Αλλαγή στρατηγικής στο μεταναστευτικό ζητά η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) με αφορμή και την παρουσίαση της μελέτης «Μια άλλη στρατηγική για το μεταναστευτικό» που παρουσιάστηκε την περασμένη Τρίτη. Για κάποιες από τις βασικές στρατηγικές που πρέπει να ακολουθηθούν μιλήσαμε με τον καθηγητή του Παντείου και αντιπρόεδρο της ΕΕΔΑ, κ. Δημήτρη Χριστόπουλο.
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ζητά μια διαφορετική στρατηγική για το μεταναστευτικό. Προς ποια κατεύθυνση θεωρείτε πως πρέπει να κινηθεί αυτή η στρατηγική;
Όταν λέμε στρατηγική για το μεταναστευτικό εννοούμε τρία βασικά θέματα.
Πρώτον, μια διαδικασία ανοιχτής δυνατότητας εκροής των ανθρώπων που ζουν στη χώρα νόμιμα προς τον ελληνικό λαό. Δηλαδή αυτοί που έχουν μεταφέρει το βιοτικό τους κέντρο στην Ελλάδα και θέλουν να μπορέσουν να γίνουν «λαός», να γίνουν Έλληνες. Άρα έτσι μειώνεται και η μετανάστευση. Δεύτερον, μια διαδικασία όπου οι μετανάστες που έχουν όντως εδώ το κέντρο ζωής τους, ζουν εδώ, συναλλάσσονται χρόνια κτλ και για διάφορους λόγους που σχετίζονται με τον γραφειοκρατικό τομέα, τον άδικο χαρακτήρα της έννομης τάξης αυτής της χώρας, δεν τα έχουν καταφέρει, πρέπει να τακτοποιηθούν νομικά.
Και τρίτον και δυσκολότερο, το γεγονός ότι υπάρχει ένα κομμάτι ανθρώπων που είναι παράνομα στην Ελλάδα, χωρίς τίτλους διαμονής, οι οποίοι δεν έχουν σε ορατό και προβλέψιμο μέλλον δυνατότητες κοινωνικής ένταξης. Κι εδώ είναι το θέμα τώρα τι κάνεις. Το να απαντήσεις σε αυτά τα τρία θέματα «αλληλεγγύη στους μετανάστες» είναι καλό, θετικό αλλά ανεπαρκές.
Στρατηγική σημαίνει σκέφτομαι πολιτικά και χαράσσω βήματα γνωρίζοντας το τοπίο.
Ποιες κινήσεις λοιπόν, πολιτικά, πρέπει να γίνουν;
Πρέπει αρχικά να καταγραφεί ο αριθμός των μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα. Να ξέρεις τα χαρακτηριστικά τους, όπως το πού μένουν, πόσοι είναι, σε τι κατάσταση είναι και να δεις, αυτός ο πληθυσμός, σε τι κατάσταση βρίσκεται, διότι υπάρχει και ένα άλλο κρίσιμο θέμα στην Ελλάδα το οποίο συνθέτει και κλείνει την εικόνα του μεταναστευτικού: Ότι στην Ελλάδα ο αριθμός των απελάσεων είναι πάρα πολύ μικρός. Δεν γίνονται απελάσεις. Όλοι αυτοί που λένε να «φύγουν οι ξένοι» δεν ξέρουν ότι απελάσεις δεν γίνονται!
Διότι τα κράτη τους δεν τους δέχονται, διότι η Σομαλία δεν είναι κράτος, διότι το Αφγανιστάν και το Ιράκ είναι διαλυμένα κτλ. Άρα το να λες να «φύγουν οι ξένοι» είναι σαν να λες θέλω να σταματήσει να βρέχει! Εγώ δεν μπαίνω στην κουβέντα να αξιολογήσω αρνητικά ή θετικά, τι αισθήματα μου προκαλεί. Μιλάω με πραγματικότητες, ξέχωρα από συναισθήματα αλληλεγγύης ή μίσους. Άρα χρειάζεται στρατηγική στο ζήτημα των μεταναστών με βάση το τι ισχύει στην πραγματικότητα.
Πώς κρίνετε τις εξαγγελίες Χρυσοχοΐδη για στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών;
Μας λέει ο Χρυσοχοΐδης προεκλογικά ότι θα κάνει κέντρα κράτησης και θα βάλει μέσα σε ένα χρόνο 30 χιλιάδες ανθρώπους και θα λύσει το πρόβλημα. Αυτά είναι ανήκουστα!
Το πρόβλημα δεν λύνεται όταν μιλάς για μισό εκατομμύριο μετανάστες με το να βρεις 30 χιλιάδες θέσεις και να τους μοιράσεις στην ελληνική ύπαιθρο. Πέραν του ότι εγείρονται μείζονα ζητήματα εγγυήσεων και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όταν λες ότι εγώ γενικώς κρατώ ανθρώπους και φτιάχνω ένα παρασωφρονιστικό σύστημα δίπλα στις φυλακές. Εδώ οι ελληνικές φυλακές κοντεύουν να διαλυθούν γιατί δεν χωράνε 11 χιλιάδες ανθρώπους. Είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για προεκλογική επικοινωνία. Δεν είναι σοβαρές θέσεις αυτές. Θα κάνουν δύο στρατόπεδα, θα μπουν δύο χιλιάδες άνθρωποι, και μετά τι θα κάνουν;
Έχει γίνει ποτέ καταγραφή του μεταναστών; Γνωρίζουμε πόσοι βρίσκονται στην Ελλάδα;
Εγώ νομίζω πως έχουμε έναν αριθμό μικρότερο της τάξεως του 1,5 εκατομμυρίου εκ των οποίων οι 400 χιλιάδες είναι παράνομοι.
Από την εμπειρία σας, θεωρείτε πως πολλοί μετανάστες θα ήθελαν να φύγουν από την –υπό κατάρρευση οικονομικά– Ελλάδα;
Αρκετοί θα ήθελαν. Υπάρχουν δύο κατηγορίες μεταναστών από αυτούς που θα ήθελαν να φύγουν από τη χώρα. Οι εντελώς απόκληροι, που ούτως ή άλλως δεν ήθελαν εξ αρχής να μείνουν στην Ελλάδα και αντιμετωπίζουν τη χώρα ως ενδιάμεση διαδρομή και αυτοί που αστικοποιήθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια και χάνουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της μετάβασης από την κατηγορία του προλετάριου στην κατηγορία του μικροαστού ή του αστού. Δηλαδή, λόγω κρίσης έχασαν όλα όσα κέρδισαν τα τελευταία χρόνια. Αλλά αυτό είναι πολυσύνθετο. Διότι πλέον σε αντίστοιχη κατηγορία είναι και οι Έλληνες. Οπότε υπάρχει και ένα κομμάτι μεταναστών που δεν πρέπει να τους βλέπουμε ως μετανάστες αλλά σαν Έλληνες όσον αφορά τον τρόπο πρόσληψης του φαινομένου.
