Οι αυξημένοι φετινοί θάνατοι από πνιγμό φέρνουν στο φως τα κενά του νομικού πλαισίου αλλά και τις αυθαιρεσίες στις οποίες καταφεύγουν, κυρίως ξενοδόχοι, για τη μείωση του κόστους εις βάρος της ασφάλειας των Eλλήνων και ξένων πολιτών.
Μας… πνίγει η γραφειοκρατία
Για απαρχαιωμένη νομοθεσία κάνει λόγο στον Δρόμο ο εκπαιδευτής ναυαγοσωστών και μέλος της υπό ίδρυση πανελλήνιας ομοσπονδίας Μανώλης Μακριδάκης: «Ο νόμος ορίζει ως περιοχή ευθύνης ενός ναυαγοσώστη τα 300 μέτρα δεξιά και αριστερά του πύργου. Μα και υπεράνθρωπος να είναι, δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβει να καλύψει εγκαίρως ένα περιστατικό που γίνεται στην άλλη άκρη μιας τόσο μεγάλης περιοχής», λέει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Μακριδάκης λέει πως οι περισσότεροι πνιγμοί γίνονται εκτός του ωραρίου των ναυαγοσωστών. Και πάλι το θεσμικό πλαίσιο έχει κενά όπως καταγγέλλει: «Ο νόμος ορίζει ωράριο από τις 10:30 το πρωί μέχρι τις 5:30 το απόγευμα. Όμως, οικογένειες με μικρά παιδιά που κατεβαίνουν για μπάνιο το απόγευμα και μέχρι τις 8-9 που θα δύσει ο ήλιος είναι παντελώς απροστάτευτοι. Επίσης, πολλοί τουρίστες βρίσκονται από νωρίς στην παραλία, συνήθως μετά από νυχτερινές εξόδους και κατανάλωση αλκοόλ και αυτοί είναι τα συνηθέστερα θύματα. Και πάλι όμως, πριν τις 10 το πρωί δεν βρίσκεται κανείς εκεί για να τους βοηθήσει».
Η Ελλάδα διαθέτει 16.000 χιλιόμετρα παραλίας και είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να υπάρχει παντού ναυαγοσώστης. Ακόμα όμως και στις πολυσύχναστες πλαζ η γραφειοκρατία ακόμα και προ της οικονομικής κρίσης στερούσε από τη χώρα το αίσθημα ασφάλειας των λουόμενων. Οι ναυαγοσώστες προσλαμβάνονται μόνο για τρεις μήνες, ενώ το καλοκαίρι στην Ελλάδα διαρκεί από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο. Οι δήμοι δεν λαμβάνουν επιπλέον πιστώσεις και πολλές φορές αυθαιρετούν πληρώνοντας παράτυπα τους ναυαγοσώστες για τουλάχιστον ένα μήνα παραπάνω. Επίσης, ο νόμος δεν αναγνωρίζει καθημερινές και σαββατοκύριακα, προβλέποντας ίδιο αριθμό ναυαγοσωστών για τις μέρες που η παραλίας είναι σχεδόν άδεια και τις μέρες που κατακλύζεται από Έλληνες και ξένους λουόμενους.
Ναυαγοσώστες-μπάρμαν
Τεράστιο πρόβλημα υπάρχει με την ασφάλεια στις πισίνες ξενοδοχείων, λόγω της αυθαιρεσίας των ξενοδόχων στην προσπάθειά τους να περιορίσουν το κόστος λειτουργίας. Σύμφωνα με τον νόμο, για τη λειτουργία πισίνας απαιτείται η ύπαρξη «επόπτη» ωστόσο κατά κανόνα δεν προσλαμβάνεται εξειδικευμένο προσωπικό. «Η συνήθης πρακτική είναι να στέλνουν σε εμάς για εκπαίδευση τους μπάρμαν και τους κηπουρούς. Με το χαρτί που θα πάρουν μετά από σεμινάρια δύο εβδομάδων θα μπορούν να χαρακτηριστούν επόπτες πισίνας και το ξενοδοχεία θα πάρει την άδεια λειτουργίας. Ωστόσο, στην καθημερινή λειτουργία αυτοί οι άνθρωποι θα δουλεύουν ως μπάρμαν και ως κηπουροί και παρεμπιπτόντως θα έχουν και την ευθύνη της πισίνας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…», λέει ο κ. Μανώλης Μακριδάκης. Όπως εξηγεί, μάλιστα, τα περιστατικά τραυματισμών στις πισίνες είναι συνήθως πολύ πιο σοβαρά (ειδικά για τα παιδιά) ενώ η εισροή γλυκού νερού στον οργανισμό αντιμετωπίζεται πολύ πιο δύσκολα σε σχέση με το θαλασσινό.
Θύματα και οι ψαροτουφεκάδες
Για αύξηση των θυμάτων μεταξύ των αυτοδυτών μιλά στον Δρόμο ο Κώστας Νικολαντωνάκης, εθελοντής ναυαγοσώστης και μέλος της ομάδας Πολιτικής Προστασίας Χανίων. Το παράνομο ψαροτούφεκο έχει αυξηθεί και λόγω της οικονομικής κρίσης. Τα ψάρια που βλέπουμε στην αγορά των Χανίων δεν πιάνονται με τράτες και είναι προϊόντα παράνομης αλίευσης. Λόγω της κρίσης πολλοί επιδιώκουν να εξασφαλίσουν ένα δεύτερο εισόδημα με αυτό τον τρόπο. Πηγαίνουν όμως μόνοι τους, ενώ ο κανόνας λέει να είναι τουλάχιστον δύο άτομα ώστε να υπάρχει βοήθεια αν γίνει κάτι κακό. Ήδη έχουμε δύο νεκρούς από ψαροτούφεκο στην Κρήτη και μάλιστα σε διάστημα δύο εβδομάδων.
Το θέμα των πνιγμών, πάντως, δεν φαίνεται να απασχολεί σοβαρά τους ιθύνοντες και παρά τον αντίκτυπο που έχει στο εξωτερικό, καθώς πολλά από τα θύματα είναι τουρίστες που ήρθαν στην Ελλάδα και δεν γύρισαν ποτέ. Φαίνεται πως αυτό δεν αποτελεί λόγο δυσφήμισης της χώρας ή τουλάχιστον όχι τόσο όσο οι απεργίες ή η ακυβερνησία λόγω εκλογών…
