Κείμενα: Ερρίκος Φινάλης
Η πανδημία ήταν το γεγονός που απασχόλησε περισσότερο όλη την υφήλιο και φέτος – όχι πια όπως το 2020, ως κακή έκπληξη (βολεύει να ξεχνιέται ότι ο κορωνοϊός δεν έπεσε από τον ουρανό). Είναι και η πρώτη χρονιά του εμβολίου, που πλασαρίστηκε για μήνες ως η μοναδική λύση του προβλήματος. Άραγε έτσι θα μείνει στην Ιστορία το 2021; Ως το έτος που η Επιστήμη ανακάλυψε τη λύση και το Κράτος ανταποκρίθηκε στο καθήκον προστασίας της δημόσιας υγείας, έστω και με αναγκαστικά πιεστικό τρόπο;
Ή ΜΗΠΩΣ θα γραφτεί ως η χρονιά που οι ελίτ εργαλειοποίησαν ένα πρόβλημα που οι ίδιες δημιούργησαν, καταστρέφοντας συστηματικά τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, και αποσαθρώνοντας τις δημόσιες εκείνες δομές που θα επέτρεπαν αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση; Η χρονιά δηλαδή που μετέτρεψαν την πανδημία σε ευκαιρία να υλοποιήσουν βαθιά αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, τις οποίες σχεδίαζαν από καιρό… Το τι από τα δύο θα γράψει η Ιστορία θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πώς θα εξελιχθεί η αντίσταση των λαών και των υποτελών τάξεων – μια αντίσταση μάλλον ορφανή πολιτικά, αλλά υπαρκτή.
ΘΑ ΕΞΑΡΤΗΘΕΙ και από το πώς θα εξελιχθεί ο λυσσαλέος παγκόσμιος ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων αντιμαχόμενων μπλοκ και δυνάμεων. Κι από το αν θα καταφέρει να αναδυθεί, μέσα σε αυτές τις σκοτεινές στιγμές της διαγραφής με μια μονοκοντυλιά κοινωνικών και πολιτικών κατακτήσεων που θεωρούνταν δεδομένες, ένας νέος πόλος ανεξάρτητος από τους κυρίαρχους, μια «διεθνής κοινότητα των λαών». Μια κοινότητα που θα αντισταθεί πιο οργανωμένα και συντονισμένα στον εξανδραποδισμό των κοινωνιών και στην επιχειρούμενη απανθρωποποίηση του ανθρώπινου είδους μέσα από ψηφιακές και άλλες «μεταβάσεις».
ΔΙΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ η πανδημία να μονοπωλεί σχεδόν τις «ειδήσεις», αλλά την ίδια ώρα οι γεωπολιτικές και οικονομικές αντιθέσεις παροξύνονται, οι απειλές που εκτοξεύονται αμοιβαία θυμίζουν ψυχροπολεμικές εποχές, οι εξοπλισμοί κάνουν πάλι κούρσα, η πολυκρίση βαθαίνει παρά τις ενέσεις. Επιπλέον, οι πρόσφατες «φυσικές» καταστροφές στις ΗΠΑ, την Ασία κ.α., μαζί με τον –αποσιωπούμενο αλλά τεράστιο– κίνδυνο της πυρηνικής βιομηχανίας, χτυπάνε καμπανάκι. Βέβαια οι ελίτ το ακούν ως γλυκιά μελωδία που καλεί σε μια ακόμη τρελά κερδοφόρα «μετάβαση», αυτή τη φορά και… πρασινοπυρηνική.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ αυτούς τους λόγους, το σπουδαιότερο δίδαγμα από το 2021 είναι ότι βοά η ανάγκη για αντίσταση. Αντίσταση σε όλο το φάσμα της επίθεσης που υπόκεινται οι υποτελείς τάξεις παγκοσμίως, και σε κάθε γειτονιά του κόσμου χωριστά. Αντίσταση που θα φυτεύει τον σπόρο μιας συνολικής διεξόδου από τον σημερινό καταστροφικό παραλογισμό, τον οποίο οι ελίτ έχουν το θράσος να πλασάρουν ως μοναδικό δυνατό κόσμο. Αντίσταση που προϋποθέτει ένα ειλικρινές διάβασμα της σύγχρονης πραγματικότητας, χωρίς τους παραμορφωτικούς-μονοθεματικούς φακούς που μας φοράνε με το ζόρι οι «από πάνω».
Η ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ του 2021 θα μπορούσε να σταματήσει με ένα τέτοιο συμπέρασμα, και να είναι επαρκής, ακόμη κι αν δεν παρατεθούν μήνα-μήνα οι ψηφίδες που προκαλούν στην εξαγωγή του. Θα εξετάσουμε όμως λίγο παραπάνω βασικές πλευρές όσων ακόμη και τώρα, τις τελευταίες μέρες της χρονιάς που φεύγει, ενώ σε ξεχωριστή στήλη παρατίθενται ορισμένα σημαντικά γεγονότα που χρωμάτισαν το 2021. Τέλος, υπάρχει και η παραπομπή σε ευρύτερης ματιάς κείμενα που δημοσιεύθηκαν φέτος στις διεθνείς σελίδες του Δρόμου.
Πανδημία επιτάχυνσης αντιδραστικών σχεδιασμών
Ας ξεκινήσουμε ανάποδα, με μια εντελώς πρόσφατη είδηση (βλ. και τη σχετική φωτογραφία): Στην πάντα προηγμένη Σουηδία ήδη χιλιάδες άνθρωποι έχουν εμφυτεύσει υποδόρια στο χέρι τους μικροτσίπ που διαβάζεται από smartphone και περιέχει το πιστοποιητικό εμβολιασμού. «Είναι πολύ βολικό να έχετε πάντα προσβάσιμο το πιστοποιητικό σας» λέει η σχετική διαφήμιση της εταιρίας Epicenter. Ένα μόνο σχόλιο: εξαιρετικά γρήγορα, αποδεικνύεται πολύ μετριοπαθής η εκτίμηση που γραφόταν πρόσφατα στο Δρόμο: «Οι αφελείς, γκροτέσκες συνωμοσιολογίες που έχουν σημαντική πέραση σήμερα, αυτές για παράδειγμα με τα «τσιπάκια» που μας βάζουν στο σώμα μας με τα εμβόλια κ.λπ., είναι η στρεβλή αντανάκλαση μιας πολύ απτής υλικής πραγματικότητας» («Ψηφιακός καλπασμός προς έναν πανεποπτικό Λεβιάθαν», φύλλο 564). Αλήθεια, πόσο όμορφα τελειώνει πριν καν αρχίσει η επισκόπηση του 2021…
Τον Ιανουάριο η πανδημία είχε προκαλέσει 2 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως. Σήμερα οι νεκροί πλησιάζουν τα 5,4 εκατομμύρια. Κι όμως, υποτίθεται ότι θα πηγαίναμε διαφορετικά αφότου οι αρχές των Δυτικών χωρών έδωσαν προσωρινή έγκριση σε μια σειρά εμβολίων, και από τον Ιανουάριο κιόλας άρχισε ο μαζικός εμβολιασμός στις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου (στον υπόλοιπο κόσμο ακόμη περιμένουν, κι εν τω μεταξύ παράγουν μεταλλάξεις…). Τελικά το εμβόλιο αποδείχθηκε θαυμάσιο πρόσχημα για την εγκατάλειψη όλων των άλλων μέσων καταπολέμησης του ιού, για τη συνεχιζόμενη διάλυση των εθνικών συστημάτων υγείας, αλλά και για την πειθάρχηση και τον διχασμό των κοινωνιών. Το 2021 σημαδεύεται από επιβολή ειδικών καθεστώτων, τσαλαπάτημα συνταγματικών εγγυήσεων, κατάλυση του δημόσιου χώρου, εκστρατείες τρόμου, μηχανισμούς ιδεολογικής ηγεμόνευσης των ελίτ επί της κοινωνίας και ψηφιοποιημένου βιοπολιτικού ελέγχου των υπηκόων.
Με τέτοιους τρόπους συγκαλύφθηκε η πολυκρίση του κυρίαρχου ανορθολογικού συστήματος, επιβλήθηκαν μια σειρά «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» που θα θεωρούνταν αδιανόητα πριν λίγα χρόνια, και οι εκατόμβες μετατράπηκαν σε ευκαιρίες κερδοφορίας. Πλειοψηφικά, αυτή η επιχείρηση είχε την αντικειμενική συνδρομή δυνάμεων που συνήθιζαν να μιλούν ως εκπρόσωποι των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων – και οι οποίες αρνούνται να δουν τι επιχειρείται από τις άρχουσες τάξεις. Το κατανόησαν όμως, έστω και διαισθητικά, δεκάδες, εκατοντάδες εκατομμύρια «απλοί άνθρωποι», που από το καλοκαίρι δίνουν ζωή σε μεγάλες κινητοποιήσεις σε δεκάδες χώρες του κόσμου. Σε κάποιες περιπτώσεις τέτοια κινήματα αντίστασης καταφέρνουν να σπάσουν τους άνωθεν επιβαλλόμενους διαχωρισμούς, και πιθανά να αποτελέσουν τη μαγιά για ρεύματα συνολικότερης αμφισβήτησης.
Οι Μεγάλοι, τη δουλειά τους: φυγή στη σύγκρουση
Κάποιοι διακήρυτταν ότι το 2021 θα είναι καλύτερο από το 2020. Όχι μόνο επειδή βρέθηκε το εμβόλιο, αλλά κι επειδή θα επανερχόταν (μετά το απεχθές διάλειμμα του τραμπισμού) η κανονικότητα στις ΗΠΑ – άρα θα έμπαινε μια τάξη και στην παγκόσμια σκηνή των χαοτικών αντιπαραθέσεων. Πράγματι, ο Τζο Μπάιντεν ορκίστηκε πρόεδρος στις 20 Ιανουαρίου, όμως κάπου μπερδεύτηκαν οι κανονικότητες: σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, αντί συνεννόησης έστω για τα στοιχειώδη –όπως είναι για παράδειγμα μια πανδημία– η κατάσταση θυμίζει τους ανταγωνισμούς της ψυχροπολεμικής εποχής. Χωρίς καν τα όρια που υπήρχαν τότε… Η απόπειρα ολικής επαναφοράς της Ουάσιγκτον στο διεθνές γίγνεσθαι, πέρα από την αναμενόμενη αντίδραση των αντιπάλων των ΗΠΑ στις προσπάθειες περικύκλωσης και ανάσχεσής τους, σκόνταψε γρήγορα και στη σύνθετη και αντιφατική πραγματικότητα. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα ήταν το πανικόβλητο φευγιό των Αμερικανών και των συμμάχων τους από το Αφγανιστάν. Οι εντάσεις οξύνονται ακόμη και στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού μπλοκ (π.χ. γαλλικές αντιδράσεις στη συμφωνία AUKUS). Το «συμμάζεμα» που επιχειρείται, ιδίως μετά τον σχηματισμό της νέας τρικομματικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης στη Γερμανία, φιλοδοξεί να αντιρροπήσει αυτήν την ενδόρρηξη, με αμφίβολα ως τώρα αποτελέσματα.
Κάπως έτσι προχωρά η όλο και ασφυκτικότερη περικύκλωση της Ρωσίας και η εκ νέου «ανακάλυψη» της Ταϊβάν ως μοχλού πίεσης επί της Κίνας. Αυτά θεωρούνται από κάποιους τρόποι να μετρηθούν τα όρια και οι αντιδράσεις του Πεκίνου και της Μόσχας. Μπορούν όμως και να εξελιχθούν σε απρόβλεπτης κατάληξης θερμές συγκρούσεις, καθώς οι γεωπολιτικές κόντρες και οι φιλοδοξίες για ξαναμοίρασμα του κόσμου δεν είναι ακριβώς ασκήσεις επί χάρτου. Η στροφή επί το ΝΑΤΟϊκότερο της νέας γερμανικής κυβέρνησης «προσφέρει» αυτές τις μέρες τα τελευταία επεισόδια της όξυνσης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας: αναστολή λειτουργίας του ρωσικού αγωγού αερίου Nord Stream 2, απέλαση Ρώσων διπλωματών, μήνυμα στη Μόσχα ότι… δεν την αφορά η ενίσχυση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στα ρωσικά σύνορα. Κι επειδή πια ζούμε στην εποχή του «μία σου και μία μου», η Μόσχα απαντά στο Βερολίνο όχι μόνο με τις «παραδοσιακές» ανταπελάσεις Γερμανών διπλωματών, αλλά και με την προειδοποίηση ότι, αν δεν «συμμαζευτεί» το ΝΑΤΟ, θα αναπτύξει ρωσικούς πυρηνικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς στην πόρτα της Ευρώπης…
Το πιο ακραίο (και αφύσικο) φαινόμενο
Η φωτογραφία απεικονίζει αυτό που κάποτε ήταν η κεντρική αποθήκη της Amazon στην πόλη Έντουαρντσβιλ του Ιλινόις, λίγες ώρες αφότου χτυπήθηκε από ισχυρό ανεμοστρόβιλο. Σειρά τέτοιων ανεμοστρόβιλων έπληξε πρόσφατα πέντε πολιτείες των ΗΠΑ, προκαλώντας τεράστιες υλικές καταστροφές και εκατοντάδες νεκρών και αγνοούμενων (μόνο στο Κεντάκι οι μέχρι στιγμής εξακριβωμένοι θάνατοι ανέρχονται σε 77, και οι αγνοούμενοι υπερβαίνουν τους 100). Δεκάδες εργάτες εγκλωβίστηκαν και βρήκαν το θάνατο σε εργοστάσια και αποθήκες (όπως αυτή της Amazon) επειδή η εργοδοσία αγνόησε τις έγκαιρες προειδοποιήσεις και απαγόρευσε στους εργάτες να εγκαταλείψουν τα πόστα τους για να αναζητήσουν καταφύγιο! Διότι θα πήγαιναν πίσω οι χριστουγεννιάτικες παραγγελίες… Λογικό: αλλιώς πώς ο Τζεφ Μπέζος θα μπορούσε να κοντράρεται με τον Ίλον Μασκ για το ποιος έχει περισσότερες εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια;
Οι εκατόμβες από τη συνάντηση «ακραίων φυσικών φαινομένων» και συμφερόντων μιας χούφτας παγκόσμιων ολιγαρχών είναι η κορυφή ενός από τα παγόβουνα που επιχειρεί να κρύψει το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα. Η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στην αχαλίνωτη κούρσα εκμετάλλευσης και κερδοφορίας την οποία οδηγούν οι πολυεθνικές, δίχως να υπολογίζουν τις καταστροφικές επιπτώσεις της (και) στο περιβάλλον. Τώρα η διαστροφή φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη: όπως η πανδημία, έτσι και η κλιματική κρίση από πρόβλημα γίνεται ευκαιρία και εργαλείο για νέες μπίζνες. Το πώς το μαύρο γίνεται… πράσινο φαίνεται και από την καμπάνια του μακάβριου πυρηνικού λόμπι με στόχο να πειστούν οι πολίτες ότι η πυρηνική ενέργεια είναι «καθαρή», κι άρα πρέπει να συμπεριληφθεί στο νέο πάρτι της «πράσινης μετάβασης» που οργανώνουν οι παγκόσμιες ελίτ…
Στιγμές του 2021
Ιανουάριος: Στις αρχές του μήνα οι Ινδοί αγρότες «εισβάλλουν» στην πρωτεύουσα Δελχί. Στις 6/1 υποστηρικτές του Τραμπ εισβάλλουν στο Κογκρέσο (5 νεκροί). Στις 15/1 οι θάνατοι λόγω Covid-19 ξεπερνούν παγκοσμίως τα 2 εκατομμύρια. Στις 20/1 ο Μπάιντεν ορκίζεται πρόεδρος των ΗΠΑ.
Φεβρουάριος: Στρατιωτικό πραξικόπημα στη Μιανμάρ (1/2) και μαχητική λαϊκή αντίσταση. Στις 13/2 ο πρώην αρχιτραπεζίτης Ντράγκι σχηματίζει, χωρίς εκλογές, «οικουμενική κυβέρνηση» στην Ιταλία. Στις 14/2 στις εκλογές της Καταλονίας πλειοψηφούν οι δυνάμεις που επιδιώκουν ανεξαρτησία.
Μάρτιος: Πρόωρες ολλανδικές εκλογές στις 17/3: η κεντροδεξιά συγκυβέρνηση συνεχίζει ως υπηρεσιακή. Οι συνομιλίες ΗΠΑ-Κίνας στην Αλάσκα (18-19/3) χρωματίζονται από πρωτοφανείς δημόσιους φραστικούς διαξιφισμούς. Οι εκλογές της 23/3 στο Ισραήλ ανανεώνουν το πολιτικό αδιέξοδο.
Απρίλιος: Στις πρόωρες βουλγαρικές εκλογές της 4/4 σημειώνουν επιτυχία τα κόμματα διαμαρτυρίας. Στις 13/4 η κυβέρνηση της Ιαπωνίας εγκρίνει τη «σταδιακή απόρριψη» στον Ειρηνικό ωκεανό ραδιενεργών υδάτων από το κατεστραμμένο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα. Στις 17/4 οι θάνατοι λόγω Covid-19 ξεπερνούν παγκοσμίως τα 3 εκατομμύρια. Στις 28/4 ξεκινά νέος γύρος μεγάλων αντικυβερνητικών κινητοποιήσεων στην Κολομβία (δεκάδες νεκροί).
Μάιος: Την Πρωτομαγιά ο δεξιός πρόεδρος Ντούκε της Κολομβίας αναγκάζεται να αποσύρει αντιλαϊκά νομοσχέδια. Η ισραηλινή κυβέρνηση προωθεί την έξωση γηγενών Παλαιστινίων από την Ιερουσαλήμ και βομβαρδίζει τη Γάζα. Στα τέλη του μήνα ανακαλύπτεται στον Καναδά ο πρώτος μαζικός τάφος με οστά παιδιών ιθαγενών που είχαν εγκλειστεί βίαια σε «οικοτροφεία».
Ιούνιος: Ο κεντροαριστερός Πέντρο Καστίγιο επικρατεί οριακά στον Β΄ γύρο των προεδρικών εκλογών στο Περού (6/6). Σύνοδος του G7 στη Βρετανία (11-13/6). Ο Μπένετ εκθρονίζει τον Νετανιάχου (13/6). Η Κίνα εγκαθιστά αστροναύτες στον πρώτο διαστημικό σταθμό της (17/6). Μαφιόζικες συμμορίες δολοφονούν απεργούς στην Ιταλία (18/6). Τεράστια αποχή στις γαλλικές περιφερειακές εκλογές της 20 και 27/6 (67%).
Ιούλιος: Στις 8/7 οι θάνατοι λόγω Covid-19 ξεπερνούν παγκοσμίως τα 4 εκατομμύρια. 229 θάνατοι από πλημμύρες σε Γερμανία και Βέλγιο. Ξεκινούν εν μέσω μαζικών διαμαρτυριών οι 32οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ιαπωνία. Στις 25/7 πεθαίνει ο Πορτογάλος επαναστάτης Οτέλο ντε Καρβάλιο.
Αύγουστος: Στις 15/8 οι Ταλιμπάν μπαίνουν χωρίς αντίσταση στην Καμπούλ. Ταπεινωτική αποχώρηση Αμερικανών και συμμάχων τους μετά από 20 χρόνια κατοχής. Διαδηλώσεις εκατομμυρίων ενάντια στο «υγειονομικό πιστοποιητικό» στη Γαλλία.
Σεπτέμβριος: Στις 11/9 πεθαίνει σε ηλικία 87 ετών ο Αμπιμαέλ Γκουζμάν, ηγέτης του Κ.Κ. Περού, κρατούμενος σε πλήρη απομόνωση εδώ και 29 χρόνια. Νορβηγικές εκλογές (13/9): ήττα της δεξιάς συγκυβέρνησης, σημαντική άνοδος της Αριστεράς. Επικράτηση του κόμματος του Πούτιν στις ρωσικές εκλογές (19/9). Ήττα της Χριστιανοδημοκρατίας στις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές (26/9).
Οκτώβριος: Η αντικινεζική συμμαχία AUKUS προκαλεί σκληρή αντίδραση του Μακρόν, καθώς ακυρώνει προγενέστερη συμφωνία για την πώληση γαλλικών υποβρυχίων στην Αυστραλία. Κατηγορούμενος για διαφθορά, ο Αυστριακός καγκελάριος Κουρτς παραιτείται (9/10). Στις 14/10 ακροδεξιοί φαλαγγίτες πυροβολούν εναντίον διαδήλωσης της Χεζμπολά στη Βηρυτό (7 νεκροί). Στρατιωτικό πραξικόπημα στις 25/10 στο Σουδάν, και μαζικές αντιδικτατορικές διαδηλώσεις. Οι λιμενεργάτες μπαίνουν στις κινητοποιήσεις ενάντια στο Green Pass στην Ιταλία. Βαθαίνει το χάσμα μεταξύ Βρυξελλών και Βαρσοβίας.
Νοέμβριος: Την 1/11 οι θάνατοι λόγω Covid-19 ξεπερνούν παγκοσμίως τα 5 εκατομμύρια. Συνεχίζονται οι μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του Green Pass. Οξύνεται η αντιπαράθεση της Ε.Ε. με τη Λευκορωσία. Στις 13/11 ολοκληρώνεται στη Γλασκόβη, δίχως ουσιαστικά αποτελέσματα, η 26η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα. Για τρίτη φορά εντός του 2021 πρόωρες εκλογές στη Βουλγαρία: πρώτο το κόμμα του «τεχνοκράτη» Πέτκοφ. Δεκάδες διαδηλωτές δολοφονούνται από τον στρατό στο Σουδάν. Τηλεδιάσκεψη του Μπάιντεν και του Κινέζου ομολόγου του Σι Τζινπίνγκ (15/11). Στις 28/11 η Σιομάρα Κάστρο, σύζυγος του προέδρου Μανουέλ Σελάγια που είχε ανατραπεί από αμερικανοκίνητο πραξικόπημα το 2009, κερδίζει τις προεδρικές εκλογές στην Ονδούρα. Στην Ινδία η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι καταργούνται οι τρεις αντιαγροτικοί νόμοι του 2020. Συνεχίζονται σε Ευρώπη, Ωκεανία, Καραϊβική και Πολυνησία οι διαμαρτυρίες κατά των αυταρχικών πολιτικών.
Δεκέμβριος: Στις 6/12 οι ΗΠΑ ανακοινώνουν διπλωματικό μποϊκοτάζ των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Στις 20/12 η Σαουδική Αραβία κλιμακώνει τους βομβαρδισμούς στην Υεμένη. Ο αριστερός Μπόριτς επικρατεί με μεγάλη διαφορά του ακροδεξιού Καστ στον Β΄ γύρο των προεδρικών εκλογών στη Χιλή (21/12). Στη Λιβύη αντίπαλες πολιτοφυλακές παίρνουν θέσεις μάχης: αμφίβολη η πραγματοποίηση των εκλογών. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξετάζουν τη λήψη περιοριστικών μέτρων ακόμη και για εμβολιασμένους.
Αρθρογραφία με ευρύτερη ματιά
► Με ρωγμές πλέει η ναυαρχίδα της Δύσης (φ. 570)
► Να το 1% και πώς καταδυναστεύει την ανθρωπότητα! (φ. 569)
► Το πεζοδρόμιο κοντράρει τα ειδικά καθεστώτα (φ. 567)
► Πάρτι στο Πεντάγωνο (φ. 565)
► Πολυ-κρίση και ασυνεννοησία στην Ε.Ε. (φ. 563)
► Μαζικές κινητοποιήσεις κατά του διχαστικού απαρτχάιντ (φ. 555)
► Η πανάκεια που δεν ήρθε (έκτακτο ηλεκτρονικό φύλλο, 17/8)
► Η Κίνα αναδυόμενη κρίσιμη συνιστώσα μέσα σε έναν πολυπολικό κόσμο (φ. 552)
► Ο κινέζικος δράκος στα Βαλκάνια, 3 μέρη (φ. 550, 551, 552)
► Επιχειρείται «ολική επαναφορά» των ΗΠΑ (φ. 548)
► Γεωπολιτική των εμβολίων (φ. 547)
► Παντού ψυχροπολεμικός άνεμος (φ. 539)
► Φυσάει… Μπάιντεν (φ. 538)
► Ξήλωμα των ψευδαισθήσεων (φ. 534)
