Σφοδρές είναι οι μάχες στη Γάζα με βομβαρδισμούς από τον ισραηλινό στρατό που έχουν ισοπεδώσει κτίρια και υποδομές και συγκρούσεις επί του εδάφους στο βόρειο τμήμα της. Ο ισραηλινός στρατός, που προσπαθεί να αποκόψει την πόλη της Γάζας από τις νότιες περιοχές, βρίσκεται αντιμέτωπος με την αντίσταση των Παλαιστίνιων μαχητών, που υπερασπίζονται τη γη τους. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τους 10.000, με το 40% αυτών να είναι παιδιά σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ενώ επαναλαμβανόμενα είναι τα χτυπήματα του Ισραήλ σε νοσοκομεία, καταφύγια εκτοπισμένων ανθρώπων, ανθρωπιστικά κομβόι κ.λπ., καθιστώντας την ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα πραγματικά εκρηκτική και το Ισραήλ υπόλογο για μια σειρά εγκλήματα πολέμου. Την ίδια στιγμή σε πολλαπλά επίπεδα διεξάγονται διαπραγματεύσεις για την τύχη των αιχμαλώτων Ισραηλινών, τη δημιουργία ανθρωπιστικών διαδρόμων, την προσπάθεια κατάπαυσης του πυρός αλλά και την επόμενη μέρα του πολέμου, τόσο για την Γάζα, όσο και συνολικά για τις νέες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή.
Μπορεί η απόφαση της Χεζμπολάχ να μην κλιμακώσει την αντιπαράθεση με το σιωνιστικό καθεστώς και οι σποραδικές επιθέσεις των άλλων δυνάμεων της αντίστασης με ρουκέτες από το έδαφος της Συρίας και της Υεμένης να μην δείχνουν προς ώρας μια περιφερειακή ανάφλεξη, ο κίνδυνος όμως είναι υπαρκτός. Στη Δυτική Όχθη η επίθεση του Ισραήλ γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτική με την ανεξέλεγκτη και στηριζόμενη από τον στρατό κατοχής, δράση ομάδων εποίκων και παραστρατιωτικών ομάδων που επιτίθενται σε παλαιστινιακές κοινότητες με τον αριθμό των νεκρών να αυξάνεται καθημερινά. Η ασφυκτική αυτή κατάσταση, αυξάνει τις πιέσεις προς την Παλαιστινιακή Αρχή (Π.Α.) του Μαχμούτ Αμπάς καθώς όλο και περισσότεροι Παλαιστίνιοι την καλούν να πάρει ενεργό θέση στην σύγκρουση. Η πίεση αυτή φαίνεται τις τελευταίες μέρες να αποτυπώνεται και στους ίδιους τους μηχανισμούς της Π.Α. και της Φατάχ, με ομάδα κρατικών στελεχών και ανδρών της αστυνομίας, να απευθύνει τελεσίγραφο προς τον Αμπάς για να αναλάβει δράση ενάντια στη σιωνιστική κατοχή.
Η επόμενη μέρα
Ενώ η ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, έχουν αρχίσει οι διεργασίες για την επόμενη μέρα. Ποιος και με ποιον τρόπο θα διαχειριστεί την όποια νέα ισορροπία ισχύος; ποιος και με ποιον τρόπο θα ελέγχει τα ερείπια που αφήνουν πίσω τους οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί; Με τι όρους θα γίνει και πότε μια συμφωνία για κατάπαυση πυρός; Τι ρόλο παίζουν οι εκκλήσεις για ανθρωπιστικό διάδρομο στον συσχετισμό δυνάμεων, και με ποιους όρους (υπό τον έλεγχο ποιας/ων δυνάμεων) θα καταστούν οι ανθρωπιστικές αποστολές εφικτές; Αυτά ήταν τα θέματα που συζήτησε ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Αν. Μπλινκεν με ηγέτες της περιοχής στο πρόσφατο ταξίδι του στη Μ. Ανατολή, αυτό είναι το περιεχόμενο της διάσκεψης που οργανώνει ο πρόεδρος Μακρόν, αυτά έχει στο νου του και ο Ρ.Τ. Ερντογάν όταν ανακοινώνει την πρωτοβουλία του για την εκεχειρία στη Γάζα. Προφανώς όλα τα παραπάνω κρίνονται εν πολλοίς και από την έκβαση των μαχών στο πεδίο του πολέμου, όμως ο πόλεμος αυτός, έχει από την πρώτη στιγμή φανεί ότι δεν είναι ένα τοπικό γεγονός, αλλά επηρεάζει και επηρεάζεται από την δράση όλων των δυνάμεων στην πλανητική σκακιέρα.
Και στη Δυτική Όχθη η επίθεση του Ισραήλ γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτική με την ανεξέλεγκτη και στηριζόμενη από τον στρατό κατοχής, δράση ομάδων εποίκων και παραστρατιωτικών ομάδων που επιτίθενται σε παλαιστινιακές κοινότητες με τον αριθμό των νεκρών να αυξάνεται καθημερινά
Εθνοκάθαρση με ανθρωπιστικό προσωπείο
Η δημοσίευση απόρρητων εγγράφων του Ισραήλ, τα οποία περιγράφουν με αναλυτικές λεπτομέρειες τα σχέδια του για την περιοχή, περιλαμβάνουν ως μια από τις λύσεις και τον εκτοπισμό των περισσότερων Παλαιστινίων. Σε αυτό το ενδεχόμενο φαίνεται εν μέρει να συμφωνεί και η Δύση. Παρότι ορισμένοι στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ κάνουν λόγο για λύση δύο κρατών και επιστροφή των Παλαιστινίων, με όρους βέβαια που σε τίποτα δεν θα εξασφαλίζουν την ύπαρξη μιας βιώσιμης κατάσταση για τη Παλαιστίνη, η πολιτική που ακολουθείται μαρτυρά το αντίθετο. Η Δύση αρνείται με κάθε τρόπο να προσπαθήσει να επιβάλει κατάπαυση πυρός και επί της ουσίας δίνει τα μέσα και τον χρόνο στο Ισραήλ να προσχωρήσει με τα σχέδια του. Την ίδια στιγμή όμως έχει υπάρξει διπλωματικός πυρετός τόσο στην Ε.Ε. όσο και από μεριάς των ΗΠΑ, με αυτό που συζητιέται σε πρώτη φάση να αφορά την ανθρωπιστική βοήθεια και το άνοιγμα ανθρωπιστικών διαδρόμων.
Δεν είναι τυχαίο ότι όχι μόνο τα γειτονικά κράτη αλλά ακόμη και η παλαιστινιακή διοίκηση κάνει λόγο για σχέδια εκτοπισμού των Παλαιστινίων για το πρόσχημα του «ανθρωπισμού». Στην Ευρώπη έχει ήδη αρχίσει να συζητιέται η «ανάγκη» να δοθεί τρόπος για ασφαλή έξοδο σε όσους θέλουν να φύγουν από τη Γάζα, πράγμα το οποίο είπε και ο Κ. Μητσοτάκης σε συνέντευξή του. Ενώ παράλληλα, η συζήτηση για το μεταναστευτικό έχει ξαναέρθει στο προσκήνιο είτε λόγω του «ανθρωπισμού» της Δύσης και των ΜΚΟ. Είτε με αφορμή την πρωτοβουλία της Ιταλίας να έρθει σε συμφωνία με την Αλβανία για να στήσει προσφυγικά στρατόπεδα στο έδαφος της ώστε να προωθεί εκεί η πρώτη όλους τους πρόσφυγες που φτάνουν μέσω θαλάσσης αλλά και την αυστηροποίηση της νομοθεσίας στη Γερμανία σε σχέση με τις απελάσεις μεταναστών και τη μείωση των επιδομάτων στους αιτούντες άσυλο.
Αντίστοιχα, η πρόθεση για τη δημιουργία θαλάσσιου διαδρόμου, φαντάζει σε πολλούς ύποπτη δεδομένου ότι αυτή την στιγμή υπάρχουν χερσαίοι δρόμοι για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας οι οποίοι όμως είτε παραμένουν κλειστοί είτε είναι υπό αυστηρό έλεγχο από τις γειτονικές χώρες ώστε να μην αποτελούν ταυτόχρονα και διαδρόμους εκτοπισμού των προσφύγων. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή τη τακτική της «ανθρωπιστικής» συμβολής στα σχέδια εθνοκάθαρσης, περιγράφεται στα προαναφερθέντα έγγραφα του Ισραήλ σχεδόν όπως συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας.
Επικίνδυνη και ντροπιαστική η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο
Έχουμε υποστηρίξει πως η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει μια εντελώς διαφορετική στάση απέναντι στην εισβολή και τον βομβαρδισμό της Γάζας από το Ισραήλ. Η χώρα μας θα μπορούσε να αποτελεί μια δύναμη με ενεργό ρόλο που να προωθεί την ειρήνη, να στηρίζει την κατάπαυση πυρός και να μην τάσσεται αναφανδόν με μια δύναμη που σήμερα αντιμετωπίζει κατηγορίες ότι διαπράττει εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αντίθετα, από την πρώτη κιόλας στιγμή η κυβέρνηση φρόντισε να στηρίξει στο «δικαίωμα στην αυτοάμυνα του Ισραήλ» και να ακολουθήσει με ζήλο την πολιτική των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Με τόσο ζήλο μάλιστα που ο Κ. Μητσοτάκης φρόντισε να συναντηθεί με τον Μπ. Νετανιάχου αλλά όχι και με τον Μ. Αμπας, έστω για να κρατήσει τους τύπους. Παράλληλα, η χώρα έχει ήδη στείλει φρεγάτες στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου μαζί με τις δυνάμεις των ΗΠΑ ενώ έχει παραχωρήσει παράνομα και την Ελευσίνα πέρα από τη Σούδα και το Στεφανοβίκειο στην υπηρεσία των ΗΠΑ για την ενίσχυση του Ισραήλ.
Σαν να μην έφταναν αυτά υπάρχουν δημοσιεύματα που θέλουν την κυβέρνηση να βρίσκεται προ των πυλών για την σύναψη συμφωνίας με σκοπό τη «φιλοξενία» εκατό χιλιάδων Παλαιστινίων προσφύγων, πράγμα που εκ των πραγμάτων αποτελεί εμπλοκή στον πόλεμο και συμβολή στο σχέδιο εθνοκάθαρσης του Ισραήλ. Σε αυτό το πλαίσιο είναι και η δημιουργία πλωτού ανθρωπιστικού διαδρόμου σε Ελλάδα-Κύπρο-Γάζα στην οποία έχει συμφωνήσει τόσο η χώρα μας όσο και η Κύπρος. Αυτό που λέγεται από μεριάς της κυβέρνησης και της Ε.Ε. είναι ότι ένας τέτοιος διάδρομος θα διευκόλυνε απλά τη μεταφορά ανθρωπιστικού υλικού. Ωστόσο, οι ΗΠΑ μιλάνε και για τη μεταφορά προσφύγων –πάντα με τη «συναίνεσή» τους– ενώ αντίστοιχες δηλώσεις έχει κάνει και ο Κ. Μητσοτάκης.
Αυτή η στάση της χώρας μας σε τίποτα δεν τιμά την ίδια μας την ιστορία αλλά και αυτή της Κύπρου. Οι δύο χώρες θα όφειλαν να καταγγείλουν την κατοχή και την απόπειρα εθνοκάθαρσης του Ισραήλ, να καταγγείλουν τα εγκλήματα πολέμου που συντελούνται και να κινούνται με βάση το διεθνές δίκαιο, το οποίο τόσο πολύ υπερασπίζονται στα λόγια. Ενώ θα έπρεπε να αρνηθούν κατηγορηματικά την συμμετοχή στα σχέδια εθνοκάθαρσης του Ισραήλ, αντί να συναινούν μέσα από την αποχή τους στο ψήφισμα του ΟΗΕ αλλά και την εγκατάσταση των Παλαιστινίων που θα απελαθούν ή έχουν ξεριζωθεί, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε αυτά βρίσκονται στο έδαφός τους είτε αλλού – εφόσον επιβεβαιωθεί μια τέτοια συμφωνία.
Πέρα όμως από ντροπιαστική, η μετατροπή της χώρας σε ένα κράτος-μαριονέτα των ΗΠΑ και της Δύσης, έτοιμο να συμβάλει σε κάθε τυχοδιωκτισμό, στην καταπίεση και το ξερίζωμα γειτονικών λαών, αλλά και να κάνει μεγάλες υποχωρήσεις ώστε να εξυπηρετήσει τους «συμμάχους» είναι και άκρως επικίνδυνη. Η στάση μας αυτή μόνο επιφύλαξη και εχθρότητα γεννά στις γειτονικές χώρες και παράλληλα συνθλίβει την όποια αξιοπιστία της χώρας μας, η οποία δεν υπολογίζεται σε τίποτα εκτός και αν πρόκειται να αποτελέσει εργαλείο για τα παραπάνω σχέδια. Ενώ η συμμετοχή μας σε αυτές τις κινήσεις κατατάσσει την χώρα στα στρατηγικά μετόπισθεν του Ισραήλ –και αντίστοιχα της Δύσης στην Ουκρανία– που αναπόφευκτα θα αποτελέσει στόχο σε μια ενδεχόμενη επέκταση του πολέμου.
