Η εύθραυστη εκεχειρία στη Γάζα ήταν απότοκο της αδυναμίας της Δύσης και του σιωνισμού να συνθλίψουν το αντιστασιακό πνεύμα του Παλαιστινιακού λαού, παρά τη γενοκτονία και τα βαρύτατα πλήγματα που επέφεραν στους Παλαιστίνιους και τους συμμάχους τους. Άσχετα με το εάν θα διατηρηθεί, τώρα δίνει ζωή σε ένα νέο έπος που ξεδιπλώνεται τις τελευταίες δύο εβδομάδες στα αιματοβαμμένα χώματα της Γάζας, της Δυτικής Όχθης και της Ιερουσαλήμ. Η μία πτυχή του είναι τα ποτάμια εκατοντάδων χιλιάδων βασανισμένων ανθρώπων που επιβίωσαν της γενοκτονίας και επιστρέφουν αποφασιστικά στις γειτονιές και τα χωριά όπου κάποτε βρίσκονταν τα σπίτια τους. Ξεκινούν από ερείπια, βαδίζουν ανάμεσα σε ερείπια, καταλήγουν σε ερείπια. Κι αρχίζουν να σκάβουν με γυμνά χέρια για να ανακαλύψουν τα παιδιά και τους γονείς τους που θάφτηκαν κάτω από τα βομβαρδισμένα χαλάσματα. Είναι η γη τους, και σ’ αυτήν σχεδιάζουν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.
Η δεύτερη πτυχή του έπους ξετυλίγεται στην ανταλλαγή ομήρων. Αδιαφορώντας για τις απειλές των γενοκτόνων, χιλιάδες μαζεύονται για να «ξεπροβοδίσουν» τους ισραηλινούς ομήρους που ανταλλάσσονται με φυλακισμένα γυναικόπαιδα, αλλά πλέον και με μαχητές του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος. Η «διαλυμένη» Χαμάς χορογραφεί την παράδοση των ομήρων στον Ερυθρό Σταυρό, και οι χαροκαμένοι Παλαιστίνιοι επευφημούν τον παρατεταγμένο αντιστασιακό στρατό. Κι έπειτα, στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ πάλι χιλιάδες άνθρωποι αγνοούν τις απειλές και υποδέχονται τους απελευθερωμένους Παλαιστίνιους με χορούς, συνθήματα και τεράστιες αγκαλιές. Τα σύντομα βίντεο που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο με σκηνές από αυτές τις καταλυτικές συναντήσεις των φυλακισμένων με τον λαό τους και τις οικογένειές τους (σε ένα από αυτά μια 20χρονη συναντά για πρώτη φορά τον πατέρα της!) δίνουν μια γεύση από κάτι που δύσκολα περιγράφεται. Δηλαδή το φρόνημα αυτού του αδούλωτου λαού.
Ανάμεσα στους απελευθερωμένους είναι και η Χαλίντα Τζαράρ, εκλεγμένη βουλευτίνα του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), μόνιμα στοχοποιημένη από το κατοχικό κράτος. Η ιστορία της είναι χαρακτηριστική: Συνελήφθη το 2015 και απελευθερώθηκε μετά από 14 μήνες. Φυλακίστηκε εκ νέου το 2017 και παρέμεινε έγκλειστη επί 20 μήνες ως «διοικητική κρατούμενη» (δηλαδή χωρίς δίκη). Έξι μήνες συνελήφθη ξανά και φυλακίστηκε επί ενάμιση χρόνο, οπότε «δικάστηκε» από στρατοδικείο. Τελικά απελευθερώθηκε τον Σεπτέμβριο 2021. Νέα σύλληψη τα Χριστούγεννα του 2023, και πάλι φυλάκιση χωρίς δίκη έως την απελευθέρωσή της τώρα, με την ανταλλαγή. Στη φωτογραφία επάνω, μετά την αποφυλάκισή της το 2021. Κάτω, μετά την τωρινή απελευθέρωσή της… Έγραφε ο Δρόμος τον περασμένο Νοέμβριο για τις εξοντωτικές συνθήκες φυλάκισης της Χαλίντα Τζαράρ: «Εδώ και 94 ημέρες κρατείται σε απόλυτη απομόνωση σε έναν μικροσκοπικό “τάφο” διαστάσεων 2,5×1,5 μέτρων με ένα τσιμεντένιο κρεβάτι, χωρίς φως και χωρίς εξαερισμό… Σύμφωνα με τον δικηγόρο της, η Τζαράρ δεν έχει άλλη επιλογή από το να ξαπλώνει στο πάτωμα, προκειμένου να καταφέρει να αναπνέει από τη χαραμάδα στο κάτω μέρος της πόρτας του κελιού της». Η Χαλίντα Τζαράρ είναι η Παλαιστίνη: αντέχει τα πάντα, εκτός από το να λυγίσει.
