Τέχνη και Αριστερά: 50 χρόνια από τον Επιτάφιο
Η συμπλήρωση 50 χρόνων από την κυκλοφορία του Επιταφίου, σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση του Γιάννη Ρίτσου δίνει την ευκαιρία για μια σύντομη και μερική καλλιτεχνοπολιτική ανασκόπηση της εποχής αυτής, που ανοίγει με την εντυπωσιακή επιτυχία της ενιαίας Αριστεράς στις εκλογές του 1958, σε πλήρη αντίθεση με την εξωφρενική πολυδιάσπασή της στις τωρινές εκλογές για την Αυτοδιοίκηση.
Αφήγημα πολιτικής φαντασίας: Η Αριστερά του μέλλοντος
Στη μνήμη του Αλέκου Λύτρα
Οι σύντροφοι της συνοικίας μαζεύονται από νωρίς το βραδάκι της Δευτέρας. Κάθε συνάντηση είναι χαρά. Την προσδοκούν. Θέλουν όλοι να παρουσιάσουν τι έκαναν μέσα στη βδομάδα και να μάθουν τι έκαναν οι άλλοι. Στις γειτονιές οι ομάδες αλληλεγγύης προχωρούν καλά. Έχουν εντοπίσει και καταγράψει όχι βέβαια όλους, αλλά πολλούς ανθρώπους που έχουν ανάγκη από βοήθεια. Άνεργους, άστεγους, χαμηλόμισθους, ανάπηρους, ασθενείς, μόνους και γενικά ταλαιπωρημένους, στριμωγμένους και πάσχοντες φτωχούς συμπολίτες χωρίς υποστήριξη από συγγενείς ή κρατικούς φορείς.
Οι σύντροφοι της συνοικίας μαζεύονται από νωρίς το βραδάκι της Δευτέρας. Κάθε συνάντηση είναι χαρά. Την προσδοκούν. Θέλουν όλοι να παρουσιάσουν τι έκαναν μέσα στη βδομάδα και να μάθουν τι έκαναν οι άλλοι. Στις γειτονιές οι ομάδες αλληλεγγύης προχωρούν καλά. Έχουν εντοπίσει και καταγράψει όχι βέβαια όλους, αλλά πολλούς ανθρώπους που έχουν ανάγκη από βοήθεια. Άνεργους, άστεγους, χαμηλόμισθους, ανάπηρους, ασθενείς, μόνους και γενικά ταλαιπωρημένους, στριμωγμένους και πάσχοντες φτωχούς συμπολίτες χωρίς υποστήριξη από συγγενείς ή κρατικούς φορείς.
Χρυσούλα Ελληνιάδου: Μια γνήσια Κωνσταντινουπολίτισσα
Από τους κακούς Τούρκους στους κακούς Έλληνες.
Όταν ήρθαμε στην Αθήνα, το 1958, ήμασταν πολύ χαρούμενοι. Οκτώ εγώ, έξι η αδερφούλα μου. Αγαπούσαμε με πάθος τον τόπο από τις αφηγήσεις, από τη γλώσσα, από την ιστορία. Η μάνα μας είχε ένα βιβλίο για τον Μέγα Αλέξανδρο και μας διάβαζε για την εκστρατεία του στην Ασία. Στο σπίτι ακούγαμε ελληνικό ραδιόφωνο και με κάθε ευκαιρία βγάζαμε από το σεντούκι την ελληνική σημαία που είχε ράψει με τα χέρια της, κλείναμε τις χειμωνιάτικες κουρτίνες και την ανεμίζαμε πηδώντας πάνω στους καναπέδες, τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Δεν είχαμε κανένα μίσος για τους Τούρκους, ούτε πριν ούτε μετά τα Σεπτεμβριανά του 1955.
Οι δυτικοί ακόμα φοβούνται τον μπαμπούλα του σοσιαλισμού
Είδα στην ΕΡΤ το ντοκιμαντέρ που προκάλεσε την έντονη διαμαρτυρία/καταγγελία του ΚΚΕ. Δεν ήταν το πρώτο αυτού του είδους που δείχνουν τα κανάλια, ιδίως η ΕΡΤ και ο Σκάι. Αλλά είναι γεγονός ότι το περιεχόμενό του είναι από τα πιο ξεχειλωμένα, όπου η διαστρέβλωση αποθεώνεται. Συνήθως, στα «έγκυρα ντοκιμαντέρ» η διαστρέβλωση παρουσιάζεται ως εκδοχή/πιθανότητα/ερμηνεία. Στο συγκεκριμένο η διαστρέβλωση αποτελεί αφετηρία και συμπέρασμα.
Ευρώπη: Ένα βήμα μπρος, δέκα βήματα πίσω
Μία ακροάτρια των εκπομπών μου Στο Κόκκινο 105,5 τα μεσημέρια της Κυριακής, μου έγραψε ένα ευγενικό γράμμα για να επισημάνει αυτό που αποκαλεί αντίφαση. Συγκεκριμένα, μου γράφει:
Καπιταλιστικές εφεδρείες: μισογυνισμός και ρατσισμός
Είναι φυσικό να αισθάνεται κανείς αποστροφή επαναφέροντας στη μνήμη του τη βαθυστόχαστη δήλωση του Κώστα Τσόκλη σε εκπομπή της ΝΕΤ. «Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός άνθρωπος από την κοπέλα που βγάζει τα βυζιά της έξω ή φοράει τη φούστα και φαίνεται η κυλότα της. Νομίζω ότι τη βία τη ζητάει η ίδια, θέλει να τη βιάσουν... Δεν καταλαβαίνω γιατί η αστυνομία που πιάνει το βιαστή και τον κλείνει μέσα, δεν πιάνει αυτή την ίδια που τον προκαλεί, αφού η φύση τον σπρώχνει να κάνει αυτό», είπε ο προτιμώμενος από τους υπουργούς Πολιτισμού ζωγράφος για να εκπροσωπεί την Ελλάδα στο εξωτερικό. Αλλά δεν είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης που είναι μισογύνης. Απλά, οι άλλοι δεν το λένε δημόσια. Σε αντίθεση με την εντύπωση που επικρατεί γενικώς, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών προοδευτικοί.
Η Αθήνα βυθίζεται στο σκατό!
Μέσα στον ορυμαγδό των πολιτικών εξελίξεων, των καταστροφικών συνεπειών του Μνημονίου, την απελπισία από τη διακυβέρνηση της χώρας από άσχετους, ανίδεους και άψυχους, πλαισιωμένους απ’ όλες τις «παλιοκουφάλες» που θα έλεγε κι ο Θανάσης Γκαϊφύλιας με τη ματ φωνή του, τις τηλεοπτικές αντιμαχίες δεκάδων υποψηφίων δημαρχοπεριφερειαρχών και τη φαγωμάρα στην Αριστερά που κανένας τραγουδοποιός δεν θα είχε όρεξη να την κάνει -έστω χλευαστικά- τραγούδι, πού να μείνει χώρος για να συζητηθεί η Αθήνα, τα προβλήματά της και τα αίτιά τους, οι αντιστάσεις και οι προοπτικές τους, κάποιο εναλλακτικό σχέδιο ευφάνταστο και βιώσιμο για την πόλη που ζούμε.
Αλληλεγγύη στον Ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας
Οι υπερπατριώτες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας να ρημάξουν και τον Ελληνισμό της Διασποράς, πράγμα που το επιχειρούν ήδη!
Η Αριστερά διχάζει τους αριστερούς
Διάβασα τη συνέντευξη του Χριστόφορου Βερναρδάκη στην Εποχή και ανατρίχιασα. Με τους στατιστικούς του αλγορίθμους υποστήριζε ότι αν η Αριστερά στο σύνολό της κατέβαζε κοινούς υποψηφίους, θα έβγαζε 150 δημάρχους και τρεις περιφερειάρχες!
Αστικές δημοκρατίες: καταστολή και στρέβλωση.
Η Δύση σε δύση; Του Στέλιου Ελληνιάδη.
Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια, παρακολουθούμε το εξής: α) Σταδιακή σκλήρυνση της καταστολής των πολιτικών πράξεων και διεύρυνση του ελέγχου των φρονημάτων των πολιτών και β) συστηματική παρερμηνεία και διαστρέβλωση της νεότερης ιστορίας και συκοφάντηση των επαναστατικών κινημάτων και της σοσιαλιστικής θεωρίας και πρακτικής.
