Χωρίς αμφιβολία, μόνο θετική και ιδιαίτερα δυναμική, προδιαγράφεται η επόμενη μέρα, της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, για τον ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα για τα μεγάλα τμήματα του λαού και της εργατικής τάξης, που έχει στηρίξει την τελευταία πια ελπίδα της, στη συσπείρωση της Αριστεράς και στην προοπτική, ίσως και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, μιας αριστερής προοδευτικής κυβέρνησης με πυρήνα τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ασφαλώς, σημαντικότατη θα είναι, σ’ αυτή την πορεία, παρά και ορισμένους αποπροσανατολισμούς που υπήρξαν, η συμβολή της 5ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και των αποφάσεών της, ως προδρόμων του 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που προβλέπεται για την επόμενη άνοιξη.
Όπως και να το κάνουμε, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε ακόμη πιο δυνατός από τη Συνδιάσκεψη και ίσως αυτή να είναι η αιτία για την άθλια επίθεση που δέχτηκε από την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, που φαίνεται πως θυμήθηκε την εποχή των «κενταύρων» του, με αφορμή τις εκδηλώσεις για την 4η επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Μιλάμε, πάντως, και για ορισμένους αποπροσανατολισμούς, γιατί πολλές φορές περίσσεψε ιδιαίτερα η αναφορά στον Ενιαίο Φορέα, το Ενιαίο Κόμμα κ.λπ., χωρίς ποτέ οι φορείς αυτών των απόψεων να ξεκαθαρίζουν τι ακριβώς εννοούν, πολύ περισσότερο που ουδέποτε κάποιο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε ότι προχωράμε στη δημιουργία ενιαίου κόμματος. Απόψεις έχουν εκφραστεί κατά καιρούς από ορισμένους, αποφάσεις όμως δεν πάρθηκαν ποτέ.
Οι Συνιστώσες και ο ρόλος τους
Επί της ουσίας, όμως, ας μας επιτραπούν δυο κουβέντες. Το μεγαλειώδες ξεπέταγμα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μάη 2012 στο 17% και τον Ιούνη 2012 στο 27% οφείλεται, κατά κοινή ομολογία, σε δυο στοιχεία. Στο γεγονός ότι: α) ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε, για αρκετά χρόνια, ψηλά -πολύ ψηλά μάλιστα- τη σημαία της κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας ολόκληρης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και β) για πρώτη φορά, εδώ και 60 χρόνια, ένα Κόμμα της Αριστεράς τόλμησε να βάλει άμεσο στόχο την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας. Είναι, επομένως, καιρός να σταματήσει η φαιδρή «επιχειρηματολογία» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει το 4,6% (κι όπως λένε «το παλιό») και το ΕΚΜ το 27% που, όπως ξαναλένε, εκφράζει «το καινούργιο».
Όλη η φιλολογία που αναπτύσσεται, όχι μέσα στη Συνδιάσκεψη ή σε άλλα Σώματα ή όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί, πέρα από προθέσεις να αμφισβητήσει αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα. Στρέφεται, αντικειμενικά, ενάντια στη δυναμική που απελευθέρωσε το γεγονός ότι, απ’ όλη την Ευρώπη, μόνο στην Ελλάδα αναπτύχθηκε το πρωτότυπο εγχείρημα να βρεθούν στον ίδιο Φορέα όλα τα διαφορετικά ρεύματα ιδεών της κομμουνιστικής Αριστεράς κι όχι μόνο κατάφεραν να μην τσακώνονται μεταξύ τους, αλλά κατόρθωσαν («να μάθουμε αδελφέ μου να κουβεντιάζουμε», μας καλούσε ο ποιητής) να συζητούν μεταξύ τους και να καταλήγουν σε κοινές αποφάσεις πάνω σε εξαιρετικά σύνθετα και δύσκολα ιδεολογικά και πολιτικά θέματα.
Είναι τυχαίο, άραγε, που ο εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης της Ν.Δ., δεν χάνει ευκαιρία να στραφεί ενάντια στις Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ; Αυτός ξέρει τι κάνει. Επιχειρεί να πλήξει την κύρια δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον εμείς δεν ξέρουμε. Όπως η Αυγή και όχι μόνον, που βιάζεται να «περάσει» την επόμενη μέρα «Από τη δημοκρατία των Συνιστωσών, στη δημοκρατία των μελών», ως αποτέλεσμα της Συνδιάσκεψης.
Η παρουσία των Συνιστωσών συνδέεται άμεσα με την προοπτική της συσπείρωσης όλων των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, της Ριζοσπαστικής Οικολογίας και όλων των δυνάμεων που παίρνουν, γνήσια, αποστάσεις από τη μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία και πυκνώνουν τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και φέρνουν ακόμη πιο κοντά την προοπτική μιας Αριστερής Ριζοσπαστικής Κυβέρνησης που θα βγάλει τη χώρα και τον εργαζόμενο λαό από τη σημερινή βάρβαρη και καταστροφική πορεία. Χρειάζεται, πέρα από αποπροσανατολισμούς, να το κάνουμε όλοι ξεκάθαρο: Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο Κόμμα, θα δώσει και το σήμα «τέλος» στην παραπέρα διεύρυνση προς τα Αριστερά και τις ριζοσπαστικές δυνάμεις που δεν έχουν ενταχθεί ακόμη στο εγχείρημά μας. Γιατί δεν μπορείς να ζητάς από ένα κόμμα, μια Συλλογικότητα της Αριστεράς, να διαλυθεί για να μπει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Σημειώνω: Ένα τέτοιο τέλος στην παραπέρα διεύρυνση προς τα Αριστερά, θα είναι έντονα αρνητικό. Χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερα αριστερά αντίβαρα -όλοι τα έχουμε ανάγκη- για να προστατευθούμε, να μη γλιστρήσουμε από τις παγίδες που το πιο έμπειρο από εμάς σύστημα, θα μας στήνει καθημερινά.
Οι αποφάσεις και η εναλλακτική μας πολιτική
Οι αποφάσεις της Συνδιάσκεψης αποτελούν, χωρίς καμιά επιφύλαξη, τη βάση για την παραπέρα πορεία του εγχειρήματός μας. Ξεχωρίζει ιδιαίτερα η εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής, η οποία με την παραπέρα συγκρότησή της (εκλογή Κεντρικής Γραμματείας, Εκτελεστικού Προεδρείου και σύσταση Βοηθητικών Επιτροπών κ.λπ.), θα αναλάβει την ευθύνη για την προετοιμασία και οργάνωση του 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αλλά και την προώθηση της λειτουργίας και δράσης του μέχρι τότε.
Ενόψει του Συνεδρίου, χρειάζεται να συγκροτηθούν 3 Προπαρασκευαστικές Επιτροπές (Επιτροπή Καταστατικού, Επιτροπή Πολιτικής Διακήρυξης και Επιτροπή Πολιτικού πλαισίου της συγκυρίας), οι οποίες, με βάση τα κείμενα που ενέκρινε η Συνδιάσκεψη, τις σκέψεις και προτάσεις που αναπτύχθηκαν στην ίδια τη Συνδιάσκεψη και τις Συνελεύσεις των Τοπικών Επιτροπών, θα επεξεργασθούν παραπέρα τις αντίστοιχες εισηγήσεις, που με ευθύνη της Κεντρικής Επιτροπής θα υποβληθούν στις Συνελεύσεις για συζήτηση και στο Συνέδριο για έγκριση.
Σχετικά με το εναλλακτικό πολιτικό μας σχέδιο και την πολιτική δράση μας ως το Συνέδριο, θα ήθελα να κάνω ορισμένες επισημάνσεις.
Με κάθε τρόπο χρειάζεται να διαφυλαχθεί μετεκλογικά η αξιοπιστία και το περιεχόμενο των πολιτικών θέσεων που προβάλλαμε προεκλογικά και συγκεκριμένα να επιμείνουμε απόλυτα σε ορισμένα καθοριστικά του σχεδίου μας σημεία, όπως:
Ακύρωση των μνημονίων, που τώρα έγιναν 3 και μάλλον έπεται συνέχεια.
Καταγγελία, όχι αναδιαπραγμάτευση, των επαχθών όρων (Αγγλικό Δίκαιο, ειδικός λογαριασμός για προνομιακή εξυπηρέτηση δανειστών, άρση ασυλίας της δημόσιας περιουσίας) της Δανειακής Σύμβασης.
Επαναδιαπραγμάτευση του Δημόσιου Χρέους (μόνο εδώ χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο), με στόχο τη διαγραφή του στο σύνολο ή το πολύ μεγαλύτερο μέρος του και εξόφληση του υπόλοιπου σε μακροχρόνια βάση, με χαμηλό επιτόκιο και ρήτρα ανάπτυξης, όπως έγινε με το χρέος της Γερμανίας το 1953.
Προώθηση μιας προοδευτικής Διοικητικής μεταρρύθμισης με στόχο την αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης.
Εφαρμογή μιας Πολυδιάστατης Εξωτερικής Πολιτικής, στο πλαίσιο της οποίας θα προωθείται:
η κατάκτηση μιας νέας θέσης της Ελλάδας στον διεθνή χώρο.
μια αποφασιστική στάση απέναντι στα ανταγωνιζόμενα γεωπολιτικά σχέδια και στρατηγικές στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
η ουσιαστική αντιμετώπιση των σχετικών με τους ενεργειακούς πόρους, τους στρατιωτικούς, πολιτικούς στόχους του γεωπολιτικού αμερικανο-ισραηλινού τόξου.
Η ματαίωση, πάντα με ειρηνικά μέσα, των πιο επικίνδυνων τυχοδιωκτικών, επιθετικών, καταστροφικών γεωπολιτικών σχεδιασμών και μεθοδεύσεων.
Το μαζικό λαϊκό κίνημα
Βασικός κρίκος της επιτυχίας του εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, μέσα από μια αριστερή ριζοσπαστική κυβέρνηση, είναι η δύναμη πάλης του μαζικού λαϊκού κινήματος, η ικανότητά του να στηρίξει μια πολιτική σύγκρουσης με τις κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού. Απαιτείται η αποφασιστική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του αγροτικού και του κινήματος των ΕΒΕ και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της νεολαίας, των επιστημόνων και των γυναικών.
Στην κατεύθυνση αυτή, χρειάζεται πρώτ’ απ’ όλα να συσπειρωθούν σε ενιαίες παρατάξεις όλες οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό, αγροτικό, ΕΒΕ-ΜΜΕ, το κίνημα της νεολαίας και των επιστημονικών φορέων, προκειμένου με τη δική τους δράση να προωθήσουν την ανασυγκρότηση ολόκληρου του μαζικού κινήματος.
Χρήσιμη εμπειρία, στην κατεύθυνση ανασυγκρότησης του κινήματος, αποτελούν οι αντίστοιχες πρωτοβουλίες στο παρελθόν, τα 115 συνεργαζόμενα σωματεία, τα ΣΕΔΟ και τα ΣΑΔΕΟ και οι άλλες μορφές Συντονισμού, που έχουν διαμορφώσει στο παρελθόν οι αγωνιστικές και ταξικές δυνάμεις της Αριστεράς.
Να τις επαναλάβουμε με ακόμη μεγαλύτερη επιμονή.
