Φαίνεται πως ήταν υπέρ της ανοικοδόμησης μαζί με Ψωμιάδη και Παπαγεωργόπουλο. Του Γιάννη Τσούντα.
Ενάντια στο δίκαιο αίτημα των κατοίκων να χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο το συγκρότημα της Αλλατίνη στην οδό Λασκαράτου και να μην προχωρήσουν τα σχέδια ανοικοδόμησής του φαίνεται πως ήταν ο Γιάννης Μπουτάρης, σύμφωνα με επίσημη δήλωση του ίδιου στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).
Το 2003 εκπονείται σχέδιο ανοικοδόμησης της Αλλατίνη και εγκρίνεται με απόφαση του τότε υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου. Αντίθετοι στην απόφαση του τότε υπουργού Πολιτισμού είναι οι κάτοικοι της περιοχής. Η Δημοτική Κίνηση Θεσσαλονίκη των Πολιτών και της Οικολογίας, η Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης και 19 κάτοικοι -εννέα από τους οποίους στην πορεία αποσύρουν την προσφυγή, έπειτα από διώξεις που δέχτηκαν- προσφεύγουν στο ΣτΕ, με στόχο την αναστολή της υπουργικής απόφασης και το πάγωμα των εργασιών ανοικοδόμησης.
Ο δημοτικός σύμβουλος, τότε, με την παράταξη του ΚΚΕ και μέλος της Ένωσης Πολιτών Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, σε έγγραφη δήλωσή του στο Συμβούλιο της Επικρατείας με ημερομηνία 30 Ιουλίου 2003, αναφέρει ότι «δηλώνω ανεπιφύλακτα ότι δεν συμφωνώ με το περιεχόμενο, τον επιδιωκόμενο σκοπό και την υποβολή ενώπιον του ΣτΕ, εκ μέρους της αστικής αυτής μη κερδοσκοπικής εταιρίας της υπ’ αριθ. Καταθέσεως Ε 5494/16.7.2003 αιτήσεως ακυρώσεως της υπ’ αριθ. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/3692/ΠΕ/8402/2003 αποφάσεως του υπουργού Πολιτισμού, ούτε με την υπ’ αριθ. Καταθέσεως Ε 5495/16.7.2003 αίτηση αναστολής εκτελέσεως της αποφάσεως αυτής και ότι επιθυμώ την εφαρμογή της απόφασης αυτής».
Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι ο νυν υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Μπουτάρης, που έχει θέσει στο επίκεντρο της προεκλογικής του καμπάνιας τα ζητήματα πρασίνου και δημόσιων χώρων, μόλις μερικά χρόνια πριν, είχε ταχθεί με ξεκάθαρο τρόπο υπέρ της σκανδαλώδους, όπως αποδεικνύεται παρακάτω, ανοικοδόμησης του χαρακτηρισμένου «ιστορικά διατηρητέου μνημείου», παλιού εργοστασίου Αλλατίνη.
Είκοσι χρόνια προσπαθούσαν να χτίσουν την Αλλατίνη
Οι Μύλοι Αλλατίνη κατασκευάστηκαν το 1900 από τη γνωστή ομώνυμη εβραϊκή οικογένεια της Θεσσαλονίκης και λειτούργησαν μέχρι τη δεκαετία του ‘80.
Το 1971 το οικόπεδο χαρακτηρίζεται «κοινόχρηστος χώρος πρασίνου», αλλά ο νόµιµος χρόνος πέρασε χωρίς να αγορασθεί από το Δηµόσιο και έτσι δεν έγινε ποτέ η απαλλοτρίωση. Το 1991 η τότε υπουργός Πολιτισμού Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη έλαβε απόφαση, βάσει της οποίας ολόκληρο το βιομηχανικό συγκρότημα, τόσο τα κτίρια όσο και το σύνολο του οικοπέδου, χαρακτηρίστηκε «ιστορικά διατηρητέο μνημείο». Μετά, όμως, από έναν χρόνο με νέα υπουργική απόφαση και έπειτα από αφόρητες πιέσεις ξεκινά ντόμινο αποχαρακτηρισμών, ενώ την ίδια χρονική περίοδο έπειτα από διαδοχικές υπουργικές αποφάσεις και Προεδρικά Διατάγματα η ιδιοκτήτρια εταιρία του οικοπέδου έγινε δικαιούχος ανοικοδόμησης κτισμάτων συνολικού εμβαδού περίπου 110.000 τ.μ.
Η τεράστια αυτή επιφάνεια προέκυψε από τον αυθαίρετο και σκανδαλώδη ορισμό του συντελεστή δόμησης στο ποσοστό 4,2%! Αμέσως μετά, με Προεδρικό Διάταγμα οι δικαιούχοι πέτυχαν μεταφορά συντελεστή δόμησης για τα 70.350 τ.μ., διεκδικώντας την ανοικοδόμηση άλλων 43.000 τ.μ. στο οικόπεδο των Μύλων Αλλατίνη. Είναι η εποχή που μέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν και ο μέτοχος της Αλλατίνη Α.Ε. Στέφανος Μάνος και «σύντροφος» του Γιάννη Μπουτάρη στις προηγούμενες Ευρωεκλογές με το ψηφοδέλτιο της Δράσης.
Τα σχέδια ανοικοδόμησης παγώνουν για περίπου μία δεκαετία, ώσπου το 2003 εκπονείται σχέδιο και εγκρίνεται με απόφαση του τότε υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου. Είναι η εποχή που η εταιρία Αλλατίνη Α.Ε. ανακοινώνει σε πανηγυρικό κλίμα, ότι «τον Απρίλιο του 2002, οι εταιρίες Αστικες Αναπτυξεις Α.Ε και Θεμελιοδομή Α.Ε ήρθαν σε συμφωνία με την Αλλατίνη Α.Ε. για την εξαγορά του 50% του οικοπέδου. Οι τρεις εταιρίες συνεργάστηκαν για την επίλυση όλων των προβλημάτων που είχε το οικόπεδο και στις αρχές Απριλίου του 2003 υπέγραψαν το οριστικό συμβόλαιο μεταβίβασης του 50% (25% εις έκαστη εκ των δύο) εξ αδιαιρέτου του ιστορικού ακινήτου επί της οδού Λασκαράτου στην Θεσσαλονίκη.
Στην επίσημη ανακοίνωση που αναρτήθηκε και στην ιστοσελίδα της εταιρίας αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «στη Θεσσαλονίκη, πρόκειται να δημιουργηθεί η Πολιτεία Αλλατίνη. Κύριος σκοπός είναι η ανάπλαση των χώρων του οικοπέδου και του παλιού μύλου και η δημιουργία ενός πρωτοποριακού αστικού χώρου που θα συνδυάζει αρμονικά κατοικίες, επαγγελματικές, πολιτιστικές και ψυχαγωγικές χρήσεις. Οι επενδυτές προσδοκούν η Πολιτεία Αλλατίνη να αποτελέσει το ιδανικό περιβάλλον κατοικίας, προσφέροντας υπηρεσίες υψηλής ποιότητας στους κατοίκους της, αλλά και στους περίοικους».
Αντιδράσεις και ανίερες συμμαχίες
Αμέσως, όπως αναφέρθηκε, προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας η Δημοτική Κίνηση Θεσσαλονίκη των Πολιτών και της Οικολογίας μέσω του τότε επικεφαλής της Τάσου Κουράκη και η Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης, καθώς και 19 κάτοικοι της περιοχής του βιομηχανικού συγκροτήματος της Αλλατίνη, με αποτέλεσμα δύο χρόνια μετά το Ε’ τμήμα του ΣτΕ να ακυρώσει εκείνη την απόφαση, σε βάρος της οποίας είχαν προσφύγει οι κάτοικοι της περιοχής. Αυτή είναι η περίοδος που απέναντι στους κατοίκους βρίσκονται ο δήµαρχος Β. Παπαγεωργόπουλος, ο νομάρχης Π. Ψωµιάδης και όπως αποδεικνύεται ο Γιάννης Μπουτάρης, που κάνουν παρέµβαση στο ΣτΕ, υπέρ τής απόφασης Βενιζέλου και εναντίον της προσφυγής των κατοίκων!
Ο Γιάννης Μπουτάρης, δηλαδή, την περίοδο εκείνη βρίσκεται σε απόλυτη ταύτιση επί του θέματος με τους Ψωμιάδη και Παπαγεωργόπουλο που σήμερα, ως υποψήφιος δήμαρχος, κατηγορεί ότι έχουν οδηγήσει σε διάλυση δήμο και νομαρχία.
Έπειτα από λίγους μήνες οι ιδιοκτήτες επανήλθαν υποβάλλοντας νέο σχέδιο ανοικοδόμησης, που ελάχιστα διέφερε από το προηγούμενο και το οποίο ενέκρινε τον Απρίλιο του 2006 ο τότε υπουργός Γ. Βουλγαράκης.
Με προσωρινή διαταγή του στις 5 Δεκεμβρίου 2007 ο πρόεδρος του Ε’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας Κ. Μενουδάκος είχε εκδώσει προσωρινή εντολή απαγόρευσης κάθε οικοδομικής ή χωματουργικής εργασίας, η οποία δεν σχετίζεται «με την αποτροπή της διατάραξης της δομής των διατηρητέων κτιρίων».
Από εκείνη τη στιγμή οι εργασίες ανοικοδόμησης στην Αλλατίνη παγώνουν και τον Απρίλιο του 2010, το ΣτΕ βάζει οριστικό φρένο στην κατασκευή νέων κτιρίων, καθώς, επικαλούμενο το άρθρο 24 του Συντάγματος, κρίνει ότι είναι παράνομη η ανέγερση των οικοδομών, εφόσον για την κατασκευή τους είχε προβλεφθεί συντελεστής δόμησης 4,2, ενώ ο επιτρεπόμενος για την περιοχή είναι στο 2,2.
Μετά την πανηγυρική ετυμηγορία του ΣτΕ υπέρ των κατοίκων, σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο επικεφαλής της Θεσσαλονίκη των Πολιτών και της Οικολογίας Τριαντάφυλλος Μηταφίδης πρότεινε να απαλλοτριωθούν από τον Δήμο Θεσσαλονίκης και να μετατραπούν σε πολιτιστικό κέντρο-μουσείο της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης και να φιλοξενήσουν ένα αρχείο για την Κοινωνική Ιστορία της Θεσσαλονίκης ή ένα σχολικό συγκρότημα σε μια περιοχή, μάλιστα, όπου η κρίση της σχολικής στέγης βρίσκεται στο κόκκινο.
Με βάση ότι το παραπάνω αίτημα εκκρεμεί, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η στάση που θα κρατήσει ο -υπέρ της ανοικοδόμησης του χώρου- Γιάννης Μπουτάρης μετεκλογικά, από όποια θέση κατέχει στο Δημοτικό Συμβούλιο.
