Εκλεκτορική διαδικασία από άλλες εποχές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Του Νίκου Γεροντή
«Εκδίδεις βιβλία σε αριστερούς εκδοτικούς οίκους που εδρεύουν στα Εξάρχεια, γι’ αυτό δεν μπορούμε να σε ψηφίσουμε». Αυτό αναφέρθηκε ανάμεσα στα άλλα σε εκλεκτορική διαδικασία της προηγούμενης βδομάδας, στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, σχετικά με την εξέλιξη στη βαθμίδα του αναπληρωτή του υποψηφίου Σ.Γ., μόνιμου επίκουρου καθηγητή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο υποψήφιος είχε αρχικά εκλεγεί και εξελιχθεί από το 2000 και για τρεις συνεχόμενες φορές, στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο, ομόφωνα, με τη συμμετοχή και των καθηγητών που τώρα δεν τον ψήφισαν. Ξαφνικά όμως μερικοί… θυμήθηκαν ότι δεν είναι εντός του γνωστικού αντικειμένου, ότι είναι μικρός και μπορεί να περιμένει και ότι μέρος του έργου του, επειδή έχει εκδοθεί σε αριστερούς εκδοτικούς οίκους, δεν πρέπει να θεωρείται επιστημονικό. Τι πραγματικά έχει γίνει; Ο υποψήφιος είναι πρόεδρος του τοπικού συλλόγου ΔΕΠ, με ενεργή συνδικαλιστική δράση ενάντια στο νέο νόμο και στην εφαρμογή του στις επιχειρούμενες εκλογές του Συμβουλίου Διοίκησης, οργανώνοντας συντονισμό όλων των συνδικαλιστικών φορέων του Πανεπιστημίου Αιγαίου και προωθώντας ανάλογα ψηφίσματα στη Σύγκλητο. Οι αντίπαλοί του είναι υποστηρικτές του νέου νόμου και υποψήφιοι για το Συμβούλιο Διοίκησης. Αλλά και αυτό δεν αρκούσε. Η ομάδα των αντιδραστικών καθηγητών είχε αντίπαλους σύσσωμους τους εξωτερικούς κριτές και τη θετική για τον υποψήφιο εισηγητική έκθεση. Για να επιτευχθεί ο «συνετισμός» του υποψηφίου έπρεπε να απουσιάζει ένας μέλος του εκλεκτορικού σώματος, να απαγορευόσουν τη συμμετοχή του πρώτου αναπληρωματικού και να αλλάξει γνώμη -μετά από στενή πίεση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας- ένα άλλο, ώστε να επιτευχθεί το απολύτως οριακό αποτέλεσμα : 5 υπέρ και 5 λευκά και η εκλογή να μη γίνει.
Αυτά που επακολούθησαν είναι αποκαλυπτικά μιας κατάστασης σε αναβρασμό στα ελληνικά πανεπιστήμια. Πρώτοι οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες του Τμήματος εξεγέρθηκαν και με κείμενο τους καταδικάζουν τις παρατυπίες και την πολιτικοποίηση της ακαδημαϊκής διαδικασίας. Ακολούθησε το κείμενο ενός καθηγητή από την ομάδα των αντιδραστικών, ο οποίος καταδικάζει το κείμενο των φοιτητών δηλώνοντας ότι αυτός είναι κατά του νόμου. Ακολουθεί όμως δεύτερο e-mail αυτού του καθηγητή προς τους φίλους του και συνένοχους στο έγκλημα (το οποίο κατά λάθος εστάλη και στους φοιτητικούς εκπροσώπους) τους οποίους καλεί να γράψουν και αυτοί κείμενα για να προλάβουν «τις γνωστές κινητοποιήσεις των φοιτητών», αποκαλύπτοντας το πραγματικό ποιόν του και τις προσδοκίες του για μετά την εφαρμογή του νέου νόμου. Ο σύλλογος των προπτυχιακών φοιτητών του Τμήματος, με ομόφωνη απόφασή του, καταγγέλλει το γεγονός ακολουθώντας την οπτική των μεταπτυχιακών και προτείνοντας επιπρόσθετα δημοσιοποίηση του γεγονότος στο πανελλήνιο και παρέμβαση του πρύτανη. Παίρνουν θέση οι εξωτερικοί κριτές, ο πρόεδρος και ο αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος, παραδεχόμενοι τόσο τις παρατυπίες όσο και την πολιτικοποίηση της διαδικασίας, στους οποίους επιτίθεται ο γνωστός καθηγητής με τα e-mails, καλώντας τους να παραιτηθούν «επειδή ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο με τον υποψήφιο». Ταυτόχρονα, απειλεί και τους φοιτητές τόσο πριν από τη διαδικασία της γενικής συνέλευσής τους, όσο και μετά, λέγοντάς τους προφορικά «ότι θα υποστείτε τις συνέπειες». Οι φοιτητές δεν πτοούνται και του απαντούν αναλόγως. Ανάλογα ψηφίσματα-καταγγελίες έρχονται από φοιτητικούς συλλόγους άλλων τμημάτων του Πανεπιστημίου, ενώ ταυτόχρονα το θέμα δημοσιοποιείται στο Διαδίκτυο τόσο πανελλαδικά όσο και διεθνώς, καθώς ο υποψήφιος είναι γνωστός διεθνώς τόσο για το έργο του και σε ξένα πανεπιστήμια που έχει εργαστεί με υποτροφίες, όσο και γιατί είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ευρωπαϊκής επιστημονικής ένωσης με γνωστό ακτιβιστικό χαρακτήρα. Απόρροια όλων αυτών είναι να έχει οργανωθεί μια διεθνής εκστρατεία καταγγελίας της συγκεκριμένης πολιτικοποιημένης ακαδημαϊκής διαδικασίας.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το αποτέλεσμα είναι ότι είτε το να είσαι αριστερός θεωρείται εξ ορισμού ότι απλώς(!) απάδει προς την επιστημονική συγκρότηση που πρέπει να έχει ο πανεπιστημιακός δάσκαλος, είτε θεωρείται ότι συνιστά εν γένει μια επικίνδυνη για τον φορέα της ιδιότητα, ειδικά αν συνδυαστεί με την επιλογή της αντίστασης στο γενικότερο κλίμα πίεσης για συμμόρφωση που βιώνουμε τελευταία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο υποψήφιος είχε αρχικά εκλεγεί και εξελιχθεί από το 2000 και για τρεις συνεχόμενες φορές, στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο, ομόφωνα, με τη συμμετοχή και των καθηγητών που τώρα δεν τον ψήφισαν. Ξαφνικά όμως μερικοί… θυμήθηκαν ότι δεν είναι εντός του γνωστικού αντικειμένου, ότι είναι μικρός και μπορεί να περιμένει και ότι μέρος του έργου του, επειδή έχει εκδοθεί σε αριστερούς εκδοτικούς οίκους, δεν πρέπει να θεωρείται επιστημονικό. Τι πραγματικά έχει γίνει; Ο υποψήφιος είναι πρόεδρος του τοπικού συλλόγου ΔΕΠ, με ενεργή συνδικαλιστική δράση ενάντια στο νέο νόμο και στην εφαρμογή του στις επιχειρούμενες εκλογές του Συμβουλίου Διοίκησης, οργανώνοντας συντονισμό όλων των συνδικαλιστικών φορέων του Πανεπιστημίου Αιγαίου και προωθώντας ανάλογα ψηφίσματα στη Σύγκλητο. Οι αντίπαλοί του είναι υποστηρικτές του νέου νόμου και υποψήφιοι για το Συμβούλιο Διοίκησης. Αλλά και αυτό δεν αρκούσε. Η ομάδα των αντιδραστικών καθηγητών είχε αντίπαλους σύσσωμους τους εξωτερικούς κριτές και τη θετική για τον υποψήφιο εισηγητική έκθεση. Για να επιτευχθεί ο «συνετισμός» του υποψηφίου έπρεπε να απουσιάζει ένας μέλος του εκλεκτορικού σώματος, να απαγορευόσουν τη συμμετοχή του πρώτου αναπληρωματικού και να αλλάξει γνώμη -μετά από στενή πίεση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας- ένα άλλο, ώστε να επιτευχθεί το απολύτως οριακό αποτέλεσμα : 5 υπέρ και 5 λευκά και η εκλογή να μη γίνει.
Αυτά που επακολούθησαν είναι αποκαλυπτικά μιας κατάστασης σε αναβρασμό στα ελληνικά πανεπιστήμια. Πρώτοι οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες του Τμήματος εξεγέρθηκαν και με κείμενο τους καταδικάζουν τις παρατυπίες και την πολιτικοποίηση της ακαδημαϊκής διαδικασίας. Ακολούθησε το κείμενο ενός καθηγητή από την ομάδα των αντιδραστικών, ο οποίος καταδικάζει το κείμενο των φοιτητών δηλώνοντας ότι αυτός είναι κατά του νόμου. Ακολουθεί όμως δεύτερο e-mail αυτού του καθηγητή προς τους φίλους του και συνένοχους στο έγκλημα (το οποίο κατά λάθος εστάλη και στους φοιτητικούς εκπροσώπους) τους οποίους καλεί να γράψουν και αυτοί κείμενα για να προλάβουν «τις γνωστές κινητοποιήσεις των φοιτητών», αποκαλύπτοντας το πραγματικό ποιόν του και τις προσδοκίες του για μετά την εφαρμογή του νέου νόμου. Ο σύλλογος των προπτυχιακών φοιτητών του Τμήματος, με ομόφωνη απόφασή του, καταγγέλλει το γεγονός ακολουθώντας την οπτική των μεταπτυχιακών και προτείνοντας επιπρόσθετα δημοσιοποίηση του γεγονότος στο πανελλήνιο και παρέμβαση του πρύτανη. Παίρνουν θέση οι εξωτερικοί κριτές, ο πρόεδρος και ο αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος, παραδεχόμενοι τόσο τις παρατυπίες όσο και την πολιτικοποίηση της διαδικασίας, στους οποίους επιτίθεται ο γνωστός καθηγητής με τα e-mails, καλώντας τους να παραιτηθούν «επειδή ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο με τον υποψήφιο». Ταυτόχρονα, απειλεί και τους φοιτητές τόσο πριν από τη διαδικασία της γενικής συνέλευσής τους, όσο και μετά, λέγοντάς τους προφορικά «ότι θα υποστείτε τις συνέπειες». Οι φοιτητές δεν πτοούνται και του απαντούν αναλόγως. Ανάλογα ψηφίσματα-καταγγελίες έρχονται από φοιτητικούς συλλόγους άλλων τμημάτων του Πανεπιστημίου, ενώ ταυτόχρονα το θέμα δημοσιοποιείται στο Διαδίκτυο τόσο πανελλαδικά όσο και διεθνώς, καθώς ο υποψήφιος είναι γνωστός διεθνώς τόσο για το έργο του και σε ξένα πανεπιστήμια που έχει εργαστεί με υποτροφίες, όσο και γιατί είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ευρωπαϊκής επιστημονικής ένωσης με γνωστό ακτιβιστικό χαρακτήρα. Απόρροια όλων αυτών είναι να έχει οργανωθεί μια διεθνής εκστρατεία καταγγελίας της συγκεκριμένης πολιτικοποιημένης ακαδημαϊκής διαδικασίας.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το αποτέλεσμα είναι ότι είτε το να είσαι αριστερός θεωρείται εξ ορισμού ότι απλώς(!) απάδει προς την επιστημονική συγκρότηση που πρέπει να έχει ο πανεπιστημιακός δάσκαλος, είτε θεωρείται ότι συνιστά εν γένει μια επικίνδυνη για τον φορέα της ιδιότητα, ειδικά αν συνδυαστεί με την επιλογή της αντίστασης στο γενικότερο κλίμα πίεσης για συμμόρφωση που βιώνουμε τελευταία.
* Ο Νίκος Γεροντής είναι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Σχόλια
