Στο λιμάνι της Χίου περιμένω να μπω στο πλοίο κι ένα κάρο ασφαλίτες ελέγχουν τους πρόσφυγες. Με πλησιάζει ένας από αυτούς με πολιτική περιβολή, στέκει μπροστά μου εκεί στο παγκάκι που κάθομαι και με ρωτάει ταξιδεύετε κύριε;
Τι σε νοιάζει εσένα, του απαντώ
Κάνουμε κάποιους ελέγχους, μου λέει
Τι είσαι εσύ ρε φίλε και κάνεις ελέγχους και μου απευθύνεις και τον λόγο, σε ξέρω και με ξέρεις; του λέω
Ασφάλεια, μου λέει
Να δείχνεις ταυτότητα πριν μιλήσεις και να είσαι ευγενικός, δε σου μάθανε τη δουλειά σου, του λέω. Να δω την ταυτότητα .
Τη βγάζει από την τσέπη του και μου την δείχνει στα πεταχτά.
Να τη δω καλά, του λέω και να σημειώσω τα στοιχεία σου και μετά θα σου μιλήσω
Έρχονται τότε οι δικοί του κοντά
Ακούω έναν να λέει για μένα πως είμαι ένας μαλάκας από αυτούς, εννοεί τους αλληλέγγυους
Ακούω άλλον να λέει ο Μακριδάκης είναι ρε, με ύφος σαν να λέει ο γνωστός
Με πλησιάζει άλλος και μου λέει τη δουλειά μας κάνουμε κύριε
Του λέω εσύ τι είσαι και μου μιλάς
Μου λέει ίδιος μ αυτόν. Και μου δείχνει τον πρώτο.
Του λέω χωρίς να μου δείχνετε ταυτότητα δεν θα μου μιλάτε εμένα, δεν είμαι κολλητός σας.
Ένας τρίτος τότε με απείλησε πως θα με πάρει προσαγωγή στο λιμεναρχείο για να μου δείξει ό,τι θέλω
Πάνω που άναψαν τα αίματα, ήρθε ο επικεφαλής, εκείνος που είχε πει πριν πως είμαι ένας μαλάκας από αυτούς, και μου είπε εντάξει Γιάννη, φύγε, πήγαινε στο καλό, τη δουλειά μας κάνουμε
Αυτά τα ωραία συμβαίνουν στα νησιά που μετέτρεψε η ΕΕ σε φυλακές προσφύγων και μεταναστών. Έχουμε εσωτερικά σύνορα με την Ελλάδα
Λευτεριά σε όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες να πάνε όπου θέλουν.
Γιάννης Μακριδάκης
