Έξοδος από την παγίδα του χρέους, του ευρώ και της λιτότητας

Προδημοσίευση από το βιβλίο του Κώστα Λαπαβίτσα «Η Ευρωζώνη ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών».

Κύριοι (ουσιαστικά) επτωχεύσαμε, ποιες είναι οι προτάσεις σας;

Του Κώστα Παπουλή (Γέρου).
Πρέπει κάθε πολιτική δύναμη (και η Αριστερά), να καταθέσει τις προτάσεις της για τη διαχείριση και της τυπικής χρεοκοπίας. Πώς; Με ποιο συγκεκριμένο τρόπο θα οδηγηθεί η Ελλάδα στην επιμύκηνση, αναδιάρθρωση, διαγραφή κ.λ.π. του χρέους της;

Δύο διαφορετικές πορείες

Από τη Δευτέρα του Αλέξη στην Τρίτη του Στρος Καν.

Συνταγές σύνθεσης κατά της αποσύνθεσης της Ευρωζώνης

Διχασμός και μενού συγκρούσεων και συμβιβασμών  στη Σύνοδο Κορόζρυφής με… ορεκτικό την Ελλάδα - Μόνο στοιχείο κοινοτικής συνοχής η πολιτική συντριβής της εργασίας.

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

Persona non grata

Διαδηλώσεις εναντίον του Νομινίκ Στρος Καν.

Στρος Καν: Veni, vidi, vici

Η επίσκεψη Στρος Καν στην Αθήνα γέννησε αισθήματα υποταγής, θλίψης, ταπείνωσης. Οι πολίτες παγωμένοι για όσα θα επακολουθήσουν, ένιωσαν επιπλέον και βαθιά προσβεβλημένοι.

Ο υπουργός των ΜΑΤ, πρώην πρόεδρος της ΕΦΕΕ

Του Ρούντι Ρινάλντι.

Η δεύτερη επέτειος της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου δεν διέφερε πολύ από την πρώτη. Συλλήψεις και έφοδοι σε στέκια, πέρσι στο Ρεσάλτο στη Νίκαια, φέτος στην κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Τρομοϋστερία πέρσι με διαδόσεις ότι θα καιγόταν η Αθήνα ξανά, φέτος με τη γνωστή μέθοδο της «εξάρθρωσης» ομάδων του νέου «αντάρτικου πόλης». Όπλα, γιάφκες, βαριοπούλες, αλεξίσφαιρα, έτσι να μην ξεχνάμε τις καλές μέρες της ανθούσας δημοκρατίας μας.

Editorial: Στο καφενείο «η Βουλή»…

Στον ίδιο χώρο, στο καφενείο "η Βουλή" μίλησαν ο Στρος Καν και ο Όλι Ρεν. Για γιατρικά, για συνταγές, για προπονήσεις που χάνουν γιατί ασχολούνται με το "καφενείο η Ελλάς" και άλλα πολλά.

Μονοπαραταξιακή η ΓΣΕΕ

Να παραιτηθεί ο Παναγόπουλος, να γίνει έκτακτο συνέδριο.

Ένα ιδιαίτερο πρόβλημα, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία

Στα εργατικά συνδικάτα και στα εργατικά κόμματα διαμορφώνεται μια εκπαιδευμένη ελίτ εργατών, οι οποίοι, από την ηγετική θέση τους στα συνδικάτα, δημιουργούν για τους εαυτούς τους υλικές και κοινωνικές συνθήκες διαφορετικές από αυτές των εργατών – μελών των μόνιμων και θεσμοποιημένων πλέον εργατικών οργανώσεων.