Συνέντευξη στον Γιώργο Τσίπρα. Για τους βαθύτερους στόχους της τρόικας, αλλά και τις ευθύνες της κυβέρνησης Αναστασιάδη για όσα συμβαίνουν στην Κύπρο μίλησε στον Δρόμο ο βουλευτής του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, κ. Γιώργος Περδίκης, σημειώνοντας ότι η Κύπρος βρίσκεται υπό κατοχή.
Ποια είναι η πολιτική στόχευση της τρόικας απέναντι στην Κύπρο;
Είναι η επιβολή μιας νέας μορφής αποικιοκρατίας, αυτό που εγώ ονομάζω χρεοκρατία. Δηλαδή, μέσα από τη χρησιμοποίηση ενός χρέους, μιας χρεοκρατικής μέγγενης, να κατευθύνουν τις τύχες αυτού του λαού. Και είμαι πολύ συγκεκριμένος. Υπάρχουν όχι μόνο οικονομικά ζητήματα, υπάρχει η στάση και η θέση της Κύπρου μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο, στην Ευρωζώνη, πιθανόν αύριο και στο ΝΑΤΟ.
Υπάρχει το Κυπριακό, υπάρχει η διαχείριση του φυσικού αερίου και μύρια άλλα ζητήματα πολιτικής στα οποία φαίνεται ότι οι κεντροευρωπαϊκές δυνάμεις θέλουν να υποτάξουν μέσα από τη χρεοκρατία όχι μόνο την Κύπρο αλλά και όλες τις χώρες του «άτακτου» Νότου.
Την προπερασμένη εβδομάδα που πήγαμε στη Γερμανία και συναντηθήκαμε με τα κόμματα της γερμανικής Βουλής, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι, ακόμα και μέσα σ’ αυτό το χαμό που γινόταν με την οικονομία, ρώταγαν ποιες είναι οι κατευθύνσεις της εξωτερικής πολιτικής της νέας κυβέρνησης σε σχέση με το Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και πιο πέρα για το ΝΑΤΟ. Φαίνεται, λοιπόν, ότι γι’ αυτούς δεν είναι τόσο επιμέρους αυτά τα ζητήματα. Είναι μια διαδικασία αγκύρωσης, δέσμευσης της Κύπρου στις διαχρονικές και σε βάθος χρόνου επιλογές των κεντροευρωπαϊκών δυνάμεων.
Σε πολλά ΜΜΕ της Αθήνας λέγεται ότι το αρχικό «όχι» της κυπριακής Βουλής έκανε ζημιά. Ποια είναι η γνώμη σας;
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από αυτό. Είναι αυτό που λέμε «αλεπούδες κοψονούρες κόψτε το λαιμό σας ούλες». Επειδή το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο δεν είχε την τόλμη να αντιτάξει ένα ή πολλά «όχι», διεκδικώντας τα δικαιώματα του ελληνικού λαού, θέλουν -περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση στην Ελλάδα- να δημιουργήσουν την πλαστή εικόνα ότι, τάχα μου, το «όχι» έκανε ζημιά στην Κύπρο. Είναι πλέον διαπιστωμένο ότι ο αρχικός στόχος της τρόικας ήταν η διάλυση των δύο μεγάλων κυπριακών τραπεζών, είναι γραμμένο σε έγγραφα. Και αυτό θα περνούσε μέσα από ένα μέτρο, το οποίο θα είχε παγκόσμια σημασία, θα ήταν μεγάλη υποχώρηση εάν μια χώρα και ένας λαός αποδεχόταν το οριζόντιο κούρεμα των καταθέσεων και την καθολική καταπάτηση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας. Η πρώτη απόφαση του Eurogroup ήταν κατάφωρα άδικη, κατάφωρα αρνητική.
Είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι στην πρώτη απόφαση του Eurogroup δεν υπήρχε καμία αναφορά στο δικαίωμα της Κύπρου να θέσει περιοριστικά μέτρα στην εκροή κεφαλαίων από τη χώρα. Κι αυτό δεν ήταν τυχαίο. Ακόμα και όταν έγινε η πρόβλεψη στη δεύτερη απόφαση του Eurogroup, ώστε να μη φύγουν τόσα πολλά κεφάλαια από την Κύπρο, η ΕΚΤ μέχρι την τελευταία στιγμή έβαζε εμπόδια διά του κεντρικού τραπεζίτη της Κύπρου. Ακόμα και σήμερα πιέζει για γρήγορη άρση των περιοριστικών μέτρων. Στόχος τους δεν είναι μόνο να απομειώσουν τις δύο μεγάλες κυπριακές τράπεζες, αλλά να απομυζήσουν συνολικά τα ξένα κεφάλαια από την Κύπρο.
Προς το παρόν έχει περισωθεί αυτό το κομμάτι, αλλά υπάρχει συνέχεια σε ό,τι αφορά τους σχεδιασμούς της τρόικας. Δεν έχει διασφαλιστεί ούτε ο συνεργατισμός, που είναι ένα μεγάλο κομμάτι των κυπριακών καταθέσεων, ούτε οι καταθέσεις που βρίσκονται στην ελληνική τράπεζα και τις άλλες, λεγόμενες, ξένες τράπεζες, που τον τελευταίο καιρό το κομμάτι τους στην κυπριακή αγορά είχε εξαιρετικά μεγαλώσει. Γι’ αυτό και προωθούμε -και ελπίζω να περάσει- νομοθεσία που εάν δεν περισώζει τα προηγούμενα με την Τράπεζα Κύπρου, τουλάχιστον θα βάζει ένα φραγμό για τα μελλοντικά τα οποία πιστεύουμε ότι έρχονται. Είναι αφελής η άποψη ορισμένων ότι έχουμε περάσει τις συμπληγάδες και τώρα αρχίζει πλέον η ανάκαμψη. Η δική μας εκτίμηση είναι ότι δεν έχουμε περάσει τις συμπληγάδες, τα δύσκολα βρίσκονται μπροστά μας.
Η αντιπαράθεση του κ. Δημητριάδη με τον κ. Αναστασιάδη σχετίζεται με αυτές τις επιδιώξεις;
Δεν νομίζω ότι είναι αντιπαράθεση. Απλά, ο κ. Αναστασιάδης βρίσκεται ενώπιον της λαϊκής κατακραυγής.
Ο κ. Αναστασιάδης και η κυβέρνηση, ως πολιτικοί, ελίσσονται και σ’ αυτούς τους ελιγμούς φαίνεται ότι δεν τους ακολουθεί ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος φαίνεται ότι είναι το πιόνι ή το εργαλείο της ΕΚΤ στην Κύπρο. Έχει μια δυσκολία και μια έλλειψη ευελιξίας, την οποία βεβαίως διαθέτει το κυβερνών κόμμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Σε μεγάλο βαθμό οι ευθύνες βαρύνουν και την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προσωπικά. Και, βεβαίως, εγώ έχω ζητήσει και από το βήμα της Βουλής την παραίτηση του κ. Δημητριάδη, του κεντρικού τραπεζίτη και αμέσως μετά την παραίτηση του κ. Σαρρή του υπουργού Οικονομικών. Γιατί τους θεωρώ άμεσα υπεύθυνους για τα λάθη, τις παραλείψεις, τις εγκληματικές ανικανότητες που παρουσιάστηκαν τις τελευταίες ημέρες.
Όσον αφορά την κυβέρνηση, πιστεύω ότι έχει τεράστια ευθύνη για τη διαχείριση της κρίσης. Επίσης, έδειξε πολιτική ατολμία. Όταν είχε τη δυνατότητα να πάρει μια πολιτική απόφαση εξόδου από το Μνημόνιο, δεν είχε τη πολιτική δύναμη, την πολιτική βούληση, την τόλμη και τα αποθέματα που χρειαζόταν για να το κάνει. Ίσως έχει κι αυτό για το οποίο κατηγορούσε την προηγούμενη κυβέρνηση, τις δικές της ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Δηλαδή, το ανήκουμε εις τη Δύσιν, το οποίο μεταφράζεται σε μια υποδούλωση, αφού ακολουθούμε ό,τι μας πει η Δύση.
Από δω και πέρα τι πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει;
Είμαστε κάτω από καθεστώς κατοχής. Έχουμε και εμείς τους δικούς μας, εάν θέλετε, γερμανοτσολιάδες. Όπως κάθε λαός που βρίσκεται κάτω από αυτές τις συνθήκες, υπάρχουν διάφορες σκέψεις και πολιτικές. Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει ενότητα των πολιτικών δυνάμεων που αμφισβητούν ή είναι ενάντια στο μνημόνιο. Να μελετηθεί πάρα πολύ σοβαρά και εφόσον τεκμηριωθεί να προωθηθεί σαν πολιτική πρόταση η έξοδος από το ευρώ, παράλληλα με μια πολύ συγκροτημένη πρόταση για το μέλλον αυτής της χώρας, που να συνδυάζει και την οικονομία αλλά και την πολιτική. Όσοι νομίζουν ότι το Eurogroup, η Ε.Ε., η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, παίρνουν αποφάσεις όπως ένας κοινός τραπεζίτης, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Αυτά τα όργανα είναι κυρίως πολιτικά. Οι αποφάσεις τους είναι πολιτικές με οικονομική χροιά κι εμείς θεωρούμε ότι πρέπει και η αντιμετώπισή τους να είναι πολιτική.
Έχει εκφραστεί από αρκετούς η απαίτηση συγκρότησης ενός μετώπου ή συντονισμού κάποιων δυνάμεων στο λεγόμενο Ευρωπαϊκό Νότο. Ποια είναι η γνώμη σας;
Έχουμε μια ακόμα προσπάθεια καθυπόταξης των λαών της Μεσογείου, τον αδύνατο κρίκο εάν θέλετε της Ε.Ε., από τις κεντρικές δυνάμεις της Ε.Ε. Σε αυτό το πλαίσιο, βεβαίως, και υπάρχει χώρος για τη συνεργασία λαών και κυβερνήσεων, κάτι που δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχει γίνει. Μπορεί σε επίπεδο λαών να έχει γίνει, όχι, όμως, τόσο οργανωμένα όσο είχαμε δει στο κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Πρέπει να υπάρξει μια πιο συντονισμένη προσπάθεια λαϊκής αντίδρασης.
Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι με βάση τον οικονομικό στραγγαλισμό άμεσα θα δρομολογηθούν πιεστικές εξελίξεις και στο Κυπριακό…
Όπως είπα και πριν θεωρώ ότι αυτός είναι ο σχεδιασμός, να συνδεθεί το Κυπριακό με τη «διάσωση» της Κύπρου και με εργαλείο τον οικονομικό εκβιασμό να επιβληθούν λύσεις που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κεντρικής Ευρώπης και της Τουρκίας. Τολμώ να πω ότι θα έχουν αυτό που τους έλειπε το 2004. Θα έχουν το εργαλείο για να εκβιάσουν το «ναι», σε ένα σχέδιο τύπου Ανάν. Τότε δεν είχαν τρόπο να εκβιάσουν. Οι εκβιασμοί τους φάνταζαν ως χίμαιρες και δεν έπεισαν τον κυπριακό λαό. Για αυτό και πολλοί Ευρωπαίοι τότε μας έλεγαν ότι «ο λόγος που απαντήσατε “όχι”, είναι γιατί έχετε καβαλήσει το καλάμι, ζείτε μέσα στην ευημερία και τον πλούτο που σας δίνει το ξέπλυμα του βρόμικου χρήματος». Φαίνεται ότι οι αντιλήψεις αυτές τους οδηγούν στην πτώχευση του κυπριακού λαού, για να μπορούν να επιβάλουν έλεγχο όχι μόνο στον κυπριακό λαό, αλλά και στη διαχείριση του φυσικού αερίου. Γεννιούνται στην περιοχή μας σοβαρές γεωπολιτικές πιέσεις και θέλουν την Κύπρο ως εξαρτώμενο πιόνι. Γι’ αυτό μιλάμε για χρεοκρατία, για νέα αποικιοκρατία. Μέσω του χρέους είμαστε πλέον αποικία.
