Προσπάθειες για μια άλλη «Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών» από τον Συντονισμό Εργαζομένων 18 ΑΝΩ, ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ, Κέντρων Πρόληψης. Του Βασίλη Γρετσίστα και Νίκου Λάιου*
Η 26η Ιούνη κάθε χρονιάς απ’ το 1988 και δώθε αντιστοιχεί, με απόφαση του ΟΗΕ, στην «Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών». Το «παγκόσμιο σύνθημα» που αποφασίστηκε για τις φετινές εκδηλώσεις είναι «Κάνε την υγεία σου το “νέο φτιάξιμο” στη ζωή σου, όχι τα ναρκωτικά». Μια καχεκτική εξυπνάδα, σχεδόν εμπαιχτική για τις χώρες σε όλο τον πλανήτη που τελούν υπό ειδικά καθεστώτα τύπου τρόικας, που καθημερινά γκρεμίζουν την υγεία σε λογιστικές αβύσσους. Σε αυτή την πορεία συνάντησε η φετινή «Παγκόσμια Ημέρα» τη χώρα μας, τον λαό της, την υγεία του.
Πώς παραμένουν ζωντανές οι δομές
Η χώρα μας κρατιέται στη ζωή απ’ την πρωτοβουλία και την αθόρυβη ενεργοποίηση χιλιάδων ανθρώπων – όχι απ’ τις «δόσεις» των δανειστών. Έτσι και στις δομές μας, με όλα τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια, ό,τι απομένει απ’ αυτές και τις κρατά ζωντανές, είναι, στο βάθος, οι άνθρωποί τους: αυτοί που εργάζονται, αυτοί που έχουν οφέλη σωματικά, ψυχικά, κοινωνικά απ’ τη δουλειά των πρώτων κι απ’ τις σχέσεις που με πολύ κόπο, καθημερινά χτίζουν μεταξύ τους και με την πραγματικότητα γύρω τους. Αυτοί είναι το φως στην ημέρα του εορτασμού της 26ης Ιούνη.
Στη συνθήκη αυτή και μέσα από μια αργή ωρίμανση μακρών διαδικασιών (κοινές θεματικές εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις κ.ά.), που άρχισαν να μετεξελίσσονται το τελευταίο δίμηνο σε πιο διαυγή συντονισμό με διαδικασίες βάσης, προέκυψε η ανάγκη για μια διαφορετική στάση στις 26 Ιουνίου. Η ιδέα που έπεσε ήταν να αναδειχθεί η «παγκόσμια νύχτα της εξάρτησης», που κρατά 364 νύχτες. Μια νύχτα πηχτή, κατάμαυρη για τους ανέργους, τους απολυμένους, τους ψυχικά πάσχοντες, τους εξαρτημένους, για όσους τούτη τη στιγμή ετοιμάζουν ένα σύντομο μήνυμα πριν αφαιρέσουν την ίδια τη ζωή τους, για όσους «καθάρισαν» απ’ τα ναρκωτικά και προσπαθούν να ενταχθούν στην κοινωνία, για τις οικογένειές τους. Και για μια χώρα ολόκληρη, σπρωγμένη στον νταλγκά της «επόμενης δόσης».
Ο Συντονισμός συναντά τη μάχη της ΕΡΤ
Οι διαρροές για συγχωνεύσεις και στους χώρους μας επιτάχυναν την κινητικότητα των εργαζομένων. Κι ενώ στο Συντονιστικό Εργαζομένων 18 ΑΝΩ, ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ, Κέντρων Πρόληψης, δουλεύαμε πάνω στο στόχο μιας κοινής κινητοποίησης την 26η Ιούνη, ήρθε το «μαύρο» στην ΕΡΤ, στις 11 Ιούνη. Η σκέψη μας για τη «νύχτα της εξάρτησης» σαν συμπύκνωση αυτών που βιώνουμε, συναντήθηκε πραχτικά με το μαύρο στις οθόνες, που έγινε αντιληπτό σαν μια μεγάλη ρουφήχτρα, κινούμενη και κατά της δουλειάς μας, της μνήμης και της ζωής μας.
Συζητώντας στο Συντονιστικό, έπεσε η σκέψη ότι δεν μπορεί να γίνει η παρέμβαση της 26ης Ιούνη στο κέντρο της Αθήνας, ενώ ο λαός δίνει το «παρών» στην Αγία Παρασκευή. Αποφασίσαμε να είμαστε εκεί, να μιλήσουμε ζωντανά σαν εργαζόμενοι. Η ανταπόκριση των εργαζομένων της ΕΡΤ ήταν άμεση και θερμή, δίνοντάς μας χρόνο και λόγο στο πρωινό της 26ης Ιούνη στην ΝΕΤ, ενώ και στη Θεσσαλονίκη μας φιλοξένησαν οι εργαζόμενοι της ΕΤ3. Για πρώτη φορά εργαζόμενοι απ’ τους φορείς μας βγήκαμε στη δημόσια τηλεόραση ύστερα από αίτημα δικό μας, σ’ ένα πνεύμα εκατέρωθεν αλληλεγγύης, εκφρασμένης με φυσική παρουσία και λόγο.
Κέρδος οι αλλαγές μας
Αλλάζουν οι καιροί γρήγορα, απότομα. Κι όλο μάς δείχνουν πως μπορούμε να πάμε κι αλλιώς. Μέσα απ’ τη σύνδεση του Συντονισμού Εργαζομένων 18 ΑΝΩ, ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ, Κέντρων Πρόληψης με τον αγώνα για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με δικές μας συμπεριφορές παγιωμένες, βαθιά ριζωμένες. Είδαμε να ξυπνάνε εύκολες «κριτικές», άγχη «εμπιστοσύνης» ή «άμεσης ανάληψης δράσης».
Την ίδια στιγμή όμως νιώσαμε να κλονίζονται βεβαιότητες, ήρθαμε πιο κοντά μεταξύ μας, αλλάξαμε γνώμες για συναδέλφους και χώρους. Αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως οι ιδεολογικές, επιστημονικές και άλλες ταυτότητες μόνο φαγωμάρα μπορούν να φέρουν, αν είναι κενές πολιτικού περιεχομένου. Και το πολιτικό περιεχόμενο δεν είναι άλλο απ’ την πραγματική είσοδό μας στην κοινωνία, με όρους ενεργής παρέμβασής μας σε όσα αφορούν τη δουλειά μας, τη ζωή μας, τις ζωές των συναδέλφων μας και των ανθρώπων που καλούμαστε να φροντίζουμε.
Συντονισμός για τον συντονισμό όχι μονάχα δεν αρκεί, μα είναι κιόλας νεκρογέννητος. Με καταλύτη τις λαϊκές κινητοποιήσεις στην ΕΡΤ -όπου αποφασίσαμε να ρίξουμε τις δυνάμεις μας- έχουμε πλέον μιαν «άλλη κυβέρνηση», μιαν άλλη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας και πλάι σ’ αυτά ήδη αναδιπλώσεις κυβερνητικές σε σχέση με τα σενάρια συγχωνεύσεων. Δώσαμε το μήνυμα. Πήραμε κι εμείς το μεγαλύτερο απ’ όλα: Δρόμοι υπάρχουν. Σ’ εμάς μένει να διαλέγουμε αυτούς που οδηγούν σε μια διέξοδο απ’ το μαύρο, απ’ τη νύχτα, σ’ ένα ξέφωτο όπου όλα είναι υπό επαναδιαπραγμάτευση.
