πολιτική

Οι διεθνείς οργανισμοί είχαν μηνύσει ότι το 2011 θα είναι χρονιά εξεγέρσεων στις ανεπτυγμένες χώρες, λόγω της κρίσης. Και ήδη, καταχείμωνο, προάγγελοι της άνοιξης, σαν χελιδόνια, σε όλες της χώρες σκάνε σκόρπια αλλά με αυξανόμενο ρυθμό τα κύματα της λαϊκής οργής των εργαζομένων και της νεολαίας.

Από τους προκλητικούς εκβιασμούς ώς την κρίση και την πρόταση μομφής κατά του πρωθυπουργού.

Δεν μας είχαν λείψει, δεν θα μας λείψουν ποτέ από δω και μπρος, θα είναι -είτε έτσι, είτε αλλιώς- διαρκώς εδώ. Μοιάζει κάπως με το σύνδρομο που καταλαμβάνει το διωκόμενο με το διώκτη του, το θύμα με το βασανιστή του, μία παράδοξη και παγερή οικειότητα που τη συνοδεύει η οσμή του φόβου για το χειρότερο. Γιατί δεν είναι άστοχο να συμπεράνουμε ότι περισσότερη αξία και από όσα μας είπαν και από όσα δεν μας είπαν οι της τρόικας, αποκτάει πλέον αυτή η κατοχυρωμένη και αυτονόητη φυσική τους παρουσία και η ανάγκη τους να απευθύνονται, χωρίς περιττούς μεσολαβητές, στο «λαό τους».

Έτυχε να συμπέσουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές με το γιορτασμό του Πολυτεχνείου. Έτσι, το άρωμα που αναδύονταν από τα κανάλια και τις δηλώσεις του πολιτικού κόσμου, άρωμα πεπαλαιωμένο και ταγκό στην γεύση, ήρθε να συναντηθεί με ένα ξένο φρέσκο άρωμα που ανάδυε μια βρεγμένη αλλά ζωντανή, νεανική, ορμητική, μαζική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.

Ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών στην Πετρούπολη ήταν θρίλερ. Αρκετοί πρωταγωνιστές του, με πρώτο το λαό της Πετρούπολης, δεν έπαιξαν το ρόλο που τους είχε γράψει ο σεναριογράφος. Με αποτέλεσμα το ΚΚΕ να βγάλει σε αυτό το Δήμο το μοναδικό του δήμαρχο σε όλη την Ελλάδα αλλά, κυρίως, να δεχτεί σημαντικό πλήγμα η λογική και η πολιτική της κεντροαριστεράς.