«Όλα γίνονται, μόνο του σπανού τα γένια δεν γίνονται», λέει μια παροιμία, κι όπως φαίνεται ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του πρώην ολιγάρχη κροίσου, και νυν κατάδικου για άλλα 6 χρόνια, Μιχαήλ Χανταρκόφσκι, ο οποίος από καταχραστής, κλέφτης, και «πλύντης» χρημάτων, απατεώνας ολκής, φοροφυγάς της τάξης μερικών δεκάδων δισ., και ύποπτος για μερικές δολοφονίες, μετατρέπεται με την αρωγή της Δύσης, και με μια πρωτοφανούς έκτασης διπλωματική παρέμβαση, σε ικανό επιχειρηματία, σε μέγα φιλάνθρωπο, σε μαχητή της ελευθερίας, σε πολιτικό κρατούμενο και σε αθώο θύμα των πολιτικών φιλοδοξιών του Πούτιν και της διεφθαρμένης, χειραγωγούμενης ρωσικής Δικαιοσύνης.
Για όσους δεν είναι ενήμεροι για το μέγεθος της εγκληματικής δράσης του Χανταρκόφσκι, σκεφτείτε το ανάλογο μιας υποθετικής παρέμβασης του Πούτιν υπέρ της ελάφρυνσης της ποινής (των 150 ετών) του εξίσου μεγαλο-απατεώνα Αμερικανού Μάντοφ.
Κι αν ήταν μόνο η σειρά άρθρων του Economist, δεν θα είχε και τόσο μεγάλη σημασία, ακόμα κι όταν παρεκτρέπεται και ταυτίζει τον Χανταρκόφσκι με τον Σαχάρωφ και την εν λόγω δίκη με τις δίκες της Μόσχας. Αλλά το να βγαίνουν μπροστά και να κάνουν επίσημες δηλώσεις, οι ΥΠΕΞ Αμερικής και Γερμανίας, η καγκελάριος της Γερμανίας, το γραφείο Τύπου του Λευκού Οίκου, ακόμα και η «ανύπαρκτη» Lady Ashton της Ε.Ε., να σταυροκοπιούνται και να μιλούν ανοιχτά για στημένη δίκη, δείχνει ότι η διακύβευση είναι πολύ μεγαλύτερη από την υποτιθέμενη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενός κατάδικου τυχοδιώκτη.
Φυσικά και δεν τους έπιασε ο πόνος. Φυσικά και δεν πείθουν πια για τις καλές τους προθέσεις, φυσικά και η καραμέλα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει αρχίσει να χάνει τη γλύκα της μετά τους τόσους «ανθρωπιστικούς» πολέμους.
Γιατί όλη αυτή η πρεμούρα λοιπόν; Τι φοβάται η Δύση και σπεύδει να στηλιτεύσει; Το ένα είναι η αυξανόμενη δύναμη και επιρροή της Ρωσίας, ιδωμένη σε συνάρτηση με τη δική της αυξανόμενη οικονομική δυστοκία, καθώς και η απροθυμία της Ρωσίας να ενσωματωθεί στις παγκοσμιοποιημένες αγορές, γεγονός που θα την καθιστούσε περισσότερο ελέγξιμη.
Το άλλο, που απορρέει από το προηγούμενο, είναι η ανησυχία για τον περιορισμό των βαθμών ελευθερίας των δυτικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη Ρωσία. Ελπίδες ότι θα μπορούσαν να συνεχίζουν να αλωνίζουν ανενόχλητες, όπως τα «ευλογημένα» χρόνια της εποχής Γέλτσιν, μάλλον εξανεμίζονται, μιας και ο Πούτιν φαίνεται διατεθειμένος να κρατήσει υπό κρατικό έλεγχο τα ρωσικά πετρέλαια, και το ξένο επιχειρηματικό χρήμα μακριά από τα κομματικά ταμεία, ιδίως των αντιπάλων του. Και το 2012 είναι έτος εκλογών!
Αλίκη Βεγίρη
Κι αν ήταν μόνο η σειρά άρθρων του Economist, δεν θα είχε και τόσο μεγάλη σημασία, ακόμα κι όταν παρεκτρέπεται και ταυτίζει τον Χανταρκόφσκι με τον Σαχάρωφ και την εν λόγω δίκη με τις δίκες της Μόσχας. Αλλά το να βγαίνουν μπροστά και να κάνουν επίσημες δηλώσεις, οι ΥΠΕΞ Αμερικής και Γερμανίας, η καγκελάριος της Γερμανίας, το γραφείο Τύπου του Λευκού Οίκου, ακόμα και η «ανύπαρκτη» Lady Ashton της Ε.Ε., να σταυροκοπιούνται και να μιλούν ανοιχτά για στημένη δίκη, δείχνει ότι η διακύβευση είναι πολύ μεγαλύτερη από την υποτιθέμενη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενός κατάδικου τυχοδιώκτη.
Φυσικά και δεν τους έπιασε ο πόνος. Φυσικά και δεν πείθουν πια για τις καλές τους προθέσεις, φυσικά και η καραμέλα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει αρχίσει να χάνει τη γλύκα της μετά τους τόσους «ανθρωπιστικούς» πολέμους.
Γιατί όλη αυτή η πρεμούρα λοιπόν; Τι φοβάται η Δύση και σπεύδει να στηλιτεύσει; Το ένα είναι η αυξανόμενη δύναμη και επιρροή της Ρωσίας, ιδωμένη σε συνάρτηση με τη δική της αυξανόμενη οικονομική δυστοκία, καθώς και η απροθυμία της Ρωσίας να ενσωματωθεί στις παγκοσμιοποιημένες αγορές, γεγονός που θα την καθιστούσε περισσότερο ελέγξιμη.
Το άλλο, που απορρέει από το προηγούμενο, είναι η ανησυχία για τον περιορισμό των βαθμών ελευθερίας των δυτικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη Ρωσία. Ελπίδες ότι θα μπορούσαν να συνεχίζουν να αλωνίζουν ανενόχλητες, όπως τα «ευλογημένα» χρόνια της εποχής Γέλτσιν, μάλλον εξανεμίζονται, μιας και ο Πούτιν φαίνεται διατεθειμένος να κρατήσει υπό κρατικό έλεγχο τα ρωσικά πετρέλαια, και το ξένο επιχειρηματικό χρήμα μακριά από τα κομματικά ταμεία, ιδίως των αντιπάλων του. Και το 2012 είναι έτος εκλογών!
Αλίκη Βεγίρη
Σχόλια
