Αγαπητοί φίλοι του Δρόμου της Αριστεράς,
θεωρώ απόλυτα επίκαιρη την αναζήτηση του δρόμου διεξόδου και σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δίνετε να καταθέσω ορισμένες σκέψεις μου.
Περίοδος «κατανόησης της πραγματικότητας» («Στοχάσου και αρκεί» Ελλ. Νομαρχία).
Καλοί μου φίλοι, θεωρείτε ότι η μετάλλαξη του παλιού ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικό αστικό κόμμα εξουσίας οφείλεται και μόνον στη μεγάλη μετάλλαξη της ηγετικής του ομάδας…;
Τότε πώς εξηγείτε πως η μεγάλη πλειοψηφία μελών και στελεχών το ακολούθησαν και το 36% του Ελληνικού Λαού (του ΟΧΙ), του εμπιστεύτηκαν τη διακυβέρνηση της χώρας με τα νέα μνημονιακά προτάγματα;
Πώς εξηγείτε το φαινόμενο, ο Ελληνικός Λαός κατά το μεγάλο έπος, την αντίσταση στην ξένη κατοχή, έδειξε αποφασισμένος σε θυσίες ζωής και κατά τη διάρκεια των υπόλοιπων χρόνων (παρά τις διώξεις), όποτε του δόθηκε η ευκαιρία (Κυπριακό, Δημοκρατία, Παιδεία, 114 κ.λπ.) έδειξε πραγματική αγωνιστική διάθεση και τώρα δεν «κουνήθηκε» από τους καναπέδες του, περιμένοντας το θαύμα από τους επίδοξους «μάγους της πολιτικής και της επικοινωνίας».
Κατά τη γνώμη μου, η διάβρωση στη συνείδηση και τα μυαλά των ανθρώπων από Νεοφιλελεύθερη κουλτούρα είναι πολύ βαθιά.
Ας μην ξεχνάμε πως το δόγμα ΤΙΝΑ (άλλος δρόμος δεν υπάρχει), κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό και απλώς οι πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας αλλά και πανευρωπαϊκά συνωστίζονται για το ποιος θα είναι ο καλύτερος εφαρμοστής, βάζοντας ταυτόχρονα και εθνικιστικά πρόσημα.
Άρα, κατά τη γνώμη μου, η αρχική «κατανόηση της πραγματικότητας» πρέπει να ξεκινήσει από την ανάγκη κατανόησης και παρέμβασης, πάνω σ’ αυτό που χτίζει ο Φιλελεύθερος χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός και είναι απ’ τη μια το καρότο της ικανοποίησης τεχνικών αναγκών και της ανθρώπινης απληστίας για το εύκολο κέρδος, από την άλλη το μαστίγιο της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανεργίας και του πολέμου.
Αν δεν ανατραπεί το είδωλο της νεοφιλελεύθερης «κανονικότητας» και της «ασφάλειας» με την πραγματικότητα των συνεπειών του για τη χώρα μας, οι πολιτικές αυτές, που αποτελούν και στρατηγικούς στόχους των κυρίαρχων Ευρωπαϊκών και παγκόσμιων ELITE, δεν ανατρέπονται.
Αλήθεια, για ποια κοινωνική ομάδα αποτελεί «κανονικότητα» και «ασφάλεια» η καταστροφή του όποιου παραγωγικού ιστού έχει απομείνει, η σταδιακή διάλυση κάθε κοινωνικής πρόνοιας, η συρρίκνωση παροχής υπηρεσιών εκπαίδευσης και υγείας, το ξεπούλημα Δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας σε ξένα επιθετικά κεφάλαια…;
Αυτή η ανατροπή ειδώλου συνδέεται άμεσα με τη στήριξη ενίσχυσης της εθνικής παραγωγής σε όλους τους τομείς (επισιτιστικό- μεταποιητικό- ενεργειακό- τεχνικών έργων- μεταλλευτικό- μεταφορικό κτλ).
Πρέπει εν τούτοις πράγματι να γίνει αποδεκτή η άποψη ότι και τα υλικά αγαθά και οι παραγόμενες υπηρεσίες στον τόπο μας είναι υπεραρκετά για να μας θρέψουν και να μας υπηρετήσουν κοινωνικά (υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης).
Επίσης να δεχτούμε ότι υπάρχουν αξιόλογα στελέχη, άνθρωποι με γνώσεις, επιχειρηματίες με τεχνογνωσία σε όλους τους τομείς που μπορούν να ανατάξουν τη χειμαζόμενη οικονομία μας.
Αρκεί να υπάρξει μελέτη για την αξιοποίηση όλων αυτών των παραγωγικών δυνάμεων.
Όπως υπάρχει και η ανάγκη στήριξης των αγώνων αυτών των κοινωνικών ομάδων που βλέπουν να καταστρέφεται η ζωή τους, από την μπότα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και οικονομικών επιλογών (αγρότες- μικρομεσαίοι- συνταξιούχοι).
Όμως ταυτόχρονα, κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται και η προβολή ενός άλλου πρότυπου ζωής που αναφέρεται στην ανάγκη αλλαγής καταναλωτικού πρότυπου «λιτού βίου» δημιουργίας αλληλέγγυων – συνεργατικών σχέσεων και δημιουργίας πνευματικού και ανθρωπιστικού πλούτου.
Γιατί μόνο με τα άυλα μπορούμε να πολεμήσουμε τον εκβαρβαρισμό της ανθρώπινης ψυχής και συνείδησης και την υποταγή της στα υλικά.
Αν παραμείνουμε στην ανάγκη μεγέθυνσης της οικονομίας μέσω «επενδύσεων» και μάλιστα τύπου ELDORANTO (γιατί νομοτελειακά μόνο τέτοιες μπορούν να γίνουν και γιατί ο στρατηγικός σχεδιασμός των ELITE για τη χώρα μας τέτοιος είναι), τότε το παιχνίδι μάλλον το έχουμε χαμένο.
Αν πιστεύουμε ότι με την «ανάπτυξη» που θα φέρουν τα ληστρικά κεφάλαια στη χώρα μπορούμε ταυτόχρονα να προσφέρουμε δικαιότερη κατανομή του πλούτου και προστασία στις ευπαθείς και αδύναμες κοινωνικά ομάδες (πράγμα που υπόσχεται και η σημερινή συγκυβέρνηση), μάλλον είμαστε μακριά νυχτωμένοι…
Με άλλα λόγια, αν δεν πεισθούμε και δεν πείσουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας μ’ αυτά που έχουμε κάνοντας ένα Βίο πιο απλό και πιο λιτό, δεν υπάρχει καμία προοπτική.
Δηλαδή, αν δεν παίξουμε στο δικό μας γήπεδο (μέσα σ’ αυτό το παγκοσμιοποιημένο σύστημα) της εθνικής ανάπτυξης- ανασυγκρότησης με προτεραιότητα στον διατροφικό- φαρμακευτικό- ενεργειακό τομέα, στη στήριξη της υγιούς μεταποίησης των εξαγωγών και της ανθρωπιάς, αποκλείεται να ανατρέψουμε το κυρίαρχο μοντέλο «ανάπτυξης» διαβίωσης που μας επιβάλλεται από τους ισχυρούς και τις δανειακές συμβάσεις που εφαρμόζουμε.
Πώς μπορούμε να βελτιώσουμε το μεταφορικό- συγκοινωνιακό μοντέλο, αν τα μέσα σταθερής τροχιάς παραμένουν καθηλωμένα περιμένοντας από την Cosco να τα αναλάβει και να τα εκμεταλλευτεί;
Όταν όλη η χρηματοδότηση (και μέσω διοδίων) πηγαίνει στους οδικούς άξονες καρκινοβατούν και δεν τελειώνουν.
Όταν τα κερδοφόρα περιφερειακά αεροδρόμια ξεπουλήθηκαν στην κρατική Γερμανική Franport.
Πώς θα περιορίσουμε τις ανάγκες εισαγωγών στον διατροφικό τομέα, αν η ντόπια παραγωγή δεν προστατευτεί ώστε να γίνει Βιώσιμη και τα ποιοτικά προϊόντα της προσιτά στον Ελληνικό Λαό.
Πώς θα στηρίξουμε τη φαρμακοβιομηχανία αν επιτρέψουμε στις αλυσίδες των μεγάλων φαρμακοβιομηχανικών Ισραήλ και Αμερικής να πουλάνε τα γενόσημα σε εξευτελιστικές τιμές.
Πως θα στηρίξουμε τη Δημόσια υγεία χωρίς ουσιαστική λειτουργία της πρωτοβάθμιας φροντίδας (Κέντρα Υγείας στελεχωμένα).
Τα σχολεία πως θα συνεχίσουν χωρίς σαφή Δημοκρατικό προσανατολισμό για μάθηση και επικοινωνία- πολιτισμό αντίθετο με το σημερινό που υπηρετεί τις ανάγκες των «αγορών».
Με ένα εκπαιδευτικό προσωπικό υπό απειλή και εποχιακούς υποαμοιβόμενους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς να αποτελούν περίπου το 30% του στελεχικού του δυναμικού.
Αλήθεια τα οφέλη της «Βαριάς Βιομηχανίας» του Τουρισμού πως επιμερίζονται στην «ανάπτυξη» της Ελληνικής Οικονομίας, με μια χούφτα μεγαλοξενοδόχων να απολαμβάνουν τα κέρδη και εργαζόμενους με ελαστικά ωράρια και σχέσεις επισφαλούς και ανασφάλιστης εργασίας.
Όταν τα περισσότερα τουριστικά μαγαζιά είναι ιδιοκτησίας κατοίκων της πρωτευούσης και τα προϊόντα τους εισαγόμενα…!
Μήπως λοιπόν, αντί να εκλιπαρούμε σαν κυβέρνηση το έλεος των δανειστών για αξιολόγηση μείωση χρέους και σαν χώρα τους μικρούς ή μεγάλους συμβιβασμούς που έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων, μήπως πρέπει να βροντοφωνάζουμε, δεν θέλουμε τα λεφτά σας, αφήστε μας μόνους μας να οργανωθούμε…
Ασφαλώς όλα αυτά ξενίζουν και πιθανόν αν προσπαθήσει κάποιος να τα εφαρμόσει χωρίς προετοιμασία- αποδοχή και στήριξη από την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού να κινδυνεύουν να χαθούν.
Το παράδειγμα των ανατροπών στις χώρες της Λατινικής Αμερικής που προσπάθησαν να σπάσουν τα δεσμά της εξάρτησης και της εξαθλίωσης χωρίς αλλαγή μοντέλου διαβίωσης, πρέπει να είναι για όλους διδακτικό…
Το προσφυγικό μεταναστευτικό δράμα που ζούμε (αποτέλεσμα γεωπολιτικών νεοφιλελεύθερων στρατηγικών σχεδιασμών) πιθανόν να κάνει πιο σοφό τον Λαό μας για το πού τον οδηγεί η σημερινή κρίση.
Η αλληλέγγυα κατά πλειοψηφία αντίδρασή του, μπορεί να αποτελέσει βάση για μια βαθύτερη ανάλυση αιτιών- αποτελέσματος και αποφάσεων για τις τύχες του.
Πιθανόν, λοιπόν, αν μπει και ο όρος της «αποανάπτυξης» και του «λιτού βίου» στις αναλύσεις μας, να βοηθήσει στη δημιουργία μιας «συλλογικής θέλησης υπέρβασης και επαναπροσδιορισμού».
Φυσικά όλα τα παραπάνω συνδέονται άμεσα με τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου και την αλληλέγγυα οικονομία.
Ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Ανδρέας Μπόμπας
