Με κακοπαιγμένη παράσταση έμοιαζε η επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Θεσσαλία, όπου για μια ακόμη μια φορά έδωσε υποσχέσεις για μέτρα στήριξης και έργα που έπρεπε να έχουν ήδη γίνει, και ενώ οι πληγές για την περιοχή μένουν ακόμη ανοιχτές όπως έδειξε η πρόσφατη οικολογική καταστροφή με τους τόνους νεκρών ψαριών στην Μαγνησία. Ένα χρόνο μετά τον Daniel και τέσσερα μετά τον Ιανό, η ελληνική κυβέρνηση εξαγγέλλει για μια ακόμη φορά την κατασκευή μικρών φραγμάτων και παρεμβάσεων ορεινής υδρονομίας, υπόσχεται μέτρα ανακούφισης των πλημμυροπαθών και ενίσχυσης της παραγωγής. Όλα αυτά ενώ οι πληγέντες από την περσινή πλημμύρα ακόμη περιμένουν τα χρήματα για την αποκατάσταση των σπιτιών τους, οι αγρότες έχουν δει μικρό μέρος μόνο από τις αποζημιώσεις για τις κατεστραμμένες καλλιέργειες και το απολεσθέν ζωικό κεφάλαιο, την ώρα που ένα πάρτι εκατομμυρίων έχει στηθεί για μελέτες και επενδυτικά πλάνα πάνω στην καταστροφή.
Δεν είναι τυχαίο, πως για μια ακόμη φορά η επίσκεψη του πρωθυπουργού έγινε σε «αποστειρωμένο» περιβάλλον, με τα ΜΑΤ να κρατάνε σε απόσταση ασφαλείας τους πλημμυροπαθείς που βρέθηκαν στον χώρο για να εκθέσουν στον πρωθυπουργό τα προβλήματά τους. Όμως η κυβέρνηση νοιάζεται περισσότερο για την επικοινωνία παρά για την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων. Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του εκπροσώπου των Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, κ. Αλειφτήρα, ο οποίος έκανε λόγο για «ανακύκλωση εξαγγελιών» καταγγέλλοντας πως η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Θεσσαλία «ήταν επικοινωνιακού χαρακτήρα, γιατί οι εξαγγελίες που έγιναν αφορούσαν τα μεγάλα φράγματα της Θεσσαλίας, Σκοπιά, Μουζάκι και Πύλη, τα οποία είχε εξαγγείλει από το δημαρχείο Φαρσάλων αμέσως μετά τον Ιανό, ο οποίος ήταν πριν τέσσερα χρόνια» για να συμπληρώσει πως «αν και περάσαμε μια άνυδρη άνοιξη και ένα άνυδρο καλοκαίρι, δεν καθαρίστηκαν οι βασικές κοίτες των ποταμών. Θα σας στείλω φωτογραφικό υλικό για να δείτε πως στην αρχή του φθινοπώρου, τα ποτάμια είναι ακαθάριστα. Ο κόσμος κοιτάει τον ουρανό και παρακαλάει να μην βρέξει πάρα πολύ, ώστε να μην έχουμε νέα πλημμυρικά φαινόμενα».
Οικολογική καταστροφή στον Βόλο
Την ίδια ώρα που ο Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωνε τα μέτρα ανακούφισης και ανάταξης της Θεσσαλίας από τη Λάρισα, στον Βόλο και την Κάρλα συντελείται ένα ακόμη οικολογικό έγκλημα, με τις εικόνες των νεκρών ψαριών από τη Λίμνη Κάρλα, τα ρέματα του Βόλου και τις παραλίες του Παγασητικού να προκαλούν σημαντική ανησυχία για τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η συνεχιζόμενη καταστροφή στην υγεία των ανθρώπων και την ισορροπία των οικοσυστημάτων στην περιοχή. Για όλα αυτά ο Κ. Μητσοτάκης δεν είπε κουβέντα, σαν να μην συμβαίνουν, σαν να μην είναι αποτέλεσμα των περσινών πλημμυρών και της διαχείρισης των συνεπειών τους.
Το επιτελικό κράτος αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ανίκανο να αντιμετωπίσει έκτακτες και λιγότερο έκτακτες καταστάσεις. Φορείς που δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, τραμπούκοι τοπικοί άρχοντες / μαφιόζοι όπως ο Αχ. Μπέος, ευθύνες που γίνονται μπαλάκι και ένας κρατικός μηχανισμός που δρα μόνο εκ των υστέρων αδιαφορώντας για την πρόληψη ανάλογων φαινομένων.
Μπίζνες ή πραγματική θωράκιση
Στην περίπτωση της Θεσσαλίας δεν λείπουν τα χρήματα ούτε τα εργαλεία, η «έκτακτη ανάγκη» ξεκλείδωσε πόρους και έδωσε την ευκαιρία για μεγάλες τομές και αποφάσεις που αδρανούν για χρόνια. Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι ένα: Θα επικρατήσουν οι μπίζνες και τα αρπακτικά ή θα σχεδιαστεί η πραγματική θωράκιση και η βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής. Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή έδειξε τις προθέσεις της, αναθέτοντας με αποικιοκρατικούς όρους το σχέδιο ανασυγκρότησης της περιοχής στου Ολλανδούς της HVA, ιδιωτικοποιώντας από την πίσω πόρτα τους υδάτινους πόρους της περιοχής με την ίδρυση του Οργανισμού Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας, επαναφέροντας τα περιβαλλοντοκτόνα σχέδια για εκτροπή του Αχελώου, αλλάζοντας τις χρήσεις γης στον θεσσαλικό κάμπο σχεδιάζοντας να παραδώσει το 30% κυρίως καλλιεργήσιμων εκτάσεων στις «πράσινες» μπίζνες των φωτοβολταϊκών, συγκεντρώνοντας υπερεξουσίες στο «επιτελικό κράτος» χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις εισηγήσεις τοπικών φορέων και παραγόντων. Χρειαζόμαστε μια πολιτική στον αντίποδα των παραπάνω επιλογών, που θα υπερασπίζεται την δυνατότητα των τοπικών κοινωνιών να ζήσουν ασφαλείς και με αξιοπρέπεια στον τόπο τους, στηρίζοντας την τοπική παραγωγή (θυμίζουμε την σημασία του θεσσαλικού κάμπου για την διατροφική αυτάρκεια της χώρας), επενδύοντας σε έργα πρόληψης και θωράκισης αξιοποιώντας την τοπική εμπειρία χρόνων και όχι με οδηγό τα κέρδη των εργολάβων και των ημετέρων.
Θερινός απολογισμός
Μετράμε απώλειες κάθε καλοκαίρι. Απώλειες, συνέπεια ενός διαλυμένου κρατικού μηχανισμού και της σχεδιασμένης απαξίωσης του φυσικού περιβάλλοντος, των βουνών και των δασών, της ίδιας μας της ζωής. Απώλειες που λειτουργούν σωρευτικά, υποβαθμίζοντας και αλλάζοντας την γεωγραφία του τόπου μας.
Μέσα σε ένα μόνο καλοκαίρι είχαμε ενδεικτικά, μεταξύ άλλων:
- Τις πυρκαγιές στα όρη Όρβηλος (κάηκαν πάνω από 12 χιλιάδες στρέμματα) και Παγγαίο (κάηκαν 15 χιλιάδες στρέμματα σε υψόμετρο έως και 1.500 μέτρων), στη Μακεδονία, που έκαιγαν για βδομάδες, παρθένα δάση και λιβάδια, και έσβησαν μόνο όταν επιτέλους ήρθαν οι βροχές.
- Την τεράστια πυρκαγιά στη Β.Α. Αττική, που κατέκαψε την Πεντέλη, φτάνοντας μέχρι τον αστικό ιστό της πρωτεύουσας, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως παρά τα μεγάλα λόγια των κυβερνόντων παραμένουμε ανοχύρωτοι. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις φωτιές των περασμένων ετών στην περιοχή της Αττικής, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του προβλήματος.
- Την οικολογική κρίση στη λίμνη Κάρλα και τον Βόλο με τους τόνους νεκρών ψαριών, που δείχνουν πως η οικολογική υποβάθμιση της Θεσσαλίας, ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές πλημμύρες, απαιτεί ουσιαστικά μέτρα και δράσεις και όχι υποσχέσεις και masterplan που κρύβουν μπίζνες εκατομμυρίων.
Τα παραπάνω θάβονται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, που αντί να ενημερώνουν τους πολίτες, παίζουν τον πρώτο ρόλο στην επικοινωνιακή προσπάθεια των κυβερνόντων να αποποιηθούν τις ευθύνες τους. Και κάπως έτσι η οικολογική καταστροφή επιβάλλεται ως κανονικότητα, στην οποία πρέπει να προσαρμοστούμε, αποδεχόμενοι ως μόνη διέξοδο τις διάφορες «πράσινες» επενδύσεις.
ΔΕΘ: Επιχείρηση «δίπλα στον πολίτη»
Στο φόντο της εντεινόμενης δυσαρέσκειας λόγω της ακρίβειας, της στασιμότητας στην αγορά και των πολλαπλών πιέσεων που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, αναμένεται η ομιλία του Κ. Μητσοτάκη, το Σάββατο 7/9 στη ΔΕΘ. Η κυβέρνηση έρχεται στη ΔΕΘ με ένα πακέτο παροχών (που θυμίζει μικρό καλάθι), και παρεμβάσεων σε κρίσιμους τομείς που βρίσκονται στα όρια γενικευμένης κρίσης (βλ. στεγαστικό) και εκτιμά πως θα σώσει την παρτίδα, ελλείψει ουσιαστικής αντιπολίτευσης στα πεπραγμένα της.
Οι επικοινωνιολόγοι του πρωθυπουργού, προσπαθούν να καλλιεργήσουν για μια ακόμη φορά το προφίλ ενός ηγέτη που (μετά τις καλοκαιρινές διακοπές), βρίσκεται κοντά στον πολίτη και τα σημαντικά προβλήματα που αυτός αντιμετωπίζει. Παράλληλα έχει ξεκινήσει μια επικοινωνιακή εκστρατεία από φίλια ΜΜΕ, που προσπαθούν να κατασκευάσουν μια πλασματική εικόνα θετικού κλίματος, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Κάπως έτσι έχουμε την ενίσχυση του συστήματος υγείας την ώρα που μια σειρά περιφερειακά νοσοκομεία καταρρέουν από την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση, κάπως έτσι έχουμε τη φαντασμαγορία της παράδοσης του Μετρό Θεσσαλονίκης και των έργων του Flyover, την ίδια στιγμή που η πόλη στενάζει και βασικές της δομές λειτουργούν στα κόκκινα.
Σύμφωνα με όσα διαρρέουν από την κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός θα παρουσιάσει μέτρα που θα αφορούν τρία βασικά πεδία. Πρώτων την ενίσχυση του εισοδήματος των πολιτών (βλ. μείωση ασφαλιστικών εισφορών και τέλους επιτηδεύματος), δεύτερον το δημογραφικό (βλ. αύξηση του επιδόματος τέκνου) και τρίτον το στεγαστικό (βλ. μέτρα για το RBNB και την ενθάρρυνση της μακροχρόνιας μίσθωσης).
Στην πράξη όσα ακούγονται μοιάζουν με ασπιρίνες μπροστά στον οδοστρωτήρα των προβλημάτων που η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης προκαλεί. Μιλάμε για ψίχουλα που έχουν ως στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια της κοινωνίας, μην μπορώντας να αντιστρέψουν την πραγματικά ασφυκτική συνθήκη που προκαλεί η ακρίβεια, η διάλυση υποδομών, η ανεξέλεγκτη «ανάπτυξη» κ.ά. Την ίδια στιγμή η κοινωνία έχει βαρεθεί τα «θα» της ΔΕΘ, που ποτέ δεν δημιουργούν θετικό αποτέλεσμα για τη ζωή των πολλών, μένοντας συχνά κενό γράμμα. Έτσι και το τρέχον success story της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», πολεμά με κρίσεις παγκόσμιες για τις οποίες δεν ευθύνεται, και «κρατάει την χώρα όρθια», εμφανίζοντας ιδιαίτερες ικανότητες στο μοίρασμα κρατικού χρήματος και ευρωπαϊκών κονδυλίων, μετατρέποντας όλη τη χώρα σε μια ειδική οικονομική ζώνη για κάθε είδους μπίζνας, θυσιάζοντας την κοινωνική συνοχή και τη βιωσιμότητα του τόπου και μετατρέποντας σε κανονικότητα μια ζωή με «pass» και «112».
