Τι φέρνει στις «αποσκευές» του ο Ερντογάν.
Με την επίσκεψη Ερντογάν εισάγεται στο πλαίσιο της κρίσης και η παράμετρος του εθνικού. Σε σύντομο διάστημα και μέσα από αντιφάσεις θα συνειδητοποιήσουμε πως διαφορές, διενέξεις και ζητήματα δεκαετιών έρχονται να αντιμετωπιστούν και να τεθούν σε νέα βάση κατά τρόπο σαρωτικό.
Τι ακριβώς θα ζητήσει και τι θα επιδιώξει ο Τ. Ερντογάν, δεν είναι δεδομένα. (Το άρθρο γραφόταν την ώρα που ξεκινούσε η επίσκεψή του). Απ’ ό,τι φαίνεται, ούτε στο υπουργείο των Εξωτερικών το γνωρίζουν. Έρχεται όμως με τον αέρα της υπεροπλίας (ανάπτυξη, G20, σταυροδρόμι, υπογάστριο Ρωσίας, ενεργειακός κόμβος, επιρροή στους τουρκογενείς, αποδοχή στον ισλαμικό κόσμο κ.λπ., εντυπωσιακή διπλωματική παρουσία).
Απασχολημένος με το ζήτημα του βαθέος κράτους και την πολύπτυχη διένεξη με τους κεμαλικούς, εντάσσει και το ταξίδι στο περίφημο «δόγμα Νταβούτογλου» και στο διαφημιστικό περιτύλιγμα που το συνοδεύει. Κάνει, λοιπόν, από θέση ισχύος μια επίθεση φιλίας στην Ελλάδα πάνω σε τέσσερις άξονες απ’ ό,τι φαίνεται:
α. Οικονομική συνεργασία (100 επιχειρηματίες) όπου αναμένονται θεαματικές προτάσεις.
β. Συνεργασία σε 10 υπουργεία με προτάσεις, σχέδια και πλάνα, τα οποία ακριβώς δεν γνωρίζουμε (πολλά αφορούν τα υπουργεία που δεν έχουν ακόμα γραμματείς και αρμοδιότητες).
γ. Επισημοποίηση ότι ανοίγει διάλογος εφ’ όλων των διεκδικήσεων της Τουρκίας (διμερείς, που σημαίνει ότι αναγνωρίζει κανείς κατ’ αρχήν το επίδικο ζήτημα).
δ. Κατοχύρωση κάποιων κάθε φορά βημάτων γύρω από τη διεκδίκηση ως τετελεσμένων σ’ όλα τα μέτωπα.
Η ελληνική πλευρά και η κυβέρνηση Παπανδρέου αντίθετα πελαγοδρομεί και ορίζεται:
α. Από τη δέσμευση να λύσει τις διαφορές άμεσα, γρήγορα και οριστικά (πρόσφατη επίσκεψη στις ΗΠΑ).
β. Από τη δεινή θέση που θα είχε εκ των πραγμάτων οποιοσδήποτε Έλληνας πρωθυπουργός σ’ αυτή τη φάση.
γ. Από την απόφασή του να χειριστεί προσωπικά, στα πλαίσια μυστικής διπλωματίας το ζήτημα, χωρίς να τον δεσμεύουν οι πάγιες ελληνικές θέσεις.
δ. Από την απόλυτη προτεραιότητα στη δημιουργία επικοινωνιακών εντυπώσεων, τακτική απαραίτητη για την προσωπική του διάσωση.
Σ’ αυτό το πλαίσιο υπάρχουν ορισμένες νεότερες εξελίξεις:
Υποχωρήσεις στο Αιγαίο και προσπάθεια κατοχύρωσης συμφερόντων Τουρκίας στο μισό Αιγαίο (ανατολικά του 25ου παράλληλου), βόλτες τουρκικών πλοίων έξω από τη Μακρόνησο, δέσμευση περιοχής έξω από την Άνδρο σε μόνιμη βάση και δημιουργία τετελεσμένων κ.λπ. Το Αιγαίο είναι πλέον θάλασσα υπό ΝΑΤΟϊκή επικυριαρχία.
Συμπαράταξη στην προώθηση νέων σχεδίων Ανάν για Κύπρο και ειδικότεροι ρόλοι στην υπονόμευση της αντίθεσης των Κυπρίων. Διολίσθηση σ’ εφ’ όλης της ύλης διάλογο. Μεθοδευμένη συγκυριαρχία στη Θράκη.
Τέλος, μέσα από τη Χάγη να προετοιμαζόμαστε για οριστική απώλεια του δικαιώματος των 12 μιλίων, για απώλεια των πλεονεκτημάτων που θα είχαμε μέσα από τον ορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και όχι υφαλοκρηπίδας, καθώς, επίσης, ότι στη Χάγη θα τεθούν θέματα όπως γκρίζες ζώνες, βραχονησίδες αλλά και νησιά, όπως το Αγαθονήσι.
«Νεο-οθωμανισμός» και Ελλάδα
Ο «νεο-οθωμανισμός» σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, επιδιώκει να μετατραπεί η Ελλάδα σε χώρα που τα δικαιώματα και η υπόστασή της δεν ορίζονται από το διεθνές δίκαιο, αλλά από το σεβασμό των συμφερόντων της μεγάλης δύναμης με την οποία γειτνιάζει. Συνειδητή αποδοχή από πλευράς της Ελλάδας αυτού του ρόλου θα οδηγούσε σε μια δορυφοροποίηση (κατά προτεραιότητα μέσα από οικονομικοπολιτική διείσδυση και επιρροή).
Συρρίκνωση κυριαρχικών δικαιωμάτων της μέσα από σημεία ρήξης (σ’ επόμενη φάση) με κύριες αιχμές:
α. Μειονοτικοί: Ήτοι δημιουργία μουσουλμανικού τόξου στα Βαλκάνια που λειτουργεί ως παράγοντας αποσταθεροποίησης αλλά και σαν πολιτισμική, οικονομική προέκταση της Τουρκίας.
β. Αναθεωρητική πολιτική στο Αιγαίο. Η Ελλάδα θεωρείται ευνοημένη από συνθήκες, ανατρέπει το φυσικό χάρτη, καθώς αφήνει την τεράστια ευρασιατική Τουρκία χωρίς προέκταση στο Αιγαίο.
γ. Κύπρος πρώτη προτεραιότητα. Συμπαράταξη με τις πλέον αρπαχτικές τακτικές της επίσημης κρατικής πολιτικής για το ζήτημα. Η έλλειψη κάθε αναφοράς για την υπόστασή της σε στρατηγικό ορίζοντα στο «δόγμα Νταβούτογλου», δεν είναι τυχαία παράλειψη, αλλά πράξη προώθησης των τουρκικών σχεδίων για την Κύπρο… Κ.Α.
