Σε αναιμικό πολιτικό κλίμα διεξήχθησαν οι φοιτητικές εκλογές την Πέμπτη 10 Μαΐου. Αναιμικό γιατί παρόλο που οι διαδικασίες έγιναν μέσα στην προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών, οι εκλογές στα ΑΕΙ χαρακτηρίστηκαν από χαμηλού επιπέδου πολιτικές διεργασίες αφού κανένα σημαντικό πολιτικό ζήτημα δεν άνοιξε εκτός από τα απολύτως δευτερεύοντα όπως το ποια παράταξη θα βγει πρώτη, αν τα ΕΑΑΚ θα καταγραφούν μαζί ή χώρια και αν τα εκλογικά αποτελέσματα των παρατάξεων λειτούργησαν τελικά ευεργετικά ή όχι για τα κόμματα τους στις βουλευτικές εκλογές.
Στις φετινές φοιτητικές εκλογές είχαμε μια μικρή αύξηση της συμμετοχής αφού ήταν οι πρώτες εκλογές που έγιναν μέσα σε μια «κανονική» χρονιά μετά την πανδημία αλλά και επειδή η ΔΑΠ (Ν.Δ.) «ξεπέρασε» αρκετά από τα εσωτερικά προβλήματά της και κατέβηκε κανονικά στις εκλογές χωρίς να υπάρχει εκλογικό μποϋκοτάζ από διάφορες πτέρυγές της. Στα αποτελέσματα φαίνεται ότι όλοι κινήθηκαν πάνω-κάτω στα ίδια εκλογικά νερά με πέρσι, με τη ΔΑΠ (Ν.Δ.) και την ΠΚΣ (ΚΚΕ) να έρχονται ισόπαλες σε ψήφους και να μοιράζονται την πρώτη θέση –παρά τους εκατέρωθεν πανηγυρισμούς για την ξεκάθαρη νίκη της κάθε παράταξης–, ενώ και οι υπόλοιπες παρατάξεις δεν είχαν κάποια αξιοσημείωτη άνοδο ή πτώση στα ποσοστά τους. Μία από τα ίδια δηλαδή πολιτικά στα πανεπιστήμια ενώ την ίδια στιγμή τα ΑΕΙ μετασχηματίζονται σε έναν χώρο όπου οι φοιτητές κυνηγούν προσόντα για ένα αβέβαιο μέλλον και η γνώση συνθλίβεται κάτω από την ηγεμονία της διαπλοκής προτζεκτάκηδων καθηγητών, κυβέρνησης, πολυεθνικών και ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Παρόλα αυτά οι παρατάξεις –ακόμα και οι αριστερές– εμφανίζονται μεθυσμένες από την επιτυχία τους και μιλούν για πρωτιές και «αυτοδυναμίες» της μίας ή της άλλης δύναμης σε διάφορες σχολές. Αυτό όμως που φαίνεται να μην απασχολεί, για ακόμα μία χρονιά, είναι ότι η μεγάλη μάζα των φοιτητών –είτε αυτών που ψήφισαν είτε αυτών που δεν ψήφισαν– κρατά αποστάσεις, όχι μόνο από τις παρατάξεις αλλά και τις πολιτικές και συλλογικές διαδικασίες μέσα στις σχολές και έχει άλλους ρυθμούς ζωής, σπουδών, εργασίας, προβλημάτων κ.λπ. Όμως χωρίς την κινητοποίηση αυτής της μεγάλης μάζας δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πράγματα ριζικά στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Ν.Τ.
