ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Σπύρο Θεοδωρόπουλο
Ο 18χρονος Γαβριήλ Αθανασίου, στον οποίο απονεμήθηκε το Βραβείο Κοινού στο 11ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νάουσας για την μικρού μήκους ταινία του Το τριαντάφυλλο, μιλά στον Δρόμο για τα σχέδια και τα θέλω του, καθώς και για τις προοπτικές των νέων ανθρώπων που παράγουν τέχνη στην χώρα μας.
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με την Έβδομη Τέχνη και τι σε ώθησε σ’ αυτό;
Η αφήγηση μέσω της εικόνας και του ήχου πάντα αποτελούσε για μένα τον πιο δυνατό τρόπο έκφρασης. Από πολύ μικρή ηλικία συνήθιζα να φτιάχνω ιστορίες στο μυαλό μου σχετικά με γεγονότα που συνέβαιναν γύρω μου. Η στιγμή που με έκανε να αποφασίσω να ασχοληθώ με το σινεμά ήρθε σχετικά νωρίς στη ζωή μου. Φυσικά, στην αρχή δεν πίστευα ότι υπήρχε περίπτωση να φτάσω στο σημείο να δημιουργώ ο ίδιος ταινίες. Πήρα την πρώτη μου κάμερα σε μικρή ηλικία και τότε άρχισα να κάνω μικρά βιντεάκια με φίλους μου. Η κάμερα δεν τραβούσε ήχο και έτσι ηχογραφούσαμε ξεχωριστά σε ένα ΜΡ3 player, αυτό με έβαλε από νωρίς στη λογική του μοντάζ και γενικά της επεξεργασίας ήχου και εικόνας.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δημιουργήσει ένας νέος στην Ελλάδα του 2014;
Καλή ερώτηση. Πιστεύω ότι ένας δημιουργός μπορεί να βρει τον τρόπο να δημιουργήσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Το ίδιο ισχύει και για τους νέους στην Ελλάδα. Μπορεί να μην υπάρχει πάντα ο επιθυμητός προϋπολογισμός, αλλά αν κάποιος έχει όραμα σίγουρα θα βρει και άλλο κόσμο με όραμα για να τον βοηθήσει.
Πιστεύεις οτι η τέχνη και ειδικά ο κινηματογράφος μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία νέων αξιών;
Φυσικά. Οι τέχνες και ο κινηματογράφος ιστορικά έχουν επηρεάσει σημαντικά τις αξίες κάθε εποχής. Στο κάτω κάτω, μέσα από τις τέχνες ένας καλλιτέχνης εκφράζει τις δικιές του ιδέες και ο κόσμος είτε τις αποδέχεται είτε όχι.
Υπαρχουν πνευματικοί άνθρωποι (του κινηματογράφου ή γενικότερα) που σε έχουν επηρρεάσει;
Προσωπικά επηρεάζομαι από οποιονδήποτε νέο καλλιτέχνη τα καταφέρνει και προοδεύει, ξένο ή Έλληνα. Δεν μπορώ να αναφερθώ σε συγκεκριμένα άτομα. Το περιβάλλον γύρω μου με επηρεάζει και αυτό ιδιαίτερα.
Πιστεύεις ότι το ελληνικό κράτος δίνει τη σημασία και την έμφαση που θα έπρεπε στον κινηματογράφο;
Όχι. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος το ελληνικό κράτος ωθεί αρκετούς κινηματογραφιστές να στήσουν τις παραγωγές τους στο εξωτερικό. Η πολιτική χρηματοδότησης και η απόκτηση αδειών είναι πιο δύσκολη από πολλές άλλες χώρες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απωθεί ξένες παραγωγές από την Ελλάδα και είναι πολύ κρίμα.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Όσο αφορά το κοντινό μου μέλλον έχω κάποια projects τα οποία δουλεύω αυτή την στιγμή και παράλληλα σπουδάζω κινηματογράφο στην σχολή καλών τεχνών. Πρόσφατα τελείωσα την καινούρια μου ταινία μικρού μήκους, Project Μιχάλης, η οποία πρόκειται να κάνει την πρεμιέρα της στην Ξάνθη, στις 29 Δεκεμβρίου.
Βλέπεις προοπτική στη χώρα μας ώστε να συνεχίσεις εδώ με το επάγγελμα σου ή σκέφτεσαι τη φυγή στο εξωτερικό;
Προσωπικά, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Το σκέφτομαι ως μια επιλογή, εκτός κι αν προκύψει κάποια δουλεία στο εξωτερικό την περίοδο που σπουδάζω. Τότε θα τελειώσω τις σπουδές μου στην Ελλάδα και θα το ξανασκεφτώ, πάντα ανάλογα με τις περιστάσεις. Κάπως έτσι πιστεύω το έχουν και οι περισσοτεροι νέοι κινηματογραφιστές στο μυαλό τους.
