Δημοσιεύουμε επιστολή που στάλθηκε στο Δρόμο από την Ομάδα Κρατούμενων-Αποφυλακισμένων Ελληνικών Φυλακών σχετικά με ένα άρθρο της Μαρίας Παρέντη με τίτλο Φάκελος Ελληνικές φυλακές που φιλοξενήθηκε στο ένθετο της εφημερίδας μας Νόστιμον Ήμαρ, στις 22/10/2016. Παρόλο που διάφοροι σχολιασμοί μέσα στην επιστολή είναι σε εντελώς λάθος ύφος, πιστεύουμε ότι η επιστολή είναι δέον να δημοσιευτεί. Σε μια περίοδο που η συζήτηση θα έπρεπε να έχει ξεχωριστή αξία, νομίζουμε ότι κείμενα τέτοιου ύφους δεν βοηθούν. Ιδιαιτέρως για θέματα, όπως η κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος και τα προβλήματα των κρατουμένων, θέματα άκρως ευαίσθητα και τα οποία θα πρέπει να βγουν από τη σκιά στην οποία τα διατηρεί η κρατική αναλγησία και ακόμη η κοινωνική αδιαφορία.
Διαβάσαμε στην εφημερίδα σας ένα άρθρο με τίτλο Φάκελος ελληνικές φυλακές στις 22/10/2016. Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με την κυρία Μ. Παρέντη που το υπογράφει αλλά απευθυνόμαστε σε εσάς που φιλοξενείτε τέτοιες ανακρίβειες, απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και πλήθος αναληθών στοιχείων, επειδή θεωρούμε την εφημερίδα σας, βήμα της κινηματικής αριστεράς και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Θα περίμενε κανείς έστω μια στοιχειώδη έρευνα και επιβεβαίωση, είτε για τα αριθμητικά στοιχεία, είτε για τα χαρακτηριστικά που προσδίδει στους έγκλειστους κρατούμενους/νες των φυλακών, η συντάκτρια του άρθρου. Όπως διαβάζουμε είναι και αρχισυντάκτριά σας.
Εμείς που βιώνουμε ή βιώσαμε από μέσα την κατάσταση των φυλακών, δεν επιτρέπουμε τη προσπάθεια να μας χρησιμοποιήσει, υπερασπιζόμενη τάχα τα δικαιώματά μας! Διαβάσαμε, για μας, και θα τα αφήσουμε όλα σχεδόν ασχολίαστα στην κρίση σας, όσο εξοργιστικοί κι αν είναι οι χαρακτηρισμοί και η προσπάθεια διαπόμπευσης και διαχωρισμού μας σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Γράφει «Εντός της φυλακής ο κρατούμενος βιώνει την απόλυτη έννοια της «ταξικότητας», τόσο έντονα όσο ίσως δεν την είχε βιώσει ποτέ του εκτός αυτής. Οι περισσότεροι από τους κρατούμενους προέρχονται από κατώτερα κοινωνικά-οικονομικά στρώματα και διαθέτουν μάλλον χαμηλό μορφωτικό επίπεδο» Το μεγαλείο ρατσισμού και ταξικής απαξίωσης στις σελίδες μιας εφημερίδας της αριστεράς συνεχίζεται στα γραφόμενά της, αφού παρακάτω ανακαλύπτει φτωχούς κρατούμενους/νες που μετατρέπονται σε δούλους/ες: «Η ζωή ενός έγκλειστου είναι τρόπον τινά «πολυέξοδη». Αν θες να αντέξεις τις δυσβάσταχτες μέρες έκτισης της ποινής σου, χρειάζεσαι εκτός μια οικογένεια που να μπορεί να σε στηρίξει οικονομικά. Αυτοί που έχουν χρήματα αγοράζουν τα πάντα σε τιμές εξωφρενικές. Οι πολύ φτωχοί πουλούν μέχρι και τα φάρμακα ή το φαγητό τους, ή πλένουν τα ρούχα των υπολοίπων για ένα τσιγάρο».
Ούτε δούλους/ες έχουμε να εξυπηρετούν τους «οικονομικά ισχυρούς», ούτε εκτελούμε χρέη υπηρετικού προσωπικού σε κανέναν. Δίνουμε διαρκή μάχη για να ενταχθούν κρατούμενοι/νες σε εκπαιδευτικά προγράμματα που απουσιάζουν από το σωφρονιστικό κώδικα των φυλακών. Εννοείται ότι δεν διεκδικούμε καμία συμμετοχή μας σε ιδιωτικά κολλέγια ή σπουδές σε ξένα πανεπιστήμια, αφού η φυλακή και η στέρηση της ελευθερίας αποτελεί το καλύτερο ανθρώπινο σχολείο. Ναι έχουμε και καλούς και κακούς μαθητές, αλλά η αλληλεγγύη που μας ενώνει, ανεβάζει από μόνη της το… «πνευματικό» μας επίπεδο.
Παρουσιάζει μια σειρά αριθμών που βγαίνουν από το κεφάλι της και όχι από τα αληθινά στοιχεία, αδιαφορώντας πλήρως για την αλήθεια, για τον αγώνα μας, αλλά και για τις δημόσιες επιστολές μας που περιγράφουν αναλυτικά τα αιτήματά μας. Για παράδειγμα ισχυρίζεται ότι: «Στη γυναικεία πτέρυγα του Κορυδαλλού έχουμε σχεδόν 600 γυναίκες για 270 θέσεις». Ούτε απ’ έξω δεν έχει περάσει από τις φυλακές… Για τον ακριβή αριθμό των γυναικών κρατουμένων, που βρίσκονται τον τελευταίο καιρό σε διαρκή αγώνα για να τους παραδοθεί η νέα πτέρυγα των γυναικείων φυλακών, ας επικοινωνήσει με το Υπουργείο Δικαιοσύνης κάποιος συντάκτης σας, για να διορθώσετε με τον αληθινό αριθμό κρατούμενων και «θέσεων». Εμείς τα λέμε κελιά, η κυρία Μ. Παρέντη μιλάει μάλλον για αναπαυτικούς καναπέδες από τους οποίους απολαμβάνει την ελευθερία της, γράφοντας για εμάς… χωρίς εμάς.
Δεν μπήκε καν στον κόπο παρακάτω να αναφερθεί στα πάγια αιτήματα ή τον αγώνα των μωρομάνων γυναικών συγκρατουμένων μας για την τροποποίηση της υπάρχουσας νομοθεσίας του Υπουργείου, με την οποία αποφυλακίστηκαν μόνο δύο συγκρατούμενες μωρομάνες. (αφού έτσι κι αλλιώς δεν χρησιμοποίησαν τη δήθεν ευεργετική διάταξη, μιας και αποφυλακίστηκαν καθώς έληγε η ποινή τους). Επειδή σίγουρα έχετε παραπλανηθεί από τις ανακρίβειες του άρθρου, με βάση τον ισχύοντα νόμο, οι μάνες κρατούμενες μπορούν να έχουν «συγκρατούμενο» το παιδί τους, μέχρι αυτό να συμπληρώσει τα τρία έτη ζωής του και όχι όπως γράφει: «Το πρόβλημα μεγαλώνει όταν εκείνη δεν έχει που να αφήσει το ανήλικο τέκνο ή όταν αυτό είναι βρέφος ή νήπιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι περισσότερες αποφασίζουν να τα κρατήσουν μαζί τους στη φυλακή». Δεν «ψάχνουν πού να αφήσουν τα παιδιά τους» λες και πρόκειται για θέση πάρκινγκ. Ψάχνουν με αγώνα το βέλτιστο των παιδιών τους και μόνο. Σήμερα στις φυλακές του Ελαιώνα της Θήβας κρατούνται δύο εγκυμονούσες και ετοιμάζονται να φέρουν στον κόσμο τα παιδιά τους.
Καμία αναφορά βέβαια στο κολαστήριο και τον αγώνα των συγκρατουμένων μας (τη στιγμή που έχουμε έναν θάνατο το μήνα κατά τους δέκα τελευταίους μήνες) ή στην προσφυγή 24 συγκρατουμένων μας από τους 27 (3 ήδη έχουν πεθάνει μέσα στο κολαστήριο ), που εκκρεμεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Της διέφυγε μέχρι και η τελευταία αυτοκτονία του φυματικού συγκρατούμενού μας στις αρχές Οκτώβρη.
Θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε πολλά και διάφορα αναληθή ή αποκρουστικά, αλλά δε χρειάζεται να κάνουμε κατάχρηση της φιλοξενίας σας. Το άρθρο με τον βαρύγδουπο τίτλο Φάκελος ελληνικών φυλακών, κατατάσσεται ως μια απλοϊκή έκθεση ιδεών. Το αφήνουμε στην κρίση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας σας, αναγκαίο κριτήριο, πριν δημοσιεύσει η εφημερίδα σας παρόμοια άρθρα. Η άγνοια κινδύνου, όταν γράφεις για τέτοια σοβαρά ζητήματα, δε δικαιολογεί καμία μα καμία άγνοια της αλήθειας, όπως τη βιώνουμε πίσω από τα κάγκελα εμείς «οι προερχόμενοι/νες από κατώτερα κοινωνικά-οικονομικά στρώματα… αφού διαθέτουμε μάλλον χαμηλό μορφωτικό επίπεδο».
Το άρθρο τέλος για να «πουλήσει» αλληλεγγύη αφιερώνεται στη συγχωρεμένη συγκρατούμενή μας Κατερίνα Γκουλιώνη. Καλό είναι να μη γράφονται τόσο μεγαλόσχημες αφιερώσεις πριν επικαλεστεί τους κολασμένους και τις κολασμένες των φυλακών. Ζωντανούς ή νεκρούς.
Είμαστε σίγουροι/ες ότι η εφημερίδα σας ενδιαφέρεται για την αληθινή κατάσταση των ελληνικών φυλακών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας να σας στείλουμε όλα τα στοιχεία της πραγματικότητας των φυλακών.
Το άρθρο αντί να παρουσιάσει τα προβλήματά μας, υποτιμά και προσβάλλει όλους τους κρατούμενους/νες και όλους τους αποφυλακισμένους/νες, δημιουργώντας λανθασμένη εντύπωση στους αναγνώστες σας παραποιώντας την πραγματικότητα. Το λιγότερο που περιμένουμε για την αποκατάσταση της αλήθειας και χωρίς δόση λογοκρισίας είναι να απομακρυνθεί τουλάχιστον από το σάιτ σας .
Ευχαριστούμε για την φιλοξενία και τη δημοσίευση της επιστολής μας το Δρόμο της Αριστεράς . Ελπίζουμε κάποια στιγμή να δούμε από τις στήλες σας ένα δημοσιογραφικό ολοκληρωμένο δημοσίευμα, για την κατάσταση των φυλακών και όχι παρόμοια φληναφήματα.
Ομάδα Κρατούμενων-Αποφυλακισμένων Ελληνικών Φυλακών
Οκτώβριος 2016
