Το τριπλό ανέκδοτο της χρονιάς, λένε ξένοι αναλυτές, είναι ότι το ΝΑΤΟ θα αποχωρήσει άμεσα από τη Λιβύη, τα αμερικανικά στρατεύματα από το Ιράκ την 31η Δεκεμβρίου και από το Αφγανιστάν το 2014. Και δεν έχουν καθόλου άδικο.
Στην Ντόχα του Κατάρ, όπου διεξήχθη, προ ολίγων ημερών, η σύνοδος των στρατιωτικών συμμάχων του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου της Λιβύης (ΕΜΣ), ο Μουσταφά Αμπντέλ Τζαλίλ, ηγέτης του ΕΜΣ, «παρότρυνε» το ΝΑΤΟ να συνεχίσει την εκστρατεία του στη Λιβύη τουλάχιστον μέχρι το τέλος του έτους, λέγοντας ότι οι οπαδοί του Καντάφι αποτελούν ακόμη «απειλή για τη χώρα». Το ΕΜΣ ζήτησε επίσης βοήθεια από το ΝΑΤΟ για την «ανάπτυξη των συστημάτων άμυνας και ασφάλειας της Λιβύης» (middle east on line 26/10). Στις Βρυξέλλες, διπλωμάτες ανέφεραν ότι το ΝΑΤΟ αποφάσισε να καθυστερήσει την επίσημη απόφαση τερματισμού των εναέριων επιχειρήσεων. Ποιος αφήνει τη χήνα με τα χρυσά αβγά; Ποιος εγκαταλείπει πρόθυμους κατακτημένους; Τα δε μισόλογα για διασπορά όπλων νοτίως της Λιβύης -όπου δρουν αρκετές οργανώσεις που χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές- προδιαγράφουν ότι η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ και της αφρικανικής διοίκησης των ΗΠΑ θα επεκταθεί στην Αφρική από βολικές βάσεις στο λιβυκό έδαφος.
Παράλληλα, ο Μ. Ομπάμα ανήγγειλε ότι «ύστερα από 9 χρόνια ο πόλεμος της Αμερικής στο Ιράκ θα τερματιστεί». Υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος, σχολιάζει ο Π. Εσκομπάρ στους Asia Times, (26/0) για την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων την παραμονή της Πρωτοχρονιάς: Η κυβέρνηση του Νούρι Αλ-Μαλίκι αρνείται κατηγορηματικά να παράσχει ασυλία για εγκλήματα πολέμου στους Αμερικανούς στρατιώτες. Αυτό συνεπάγεται την εκδίωξη του Πενταγώνου από βάσεις του στο Ιράκ από τις οποίες θα μπορούσε να εξαπολυθεί πλήγμα στο Ιράν. Η δημοκρατικά, σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα, εκλεγμένη κυβέρνηση του Ιράκ εκφράζει αφ’ ενός μια σιιτική πλειοψηφία φιλική προς το Ιράν και νομιμοποιείται αφ’ ετέρου να πει «όχι» στις αμερικανικές βάσεις.
Η εξόφθαλμα χαλκευμένη υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας του Σαουδάραβα πρέσβη στις ΗΠΑ από έναν Αμερικανο-ιρανό πωλητή αυτοκινήτων που λέγεται πως σύναψε συμβόλαιο θανάτου με μεξικανικό καρτέλ (είδε τη δημοσιότητα προ δύο εβδομάδων) εντάσσεται ήδη από πολλούς σ’ ένα σενάριο κατηγοριών προς το Ιράν για τρομοκρατία, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για εκ νέου αποστολή στρατευμάτων στο Ιράκ. Προς το παρόν, οι Αμερικανοί συνθέτουν το «φάκελο» φέρνοντας το θέμα στον ΟΗΕ, παρά τις έντονες αμφισβητήσεις, και μέσω των κατεστημένων ΜΜΕ προσπαθούν να εμπλέξουν και το Ισραήλ στην εν λόγω υπόθεση, διασπείροντας ειδήσεις περί σχεδιαζόμενων από τον ίδιο Αμερικανο-ιρανό βομβιστικών ενεργειών στις πρεσβείες του της Ουάσιγκτον και του Μπουένος Άιρες.
Πέραν, όμως, των σεναρίων και των προθέσεων, στην πραγματικότητα οι δυνάμεις των ΗΠΑ στο Ιράκ δεν περιορίζονται στις 39.000 στρατιώτες που πρόκειται να αποσυρθούν. Υπάρχουν, αναφέρει ο Guardian (27/10) πολλοί τρόποι μέσω των οποίων οι ΗΠΑ μπορούν να συνεχίσουν τη στρατιωτική παρουσία στη χώρα. Η πρεσβεία τους, που εκτείνεται σε 1.000 στρέμματα μέσα στη Βαγδάτη, με δικό της ηλεκτρικό, υδρευτικό και αποχετευτικό σύστημα, τροφοδοτείται από ένοπλα κονβόι. Προσωπικό της τάξης των 17.000 ανθρώπων βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία του Αμερικανού πρέσβη. Επιπλέον, υπάρχουν τα προξενεία στη Βασόρα, τη Μοσούλη και το Κιρκούκ με 1.000 άτομα προσωπικό το καθένα. Στην ουσία, ο Ομπάμα αναγγέλλει απόσυρση, ενώ αυξάνει τον ιδιωτικό στρατό μέσω των εργολάβων ασφαλείας. Το 2008, το Κογκρέσο προστάτευσε αυτούς τους εργολάβους ώστε να μην απολέσουν την ασυλία τους, ορίζοντας ότι την ασυλία χάνουν μόνο εκείνοι που έχουν συνάψει συμβόλαια με τον αμερικανικό στρατό, βάσει της Συμφωνίας που έγινε με το Ιράκ για το Καθεστώς των Δυνάμεων των ΗΠΑ στο Ιράκ, και όχι με άλλα υπουργεία ή υπηρεσίες.
Ανάμεσα στην ιρακινή κυβέρνηση και στις ΗΠΑ έχουν συναφθεί 400 συμφωνίες αγοράς όπλων και άλλες 110 εκκρεμούν. Όλες περιλαμβάνουν αποστολή Αμερικανών εκπαιδευτών, υπό την εποπτεία της πρεσβείας, που από κοινού με τους ιδιώτες που τους φρουρούν και τους εξυπηρετούν εκτιμάται ότι μπορούν να φτάσουν τις 4.500 χιλιάδες. Ταυτόχρονα, οι συμφωνίες για αγορά μαχητικών αεροσκαφών παραδίδουν ουσιαστικά τον έλεγχο των αιθέρων στους Αμερικανούς για τα επόμενα χρόνια. Παράλληλα, το ΝΑΤΟ διατηρεί εκπαιδευτική αποστολή στο Ιράκ και οι Ιρακινοί νομοθέτες συζητούν τώρα επέκταση της αποστολής αυτής, που υποτίθεται ότι προσφέρει υπηρεσίες επιμελητείας και αστυνόμευσης, συνεπώς αμερικανικά στρατεύματα μπορούν να παραμείνουν υπό νατοϊκό κέλυφος. Και ο έλεγχος των ουρανών προσφέρει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να αναπτύξουν την προσφιλή δράση μέσω μη επανδρωμένων αεροσκαφών με πρόσχημα τον πόλεμο με την Αλ-Κάιντα.
Μια απλή πρόσθεση δείχνει ότι ακόμη κι αν αποσυρθούν οι Αμερικανοί στρατιώτες αφήνουν πίσω μια «ουρά» αρκετά μακριά: περίπου 25.000 κατά κύριο λόγο μάχιμους, ενός ως επί το πλείστον ιδιωτικού στρατού αποτελούμενου από μισθοφόρους, πράκτορες της CIA και ντόπιους ή από άλλες χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής σκλάβους των ιδιωτικών εταιριών ασφαλείας.
