Εκεί που μυρίζει πόλεμο, ο ηλίθιος μύριζε (ανύπαρκτο) φυσικό αέριο…

Φιάσκο για το Οικόπεδο 12 ή φιάσκο των πολιτικών επιλογών που στηρίχτηκαν σε αυτό; Του Γιώργου Τσίπρα.

Οι δηλώσεις της αντιπροέδρου της Noble Energy στην έδρα της εταιρίας στο Χιούστον του Τέξας πάγωσαν όσους ονειροπολούσαν. Το κοίτασμα της «Αφροδίτης» (όνομα που βρήκαν να δώσουν στην κονόμα!) εκτιμάται σε 85 έως 255 δισ. κυβικά μέτρα αντί για τα 290 που υπολογιζόταν προηγούμενα με τις πιθανότητες να προσεγγιστούν τα κοιτάσματα (γεωλογικής επιτυχίας) να εκτιμώνται σε 60% κι ενώ το διπλανό ισραηλινό οικόπεδο διαθέτει βεβαιωμένο κοίτασμα περίπου 450 δισ. κ.μ. Χειρότερα, η εκπρόσωπος της Noble Energy δήλωσε πως η εταιρία εξετάζει πλέον την πιθανότητα εγκατάστασης του τερματικού εξαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αίγυπτο ή στο Ισραήλ ή σε πλωτή μεταφερόμενη εξέδρα, ενώ μέχρι πρόσφατα η εταιρία έκανε λόγο μόνο για τερματικό στην Κύπρο και ότι δεν είναι πλέον δεδομένο ότι το φυσικό αέριο θα εξάγεται στην Ευρώπη, προορισμός που προσέδιδε μέχρι τώρα επιπλέον γεωπολιτική αξία στο κοίτασμα. Σύμφωνα με δημοσίευμα τη εφημερίδας Φιλελεύθερος «η Κύπρος κινδυνεύει να χάσει το ρόλο του ενεργειακού κόμβου που επιδίωκε».
Οι δηλώσεις της υπουργού Εμπορίου πως η υποδομή για την αξιοποίηση των πιθανών κοιτασμάτων γίνεται με απόφαση της κυβέρνησης και όχι της εταιρίας, καθώς και η δήλωση εμπειρογνώμονα της κυπριακής κυβέρνησης πως οι ανακοινώσεις της Noble Energy δεν απέχουν από την εικόνα που είχε δοθεί προηγουμένως και πως απλώς «κάποιοι έκαναν υπερβολικές εκτιμήσεις», καθόλου δεν σώζουν την κατάσταση.
Στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και ίσως πετρελαίου των ΑΟΖ στηρίχτηκε, κατά κύριο λόγο, τα τελευταία χρόνια μια ιλιγγιώδης στροφή της εξωτερικής πολιτικής και του γενικότερου γεωπολιτικού προσανατολισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, επί προεδρίας Χριστόφια. Η ταχεία πρόσδεση της μοίρας της χώρας στον αμερικανο-ισραηλινό παράγοντα ήταν εντυπωσιακή. Με τι αντάλλαγμα; Οι Ισραηλινοί καθόλου δεν υποχρεούνται να βοηθήσουν την Κύπρο αν αυτή εμπλακεί πολεμικά με την Τουρκία για κάτι που δεν αφορά άμεσα τους πρώτους. Μάλλον η Κύπρος μπλέκεται χωρίς λόγο σε διενέξεις τρίτων (Τουρκία-Ισραήλ) και χωρίς κάλυψη. Οι Aμερικανοί που τώρα κάνουν δηλώσεις προστασίας των κυπριακο-αμερικανο-ισραηλινών γεωτρήσεων δεν σημαίνει ότι είναι γενικά υπέρ της Κύπρου και εναντίον της Τουρκίας. Το αμερικανικής έμπνευσης σχέδιο Ανάν το αντίθετο δείχνει. Οι Ρώσοι που έσπευσαν και αυτοί να δηλώσουν «παρών», το ίδιο θα έκαναν και πριν, δεν γοητεύτηκαν τώρα από τη Λευκωσία. Και η Ε.Ε. που επίσης στήριξε την τελευταία, εύκολα «τα στρίβει». Πόσο στάθηκε στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια στα ελληνοτουρκικά ή στη διένεξη με την ΠΓΔΜ; Η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να βαραίνει περισσότερο από τις σχέσεις Ε.Ε. – Τουρκίας.
Τι μένει; Μένει μια αποικιακού τύπου συμφωνία με την αμερικανο-ισραηλινή Noble Energy, ελάχιστα οικονομικά επωφελής για την Κύπρο, συγκριτικά με την αντίστοιχη συμφωνία του Ισραήλ με την ίδια εταιρία. Τι μένει; Το όποιο οικονομικό της όφελος και η γεωπολιτική της αξία. Και τώρα διαγράφεται κίνδυνος να διαψευστεί και αυτό. Τι μένει; Οι πολλαπλές εξαρτήσεις που φορτώθηκε στο μεταξύ η Κύπρος, με αντάλλαγμα την εγκατάλειψη του «αδέσμευτου» προσανατολισμού της, ενώ Ισραήλ και ΗΠΑ τη δική τους δουλειά την έκαναν… Είναι υπερβολή να υποθέσουμε υψηλού επιπέδου δούλεμα από την πλευρά Ουάσιγκτον-Τελ Αβίβ και ένα ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο -και δη ελληνοκυπριακό- που έσπευσε να τσιμπήσει γιατί μυρίστηκε κονόμα; Και με κομμουνιστή πρόεδρο παρακαλώ!
Είτε πρόκειται για δούλεμα είτε όχι, είτε υπάρχει το κοίτασμα είτε όχι, ακόμη κι αν είναι νωρίς να γίνει «λογαριασμός» της γεωπολιτικής στροφής της Κύπρου, είναι ώρα να βγουν τα τεφτέρια και να γίνουν κάποιοι πρώτοι απολογισμοί εκτιμήσεων και προσανατολισμών.
Πρώτο, οι «τουρκοφάγοι» αναλυτές στη χώρα μας που χαιρέτησαν με ασύλληπτη σπουδή τη στροφή αυτή θα πρέπει να ξανα-υπολογίσουν στη δική τους -έστω- συλλογιστική τα κέρδη για την Κύπρο στην περίπτωση που ακυρώνονται τα γεωπολιτικά οφέλη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Εκτός κι αν ο αξονισμός με τις ΗΠΑ (όπως και ο τουρκοφαγισμός) αποτελεί αξίωμα που δεν επιδέχεται απόδειξη κατά περίπτωση. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την φιλο-ισραηλινή στροφή της Αθήνας.
Δεύτερο, όσοι κάνουν το τελευταίο διάστημα τεράστια φασαρία για τα κοιτάσματα του Αιγαίου, περίπου σαν να πλέουμε σε θάλασσα πετρελαίου που θα μας λύσει τα προβλήματά μας ή που σύμφωνα με ορισμένους θα επέβαλε και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία και εγκατάλειψη κυριαρχικών δικαιωμάτων, ας κάνουν λίγο κράτει…
Τρίτο, τα δυο μεγάλα κόμματα της Αριστεράς, το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ, που σιώπησαν εκκωφαντικά γύρω από τη στροφή αυτή που σχεδίασε και εφάρμοσε το αδερφό ΑΚΕΛ, έστω και τώρα είναι ώρα να το ξανασκεφτούν και μην κρύβονται πίσω από την ψευδεπίγραφη μη ανάμειξη στα εσωτερικά του αδερφού κόμματος. Η προσέγγιση με το νεοχιτλερικό Ισραήλ και η μεγαλύτερη πρόσδεση στις ΗΠΑ δεν είναι κάτι που «καταπίνεται» επειδή τάχα έτσι εξασφαλίζεται το δικαίωμα της Κύπρου σε ΑΟΖ.
Τέταρτο, διάφοροι αντιεξουσιαστές και αριστεριστές που έσπευσαν να ανακαλύψουν, για μια ακόμη φορά, τον επελαύνοντα ελλαδικό και ελληνοκυπριακό ιμπεριαλισμό σε βάρος της Τουρκίας, των Τουρκοκυπρίων κ.λπ. ας κάνουν και αυτοί λίγο κράτει. Γιατί, όπως σωστά επισημαίνουν, ότι «εκεί που μυρίζει πόλεμο, ο ηλίθιος μύρισε πετρέλαιο», υπάρχει και η πιθανότητα εκεί που μυρίζει εθνική υποτέλεια, κατοχή, εξάρτηση και νέες εθνικές περιπέτειες ο ηλίθιος να μύρισε ελληνικό ιμπεριαλισμό…

Σχόλια