Την Πέμπτη 31/5 μια ομάδα ατόμων πραγματοποίησε χουλιγκάνικη επίθεση στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο σπάζοντας με σφυριά την βιτρίνα του βιβλιοπωλείου. Παρακάτω δημοσιεύουμε αποσπάσματα από την ανακοίνωση του Άρδην για την επίθεση.
«Η επίθεση στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, στη Θεμιστοκλέους 37 (Θεμιστοκλέους και Σόλωνος) η οποία πραγματοποιήθηκε το πρωί τις 31ης Μαΐου 2018 από ομάδα ανεγκεφάλων με σφυριά και η καταστροφή της βιτρίνας του βιβλιοπωλείου, με απόλυτη αδιαφορία και για την τύχη των εργαζόμενων σε αυτό, αποτελεί μια ακόμα τυπική έκφραση του ολοκληρωτισμού που θάλλει τα τελευταία χρόνια στα Εξάρχεια και όχι μόνο: Πολιτική του μίσους, λατρεία της βίας, καταδίωξη κάθε διαφορετικής φωνής –αυτά είναι τα υλικά μιας δραστηριότητας που υιοθετεί την ρητορική του αντιφασισμού, μόνο και μόνο για να συγκαλύψει τον δικό της φασιστικό σκοταδισμό. Επιπλέον, οι εμπνευστές και οι αυτουργοί αυτής της ενέργειας είχαν το θράσος να κυκλοφορήσουν και ανακοίνωση με την οποία επαίρονται για την επαίσχυντη πράξη τους, προετοιμάζοντας στην ουσία το έδαφος για νέες επιθέσεις. Και προφανώς, όπως πάντα οι δειλοί και όσοι κινούνται στο σκοτάδι, δεν τόλμησαν να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους, αλλά υπογράφουν με την πολύ εύγλωττη υπογραφή… “Πρακτόρισσες 315”, παρότι βέβαια στην επίθεση κατά του βιβλιοπωλείου την διέπραξαν κυρίως νεαροί χουλιγκάνοι, που είναι μάλλον αμφίβολο εάν ήξεραν ενάντια σε ποιους και σε τι επιτίθενται.
Αυτός ο νέος ολοκληρωτισμός, στην πραγματικότητα είναι βαθύτατα συστημικού χαρακτήρα, δηλαδή οδηγεί στις ακρότατες συνέπειές της, την ίδια την ιδεολογία του συστήματος. Πρόκειται για έναν αντιεξουσιαστικά μασκαρεμένο νεοφιλελευθερισμό, εξ ου και η ισοπεδωτική επίθεση στην εθνική ταυτότητα, το φύλο, την οικογένεια, ως μορφές “πρωταρχικής κοινοκτημοσύνης”, και εν τέλει ενάντια σε κάθε συλλογική ταυτότητα και υπέρ ενός αχαλίνωτου ατομοκεντρισμού. Και όμως μόνο η ύπαρξη των συλλογικών ταυτοτήτων μπορεί να επιτρέψει σε κάθε κοινωνία μια δυνατότητα αυτοκυβέρνησης· άρα, η επίθεση ενάντιά τους προετοιμάζει την απόλυτη υποταγή των ανθρώπων στις αμείλικτες εξουσίες, που εξάλλου τους σπονσοράρουν ποικιλοτρόπως.
Επειδή δε εδώ είναι Ελλάδα και Βαλκάνια, ο νεοφασισμός αυτός της παγκοσμιοποίησης, μέσα στο εθνομηδενιστικό του παραλήρημα έρχεται να ταυτιστεί με τον παλαιό, πατροπαράδοτο φασισμό, σε δύο επίπεδα:
Πρώτον, με τον “Χίτλερ της Ανατολίας” Ταγίπ Ερντογάν και το νεο-οθωμανικό του σύστημα. Αφού το «έθνος» είναι ο υπέρτατος εχθρός τους, οδηγούνται στην ανοιχτή και ομολογημένη ταύτιση με το πιο αντιδραστικό καθεστώς της Ανατολικής Μεσογείου, που ασκεί “γενοκτονίες διαρκείας” έναντι σχεδόν όλων του των γειτόνων και έχει σπάσει κάθε ρεκόρ καταστολής εναντίον κάθε αντιπολίτευσης μέσα στη χώρα. […]
Καθόλου τυχαία, εξάλλου, επεκτείνουν μέσω της δήθεν κριτικής τους στον “Καραμπελιά” την επίθεσή τους, σε όλους όσους στρέφονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον σιωνισμό, καταγγέλλοντας τους για “αντισημιτισμό” και «αντιαμερικανισμό», καταδεικνύοντας τη στενή ιδεολογική σχέση τους με όλα τα πρακτορεία του Σόρος και της Νέας Τάξης.
Δεύτερον, με τους ίδιους τους… Χρυσαυγίτες και την άκρα δεξιά, στοχοποιώντας από κοινού το Άρδην και τον αντιστασιακό του δημοκρατικό πατριωτισμό. […]
Οι άνθρωποι αυτοί είναι εθελούσιοι απολογητές του Συστήματος, και το διασκεδάζουν υπογράφοντας ως «πρακτόρισσες». Στην πραγματικότητα, τα όσα κάνουν συκοφαντούν και απαξιώνουν τις ίδιες τις έννοιες της αντίστασης και της αγωνιστικής δραστηριότητας. Για όλους αυτούς τους λόγους, η ανάγκη να υπάρξει ένα μέτωπο απέναντι σε αυτές τις λογικές και τις νοοτροπίες, που πρέπει να απομονωθούν δεν έχει να κάνει με το αν συμφωνεί κανείς με τις απόψεις του Άρδην ή όχι. […]
Και ο στόχος αυτών των λυσσαλέων επιθέσεων που είναι προφανής. Να εμποδιστεί οποιαδήποτε δημοκρατική πατριωτική και αντιιμπεριαλιστική φωνή, για να επιβιώνουν μόνο οι άσπονδοι φίλοι-εχθροί τους οι χρυσαυγίτες ώστε να μπορούν να παίζουν το γνωστό δίδυμο που τόσο βολεύει , τόσο αυτούς όσο και τους χρυσαυγίτες. […]
Είναι πολύ αργά, πλέον, για να μας κάνουν να σιωπήσουμε. Αντίθετα θα επιτύχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Είναι γνωστή η λαϊκή ρήση: όσο πιο πολύ βαράς –με σφυριά μάλιστα– το καρφί, τόσο βαθύτερα μπαίνει.»
