε στον τομέα της μεταποίησης αλλά και στη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ο συνδυασμός τριών παραγόντων. Της άνευ προϋποθέσεως επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων. Της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία. Της αρχής της καθολικής υπερίσχυσης των κλαδικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών. Αυτό το τρίπτυχο, καθιστούσε εξαιρετικά άκαμπτη την αγορά εργασίας».
Γι’ αυτό, δεσμεύθηκε πως η «κυβέρνησή του» (χρησιμοποίησε την προσωπική αντωνυμία «μου» ξεκαθαρίζοντας ποια είναι η κοσμοθεωρία του και πώς αντιλαμβάνεται τις σχέσεις με τους γύρω του) θα δει με προσοχή τα ζητήματα των συλλογικών συμβάσεων. Απευθυνόμενος μάλιστα στο ακροατήριο του, δηλαδή τους βιομηχάνους, είπε χαρακτηριστικά «τον πρώτο λόγο πρέπει να τον έχετε εσείς, οι κοινωνικοί εταίροι» συμπληρώνοντας με νόημα: «κάντε εσείς συμμέτοχους τους εργαζόμενους στην επιτυχία σας με stock-options κι εγώ θα είμαι ανοιχτός σε φοροαπαλλαγές. Προσφέρετε εσείς ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα ή κάρτες κίνησης στα μέσα μεταφοράς κι εγώ συζητώ τα έξοδα αυτά να εκπίπτουν από την εφορία».
Στις αρχές Μαΐου, ο πρόεδρος της Ν.Δ. μιλώντας στο Σύνδεσμο Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδας είχε δώσει ακόμη ένα στίγμα του πλαισίου των απόψεων του επί της εργασίας: «το κλασικό δυτικό ωράριο 9 π.μ. – 5 μ.μ. στην ίδια δουλειά είναι πλέον ξεπερασμένο και σε ένα περιβάλλον μιας τέτοιας τεχνολογικής επανάστασης οι ίδιοι οι πολίτες αλλά και οι επιχειρήσεις θα θέλουν συχνά να οργανώνουν ευέλικτα το χρόνο εργασίας σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες».
«Γύρευε τι μας περιμένει…».
Η ενδεχόμενη αλλαγή σκυτάλης στην πρωθυπουργία και στην εξουσία (διατηρώ επιφυλάξεις για το εάν στο τέλος ο κ. Μητσοτάκης θα τα «καταφέρει») αναμένεται να μετατρέψει το ήδη πολύ σκληρό εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς –που υιοθέτησε κατ’ εντολή των δανειστών η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ– σε απάνθρωπο για τον εργαζόμενο και το συνταξιούχο.
Η αγορά και οι νόμοι της είναι το σημείο αναφοράς της πολιτικής θέσης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ερώτημα είναι με αυτή την πολιτική θέση μπορεί να ταυτιστεί ο πολίτης που βιώνει εδώ και οκτώ χρόνια την οικονομική και κοινωνική λαίλαπα;
