Του Γιάννη Σχίζα
Τώρα που ξέσπασε το σκάνδαλο Καϊλή, γελάσαμε πολύ και έχουμε να γελάσουμε περισσότερο με τη λαϊκή μούσα, που εκφράζεται στο φέισμπουκ και αλλαχού με στίχους και παντός είδους χιουμοριστικά ευρήματα. Η Καϊλή κατηγορείται ότι έκανε προμόσιον επί αμοιβή στη μεταναστευτική και ενεργειακή πολιτική του Κατάρ, επίσης δε γιατί βάρεσε σιωπητήριο στους 6.500 νεκρούς από τα έργα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Παρ’ όλα αυτά όμως το σκάνδαλο που αυτή και οι συν αυτή (υποτίθεται ότι) παρήγαγαν υπολείπεται κατά πολύ του σκανδάλου του Χρήστου Παπαδόπουλου της εταιρείας δολοφόνων…
Η συμμορία του Παπαδόπουλου έδρασε μεταξύ των ετών 1981-1987, με «βασικό κόλπο» την πλαστογράφηση των διαθηκών των υπερήλικων θυμάτων και στη συνέχεια την εκτέλεση της θανατικής καταδίκης των, χωρίς να φανεί ο βίαιος θάνατός τους. Ο Παπαδόπουλος ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, είχε διατελέσει δήμαρχος Χαλκηδόνας, ήταν καθ’ όλα αξιοπρεπής στην εμφάνιση και θρασύτατος – είχε μάλιστα τα κότσια να εμφανίσει τον εαυτό του ως πεθαμένο (όντας Δήμαρχος εν ενεργεία!) σε κάποιο δικαστήριο για να δώσει τέλος σε μια δίωξή του! Ήταν γνωστός του Γιώργου του Βότση από τα φοιτητικά χρόνια – ο οποίος Βότσης έγραψε γι’ αυτόν ένα σημείωμα (φυσικά πάντοτε αποστασιοποιημένος από τις πράξεις του…) διεκτραγωδώντας τη ζωή τους υπό καθεστώς μεγάλων στερήσεων… Ας σημειωθεί ότι η σύλληψή του έγινε χάρις σε έναν ιδιωτικό ντεντέκτιβ, στον οποίο ανέθεσε η οικογένεια Τυπάλδου (γνωστού εφοπλιστή) τη διερεύνηση του «παράδοξου» της διαθήκης προς όφελος ενός ανθρώπου που ο εφοπλιστής γνώριζε μόνο για 2 μήνες! Για τα 8 θύματά του είπε στην απολογία του ο σατανικός «εγκέφαλος»: «Φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Όμως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο. Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από 70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου παρακαλώ, ήταν 156. Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονου.»
Ο κύριος αυτός που διέθετε «αριστερή συνείδηση», που ήταν αποφασισμένος, αντί να αποκομίσει όλα τα οφέλη ο ίδιος, να βάλει τέρμα στο εφοπλιστικό κεφάλαιο σκοτώνοντας έναν-έναν τους εκπροσώπους του, καταδικάστηκε σε θάνατο 8 φορές: Όμως η ποινή του μετριάστηκε στα 25 χρόνια – προκαλώντας την οργή πολλών και διαφόρων που καταδίκασαν την κατάργηση της ποινής του θανάτου από το ελληνικό νομικό σύστημα.
Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε και να αναφέρουμε προς σύγκριση τα σκάνδαλα που παρήγαγαν διαχρονικά οι Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας με την ιδιοποίηση 1.000.000 δραχμών, καθώς και του Άκη Τσοχατζόπουλου, με τους περίοπτους γάμους του εις Παρισίους… Βέβαια και οι δύο έχουν εκλείψει προ μακρού χρόνου, όμως η συμπάθεια με την οποία αντιμετωπίσθηκαν από μέρος της κοινής γνώμης θα μείνει ιστορική: Ο πρώτος γιατί είπε την προς αντιπάλους αξέχαστη φράση «δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε», ο δεύτερος για τις μεγάλες ζεϊμπεκιές που εξαπέλυσε σε ένα κέντρο διασκέδασης. Κατά τα άλλα, ο στρατός τότε εξοπλίστηκε με λοξά υποβρύχια και γκράδες (παραδοσιακό τουφέκι) για να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή.
Συνελόντι ειπείν –που έλεγε ο μακαρίτης Θόδωρος Σταυρόπουλος– έχουμε και λέμε: Σε διάστημα μιας 35ετίας το ΠΑΣΟΚ «ανθολόγησε» διάφορα βαρβάτα σκάνδαλα, που όμως δεν άρκεσαν για να ανατρέψουν την ιδεολογική επιρροή του στον χώρο των μικρομεσαίων. Φταίει βέβαια ο παραγωγός σκανδάλων, αλλά φταίει και ο καταναλωτής τους…
