πολιτική

Του Κώστα Μελά

Η κριτική που ασκεί η Αριστερά σε ό,τι αναφέρεται ως Σύμφωνο Σταθερότητας (Σ.Σ.) και Ανάπτυξης είναι κατά βάση σωστή. Όμως, συγχρόνως, θα πρέπει να είναι πολυεπίπεδη, πολυσχιδής και πρωτίστως πολιτική. Οι ιδεολογικού τύπου επικλήσεις με στόχο την αποδόμηση του Συμφώνου, ενώ δεν είναι λανθασμένες, σίγουρα δεν είναι αποτελεσματικές στο επίπεδο της πολιτικής επιρροής που θα πρέπει να αποτελεί το κατ’ εξοχήν ζητούμενο της Αριστεράς. Η «σωστή» άσκηση της τέχνης της πολιτικής είναι ο μόνος δρόμος που «βλέπει» προς την εξουσία. Η ιδεολογικοποίηση και η συνδικαλισμοποίηση των πολιτικών θεμάτων λειτουργεί αρνητικά στην εξάπλωση των ιδεών της Αριστεράς.

Σε λίγες μέρες μπαίνουμε στον 6ο μήνα της νέας διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Στο διάστημα αυτό, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, επενδυμένες με μια τεράστια επικοινωνιακή καμπάνια, με ηλεκτρονικές διαβουλεύσεις, ενημερωτικές διαδικασίες στα πλαίσια των Επιτροπών της Βουλής και τα ΜΜΕ, συνθέτουν ένα νομοθετικό έργο, που παραμένει πάντα φτωχό, αντιλαϊκό και εν πολλοίς αποπροσανατολιστικό.

Το βασικότερο νομοθέτημα της περιόδου ήταν ο Προϋπολογισμός του 2010, που, για άλλη μια φορά, ήταν αντιλαϊκός, ψευδεπίγραφος και αναξιόπιστος. Ελάχιστες μέρες μετά την ψήφισή του, το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που υποβλήθηκε στην Ε.Ε. ερήμην της Βουλής, τον πέταξε στο καλάθι των αχρήστων.

Στο ίδιο διάστημα, ψηφίστηκαν στη Βουλή με συνοπτικές διαδικασίες νομοσχέδια που αφορούσαν τις προσλήψεις στο Δημόσιο, επιβολή νέας φορολογίας στα καύσιμα, τα ποτά και τον καπνό, αλλαγή του τρόπου φορολόγησης των γονικών παροχών, κληρονομιών και δωρεών, δραματική αύξηση των τελών κυκλοφορίας των παλαιών αυτοκινήτων κ.λπ., νομοσχέδια που σε κάθε περίπτωση συνιστούν παραπέρα επιβαρύνσεις των λαϊκών στρωμάτων σε περίοδο δραματικής οικονομικής κρίσης.

Ωστόσο, η πιο επιθετική νομοθετική επιδρομή στα λαϊκά δικαιώματα είναι ακόμη πίσω. Έρχονται άμεσα: η οδηγία Μπολγκενστάιν, η εισοδηματική πολιτική, η φορολογία (άμεση και έμμεση), το ασφαλιστικό κ.λπ., νομοθετικές πρωτοβουλίες που προωθούν «αμάσητες» όλες τις επιλογές και απαιτήσεις της Κομισιόν, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και των περιβόητων αγορών.

Την ίδια στιγμή νομοσχέδια με θετικό, σε κάποιο βαθμό, χαρακτήρα, όπως η τακτοποίηση των ξεκρέμαστων, μετά το ξεπούλημα της Ο.Α., εργαζομένων (μόνιμων και συμβασιούχων) ή το μεταναστευτικό, κάτω από την πίεση Ν.Δ. και ΛΑΟΣ, παραμένουν στα αζήτητα της Βουλής.

Η Βουλή έχει, ταυτόχρονα, εμπλακεί σε μια ατέρμονα διαδικασία εξεταστικών Επιτροπών, η οποία ουσιαστικά επιχειρεί με την ένταση ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., να υποβαθμίσει την ουσιαστική σύμπλευση στα πλαίσια της ασκούμενης πολιτικής και την ουσιαστική συγκρότηση πολιτικού συντηρητικού άξονα ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΛΑΟΣ. Ταυτόχρονα, βέβαια, η δημιουργία έξι εξεταστικών Επιτροπών, έχει και έντονο αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα, που θυμίζει το λαϊκό ανέκδοτο «βάρα νομή για να μη χλιμιντρίζουν τα άλογα».

Ασφαλώς οι δυνάμεις της Αριστεράς, από τη στιγμή που διατυπώνονται συγκεκριμένες προτάσεις εξεταστικών, σωστά τις υπερψηφίζουν. Χρειάζεται, όμως, να επιμείνουν στην ανάδειξη πολιτικών και ποινικών ευθυνών, ακόμη κι αν έχουν παραγραφεί και να μην υποτιμούν, αλλά να καταπολεμούν και να αποκαλύπτουν τον όποιο αποπροσανατολισμό επιχειρείται.

Ο (εσω)κοινοβουλευτικός

Η χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και η κοινωνική κατηγοριοποίηση των σχολείων

Του Γρηγόρη Καλομοίρη

Ομπάμα καλεί Γιώργο

Ορίστηκε τελικά το μεγάλο ραντεβού. Στις 9 Μάρτη επιτέλους θα συναντηθούν. Άλλη μια αμοιβαία αναγνώριση των κοινών προσπαθειών σε όλα τα μέτωπα. Ήδη οι ΗΠΑ διά δηλώσεων Ομπάμα έχουν εκφράσει την ευχαρίστησή τους για τα οικονομικά μέτρα που παίρνει ή πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, και η εμπλοκή του ΔΝΤ στην επιτήρηση είναι δεδομένη. Στην κουβεντούλα που θα κάνουν, μάλλον θα ζητηθούν θυσίες και μεγαλοκαρδία στα γεωπολιτικά ζητήματα της περιοχής. Στην επιστροφή ο Παπανδρέου μάλλον θα μας πάρει τα αφτιά με τους «νέους οδικούς χάρτες» που θα χαράξει. Άλλωστε αυτές τις μέρες ο περιβόητος Νίμιτς ταξιδεύει στην περιοχή μας.

Θα δολοφονούμε

Πάντα θα υπάρχουν «παράπλευρες απώλειες» δήλωσε ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς σχολιάζοντας τη σφαγή 27 αμάχων, σε αεροπορική επιδρομή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Και συνέχισε: «Αυτό που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι πως βρισκόμαστε σε πόλεμο. Ο στρατηγός ΜακΚρίσταλ κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να αποφύγει τις ανθρώπινες απώλειες». Τι είναι αυτό το «ανθρωπίνως δυνατόν» για να μην έχουμε ανθρώπινες απώλειες, μόνο ο υπουργός άμυνας των ΗΠΑ μπορεί να καταλάβει. Οι νατοϊκοί επιτελείς, όπως υποκριτικά δικαιολογήθηκαν, θεώρησαν ότι στα οχήματα επέβαιναν ένοπλοι αντάρτες, αλλά τελικά διαπιστώθηκε πως επρόκειτο για αμάχους. Μετά ήρθε η κάλυψη από τον Αμερικανό υπουργό. Σκοτώνετε κατά βούληση, no problem.

Κομμένος!

Φαίνεται ότι έχει εκδοθεί φετφάς να μην προβάλλεται, να μη γίνονται γνωστές δηλώσεις του, να μη μεταδίδονται πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετέχει, μάλλον γιατί δεν «εκφράζει τίποτα» και ο ίδιος δηλώνει απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά το πιο χοντροκομμένο ήταν η ματαίωση συνέντευξης που είχε προγραμματιστεί στη ΝΕΤ με παρέμβαση άνωθεν και χωρίς πολλές- πολλές εξηγήσεις. Μάλλον και από τη σημερινή του θέση, ως απλού μέλους, είναι ιδιαίτερα ενοχλητικός σε ορισμένους κύκλους ο Α. Αλαβάνος. Πρέπει να τελειώνουμε με τη σκιά του στον πολιτικό στίβο, οι καιροί είναι πονηροί.

Δήλωση Αλ. Αλαβάνου

Ψυχολογική εκτόνωση η αντιπαράθεση με τους Γερμανούς. Η μάχη είναι ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας.

«Η επί δεκαετίες επιμονή του Μανώλη Γλέζου και της Επιτροπής για τις γερμανικές αποζημιώσεις είναι ιστορικά και ηθικά πλήρως δικαιωμένη. Αξίζει κάθε υποστήριξης μέχρι το τέλος.

Η διαμόρφωση, όμως, με έμπνευση Πάγκαλου και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση Καρατζαφέρη,   μιας συναινετικής, από δεξιά μέχρι αριστερά, απάντησης στα τελεσίγραφα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κεντρικό θέμα μια αντιπαράθεση ελληνικού και γερμανικού λαού, είναι απλώς αποπροσανατολιστικό κόλπο, ψυχολογική εκτόνωση, άσφαιρο πρόσχημα. Σήμερα η κεντρική μάχη της αριστεράς είναι ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας, ενάντια στα τελεσίγραφα Μπαρόζο, Μέρκελ και Σαρκοζί για τον 14ο μισθό και τη σύνταξη στα 70, πολιτικές που εφαρμόζει πειθήνια ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υποστηρίζει διακαώς ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ».

O tempora, o mores

Χωρίς αμφιβολία, η 23η Φλεβάρη του 1943 είναι ημερομηνία-ορόσημο για το νεολαιίστικο κίνημα της Αριστεράς. Είναι η ημερομηνία ίδρυσης της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νεολαίας, της θρυλικής ΕΠΟΝ.

Τόσα και τόσα έχουν γραφεί για τη δράση, τους αγώνες και τις θυσίες της ΕΠΟΝ, που, ό,τι και να πούμε σε δυο γραμμές, θα την αδικήσουμε. Άλλο θέλουμε να αναδείξουμε.

Την 1 Φλεβάρη του ’43, η ΟΚΝΕ, μαζί με όλες τις άλλες νεολαιίστικες οργανώσεις της Αριστεράς, αυτοδιαλύονται και δημιουργούν την ΕΠΟΝ. Γιατί αυτό απαιτούσαν οι καιροί. Άλλες οι συνθήκες τότε, θα μου πείτε. Και άλλη η Αριστερά τότε, θα μου επιτρέψετε να προσθέσω.

Εθνικιστική κωλοτούμπα

Λαύροι βγήκανε στα τηλεοπτικά μέσα κατά  των Γερμανών όλοι αυτοί που επί χρόνια κατάπιναν αμάσητες τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και της Deutsche Bank) και των κυβερνήσεων του δικομματισμού εις βάρος των  εργαζομένων. Τώρα τάχα θίχτηκε η «εθνικοφροσύνη» τους, για μια χυδαία εικόνα ενός γερμανικού περιοδικού, εκεί εξαντλείται η «αγάπη για την πατρίδα». Κουβέντα δεν βρήκαν να πουν τόσο καιρό για το τι περνούν και θα περάσουν οι εργαζόμενοι, όχι γιατί είναι κακοί οι Γερμανοί γενικώς, αλλά γιατί το διεθνές, ευρωπαϊκό (και γερμανικό)   και το ελληνικό κεφάλαιο οσμίστηκε αίμα-κέρδη με αφορμή τα δημόσια ελλείμματα και γιατί αυτό το ίδιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι έχουν δέσει χειροπόδαρα με τις συνθήκες της ΕΕ τη χώρα, μέσα σε μια θεσμική φυλακή.

Πολλοί προσπαθούν να βγουν λάδι με τον  «αντιγερμανισμό», από τον Θ. Πάγκαλο μέχρι τον Γ, Καρατζαφέρη και τα διάφορα εθνολάγνα βαμπίρ που ανέσυραν από τα ντουλάπια τους τα πρωϊνάδικα που μυρίστηκαν αίμα-τηλεθεάσεις.

Αντεπίθεση…

 «Οι στιγμές είναι όντως κρίσιμες», δήλωσε η Α. Παπαρήγα στο «Βήμα», σπεύδοντας να συμπληρώσει: «Η καλύτερη άμυνα είναι η αντεπίθεση». Πολύ σωστά μέχρις εδώ, και κάθε λογικός αριστερός --και γενικά κάθε λογικός-- θα περίμενε να σαλπίσει: «Πάμε, σύντροφοι, όλοι μαζί!» Σιγά. Απέκλεισε κάθε συνεργασία με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, κατηγορώντας ταυτόχρονα το ΣΥΡΙΖΑ ότι αναζητεί «το μαγικό τρόπο που θα κάνει τον καπιταλισμό “ανθρώπινο”» και, για να ξεκαθαρίσει εντελώς το ζήτημα, προσθέτει: «Ευτυχώς το ΚΚΕ δεν κόλλησε αυτή την ανίατη ασθένεια». Kαι, προφανώς, η ξεχωριστή συγκέντρωση σε αντίστοιχα μέτρα προφύλαξης εντάσσεται. Σύντροφοι, από την άλλη ασθένεια, την παιδική, πότε τελικά θα απαλλαγείτε;

Πανελλαδική Σύσκεψη Ανανεωτικής Πτέρυγας ΣΥΝ

Σε διήμερη Πανελλαδική Σύσκεψη με τη συμμετοχή άνω των 400 στελεχών της, η οποία έληξε στις 21/2, η Ανανεωτική Πτέρυγα αποφάσισε σύμφωνα με ανακοίνωσή της τα εξής:

Να συμμετάσχει στο έκτακτο συνέδριο του ΣΥΝ και να προβάλει τις θέσεις και τις ιδέες της. Να καταθέσει συνολική πολιτική πλατφόρμα με άξονες: ρεαλιστικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, τον αριστερό ευρωπαϊσμό, τη συνεργασία με τους Οικολόγους-Πράσινους που θα είναι ανοικτή σε δυνάμεις της Αριστεράς, την ευέλικτη πολιτική συμμαχιών στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Επίσης, θα διεκδικήσει να αποκρουστεί η «ρευστοποίηση του ΣΥΝ» και να τεθούν τα πολιτικά της όρια «σε ό,τι αφορά την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα και να διεκδικήσουμε ξεκάθαρη απόφαση από το Έκτακτο Συνέδριο στο ζήτημα αυτό».

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένα από τα βασικά σημεία της εισήγησης, όπως αυτά που αφορούν:

Το ΣΥΡΙΖΑ και τις σχέσεις ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ:

- «Οι αποφάσεις της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν αρνητική τομή στην πορεία του. Στις πολιτικές επιλογές και θέσεις του σχήματος ήρθε να προστεθεί και η απόφαση για θέσπιση ενιαίας κάρτας-μέλους, η διαμόρφωση κινήσεων του ΣΥΡΙΖΑ στο πρωτοβάθμιο επίπεδο (πολιτικές κινήσεις και ενδιάμεσα όργανα) που διαμορφώνει μια εντελώς καινούργια πραγματικότητα. Το συμμαχικό πολιτικό σχήμα μετατρέπεται σε κομματικό σχηματισμό εντός του 2010».

- «Ο εγκλωβισμός του ΣΥΝ, μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, σε αριστερίστικη ατζέντα, αντισυστημικές πολιτικές θέσεις, ιδεολογική αδράνεια απέναντι στον εξτρεμισμό και σε εκδηλώσεις βίας, ακραίο αντιευρωπαϊσμό, επιλογές που παρουσιάστηκαν ως νέα ενότητα, έχει βαθύνει τα ρήγματα και την κατάτμηση στον χώρο που παραδοσιακά εξέφρασε ο ΣΥΝ».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως σχήμα, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Ζητάμε απεμπλοκή του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ».

Για την ΕΕ:

- «Η εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων –και στην εθνική τους διάσταση– ταυτίζεται με τη σταθερή και ενεργό θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή  Ένωση. Καταγγελία κάθε σκέψης υπαναχώρησης από το ευρώ και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτό. Οικοδόμηση συμμαχιών σε επίπεδο κρατών και πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για κοινές δράσεις και ενωτικές πολιτικές διεξόδου από την κρίση με αλληλεγγύη».

Για την κριτική της κυβερνητικής πολιτικής:

- «Ο πειθαναγκασμός της κυβέρνησης σε αλληλοδιάδοχες λήψεις μέτρων που οι αγορές και τα κέντρα εξουσίας της Ε.Ε. επιβάλλουν για την αντιμετώπιση των συσσωρευμένων μακροχρόνιων προβλημάτων, των ελλειμμάτων και του χρέους, που παροξύνονται από την οικονομική κρίση, μαρτυράει έλλειψη σχεδίου και σταθερότητας επιλογών. Τα πακέτα των μέτρων που έχουν ήδη εξαγγελθεί και αυτά που έρχονται, ουσιαστικά, ανατρέπουν το προεκλογικό πρόγραμμα με το οποίο εξελέγη το ΠΑΣΟΚ, με ακραίες περιπτώσεις, σε ό,τι αφορά μειώσεις μισθών και αυξήσεις εμμέσων φόρων».

Για τη μελλοντική πορεία:

- Για την προετοιμασία της νέας πορείας» απαιτείται η «ήττα των αριστερίστικων απόψεων και πολιτικών επιλογών, εντός και εκτός ΣΥΝ». Βασικός φορέας αυτής της προσπάθειας αλλά όχι ο μόνος μπορεί να είναι η Ανανεωτική Αριστερά.

Μία από τις κεντρικές θέσεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας είναι ο «νέος αριστερός μεταρρυθμισμός», για τον οποίο μπορεί κανείς να πληροφορηθεί εκτενέστερα στο https://www.ananeotiki.gr/el/readText.asp?textID=4364

Εκεί μπορεί επίσης να βρει όλη την απόφαση και την εισήγηση.

7 η Πανελλαδική Σύσκεψη ΚΚΕ (μ-λ)

Τη δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου θα διεξαχθεί η 7η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (μ-λ) η οποία, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, «θα εξετάσει τις πολιτικές εξελίξεις και θα ασχοληθεί με το ζήτημα της Αριστεράς», όπως προβάλλει σήμερα.

«Οι εξελίξεις παγκόσμια αλλά και η κρίση που ξέσπασε στο ιμπεριαλιστικό - καπιταλιστικό σύστημα», όπως εκτιμά το ΚΚΕ (μ-λ), έφεραν στο προσκήνιο με επιτακτικό τρόπο το ήδη επίκαιρο θέμα της σύγχρονης Αριστεράς.

«Ο πρόσφατος Δεκέμβρης, αλλά και τα νεολαιίστικα και εργατικά ξεσπάσματα των προηγούμενων χρόνων» έφεραν στο προσκήνιο με έντονο τρόπο το ζήτημα της σύγχρονης κομμουνιστικής Αριστεράς.

Μιας Αριστεράς που «θα πρέπει να βρει τρόπους να απευθυνθεί στους καταπιεζόμενους», να κάνει πιο επίκαιρους τους στόχους της και το λόγο της, και να χαράξει δρόμους κοινής δράσης, ώστε να συγκλίνουν όλες οι επιμέρους αντιστάσεις στο ποτάμι της ανατροπής του κόσμου του κεφαλαίου.

Του Θεόφιλου Σιχλετίδη

Σα να μην πέρασε μία μέρα από το 2006, ξεκίνησε, ξανά, η συζήτηση για τη συνεργασία όλων των αντιπάλων και των «αντιπάλων» του συστήματος Παπαγεωργόπουλου στο δήμο Θεσσαλονίκης, με στόχο την ανατροπή του στις επικείμενες δημοτικές εκλογές.

Μαζική καταδίκη της άθλιας επίθεσης εναντίον του Β. Χατζηλάμπρου

Για έξι εβδομάδες συνεχίζουν την κατάληψή τους οι εργαζόμενοι στο διυλιστήριο της Δουνκέρκης, ένα από τα μεγαλύτερα της TOTAL. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι κατέλαβαν το εργοστάσιο για να εμποδίσουν τα σχέδια διάλυσης της επεξεργασίας αργού πετρελαίου στη μεγαλύτερη γαλλική επιχείρηση. Η TOTAL που είναι έκτη εταιρία πετρελαίου στον κόσμο σε πωλήσεις, επικαλείται κρίση στον τομέα της διύλισης.

Στις 17 Φλεβάρη, ξεκίνησαν απεργία συμπαράστασης οι εργαζόμενοι σε όλες τις εγκαταστάσεις της εταιρίας, η συμμετοχή στην οποία άγγιξε το 95%. Η απεργία δημιούργησε τεράστια προβλήματα στον εφοδιασμό με καύσιμα και στις μετακινήσεις μιας και συνέπεσε με την περίοδο οικογενειακών διακοπών. Υποχωρώντας η διοίκηση της εταιρίας ήρθε σε συμφωνία με την ομοσπονδία CGT στις 24 Φλεβάρη ότι δεν θα κλείσει ούτε θα πουλήσει διυλιστήριο για 5 χρόνια, γεγονός που οδήγησε σε αναστολή της απεργίας εκτός της Δουνκέρκης.

Η τύχη του κατειλημμένου διυλιστηρίου θα κριθεί στις 8 Μαρτίου, με τα συνδικάτα να πιέζουν για διατήρηση των θέσεων εργασίας.

Εργαζόμενοι κατά χιλιάδες διαδήλωσαν στις 23/2 στην Ισπανία, μετά από το κάλεσμα των εργατικών συνδικάτων, εκφράζοντας την εναντίωση στην πρόθεση της κυβέρνησης Θαπατέρο να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 έτη. Εκτός από τη Μαδρίτη, τη Βαρκελώνη και τη Βαλένθια, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις σε άλλες δέκα πόλεις. Τις οργάνωσαν η UGT (Γενική Ένωση Εργατών) και οι Κομισιόνες Ομπρέρας (Επιτροπές Εργατών). Στις πόλεις Τζιρόνα, Λερίδα, Ταραφόνα, Τορτόσα της Καταλωνίας, Λογρόνιο και Οβιέδο στο βορρά, Αλικάντε και Καστεγιόν, στα ανατολικά, έγιναν επίσης μαζικές διαδηλώσεις. Στις 25 Φεβρουαρίου 50.000 εργαζόμενοι διαδήλωσαν στην Ανδαλουσία και ακολουθεί το Μπιλμπάο. Οι κινητοποιήσεις θα διαρκέσουν ώς τις 6 Μαρτίου.

Με βάση τα γνωστά στάνταρ, η απεργία της 24ης Φεβρουαρίου ήταν πετυχημένη, όχι μόνο γιατί απήργησαν πολλοί εργαζόμενοι, αλλά και γιατί συμμετείχαν πολύ περισσότεροι στις διαδηλώσεις. Αν κριθεί, όμως, με το τι απαιτείται για να παρθούν πίσω τα μέτρα και να αποκρουστεί η τεράστια επίθεση που είναι σε εξέλιξη, τότε δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για πανηγυρισμούς, εφησυχασμούς και δεκάρικους λόγους.