Έβαλαν χέρι στους κυβερνητικούς, είπαν τα καθεστωτικά δελτία στην TV αναφέροντας ξεκομμένα και ξώφαλτσα μια ατάκα της τρόικας στους εκπροσώπους του υπουργείου Εργασίας για τις επιχειρησιακές συμβάσεις. «Εσείς υπογράψατε το Μνηµόνιο. Να ξέρατε τι υπογράψατε…». Η επίμαχη φράση που προφανώς και μεταφέρθηκε ως «πληροφορία» επίσης, από κυβερνητικούς παράγοντες προς χάρην των δεκάδων ρεπορτάζ, δημιουργεί ερωτηματικά για τους ίδιους τους δημοσιογράφους που τα υπογράφουν. Δηλαδή, οι ίδιοι οι συντάκτες που έχουν ρόλο να ενημερώνουν τους «πελάτες τους»,-για αυτό εξάλλου κάνουν αυτή τη δουλειά- δεν έχουν διαβάσει το Μνημόνιο και δεν γνωρίζουν τι ακριβώς περιλαμβάνει;
Και η αλήθεια που αποδεικνύεται κάθε μέρα, είναι ότι δυστυχώς δεν το έχουν διαβάσει. Ούτε οι γράφοντες για αυτό, ούτε οι παρουσιαστές-σχολιαστές, έχοντες κατά τα άλλα πολύ χρόνο και χώρο για να υποδύονται στις καθημερινές ιλαροτραγωδίες ενημέρωσης τους ταγούς της επικαιρότητας. Όπως δεν το διάβασαν ούτε τα στελέχη του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού -ταγμένα υποτίθεται στην προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων τους. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί, για παράδειγμα, το αίτημα της Ένωσης Συντακτών που θα τεθεί σε έγκριση στις γενικές συνελεύσεις στα ΜΜΕ με το οποίο «καλεί την κυβέρνηση να απορρίψει κάθε σκέψη και σχεδιασμό για νομοθετική υποβάθμιση της ισχύος των ΣΣΕ»; Όταν όλοι μας γνωρίζουμε πως αυτές οι ΣΣΕ έχουν προ πολλού καταργηθεί από τα μικρά έως και τα μεγάλα «μαγαζιά» της ενημέρωσης.
Κι όμως, πολλοί απ’ αυτούς στρογγυλοκάθησαν στα άνετα καθίσματα του Megaron Plus την περασμένη Τετάρτη για να μιλήσουν με βαρύγδουπες θεωρίες για «τον Τύπο και τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ απέναντι στην οικονομική κρίση». Αντιπαρερχόμαστε των πολιτικών εκπροσώπων οι οποίοι έβγαλαν σε λόγους τα κλαψιάρικα παράπονα για τη συμπεριφορά των διεθνών ΜΜΕ απέναντι στο «ελληνικό δράμα». Το βέβαιο είναι ότι εντός Μεγάρου κανείς δεν παραδέχθηκε το ρόλο που επέλεξαν τα ελληνικά ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι στην εξέλιξη του …δράματος. Ακόμη και τώρα που η κρίση σαρώνει τις δικές τους αυλές, επιλέγουν να κρατούν κλειστά μάτια και αυτιά απέναντι στην κοινωνία. Κάνουν αυτό που τόσο καλά έμαθαν. Αποκρύπτουν, όπως πρόσφατα τη μεγάλη διαδήλωση στις 17 Νοέμβρη, την επίθεση των δυνάμεων της τροϊκανής ασφάλειας. Συκοφαντούν, όπως τώρα τους δημόσιους οργανισμούς και το ρόλο τους στο κράτος. Λοιδωρούν. Και το χειρότερο: Απαιτούν και παράγουν θέαμα και σόου με το φόβο και την ανασφάλεια, βάζοντας στην τηλεοπτική αγκαλιά τους το φασισμό και την ακροδεξιά.
Και οι «πληροφοριοδότες» της κοινής γνώμης συνεχίζουν να στέκονται στον προθάλαμο κάθε μεγαλο-κυβερνητικού παράγοντα ή μικρο-υπαλλήλου τμημάτων της τρόικας για να λάβουν σε… σκονάκια πληροφορίες που πρέπει να μεταδοθούν, σενάρια που πρέπει να ξεδιπλωθούν, ατάκες με τις οποίες μπορεί να αρχίσει δυναμικά ή εκφοβιστικά ένα δημοσιογραφικό ρεπορτάζ. Οι δημοσιογράφοι ξέχασαν να είναι δημοσιογράφοι, δεν εξηγείται διαφορετικά. Σε κάθε ξεχωριστό ρεπορτάζ στις εφημερίδες ή τους τηλεοπτικούς σταθμούς τα ηνία στη διαμεσολάβηση ανάμεσα στην αρχική πηγή έως τον τελικό δέκτη, έχουν αυτοί που εκούσια ή ακούσια προσδέθηκαν στην οικονομική και πολιτική εξουσία συμφερόντων, αυτοί που ξέχασαν ή δεν θέλουν να θυμούνται. Και για αυτό τόσο οι ίδιοι όσο και η δουλειά τους χρεωκόπησε στη συνείδηση και στην επιλογή των πολιτών.
Την ίδια ώρα, το απόγευμα της Πέμπτης, έξω από το Megaron Plus βρέθηκαν σε συγκέντρωση δεκάδες εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, αυτοί που πρώτοι απ’ όλους βιώνουν ήδη την κρίση στα ελληνικά media. Απολυμένοι, άνεργοι, εργαζόμενοι με το κομμάτι, εργάτες και μεταφορείς της κατασκευασμένης γνώμης. Η δική τους άποψη είναι πιο ολοκληρωμένη. Όχι μόνο για τις εργασιακές σχέσεις, τις απολύσεις και την τρομοκρατία της εγοδοσίας. Αυτοί τουλάχιστον στα δικά τους ρεπορτάζ και έχουν διαβάσει το Μνημόνιο και έχουν επαφή με την κοινωνία.
