Ξυπνήστε, θύματα!
Ό,τι τους είπαν και τους έπεισαν ή υποχρέωσαν να κάνουν ως σωστό και αναγκαίο για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό, ήταν απατηλό και τώρα στρέφεται εναντίον τους.
Συμβόλαια θανάτου: Ξεγυμνώστε τους killers!
Έβλεπα την περασμένη Τρίτη, το βράδυ, στο Κουτί της Πανδώρας, το πρώτο μέρος της εκπομπής του Κώστα Βαξεβάνη για τον ΟΣΕ. Και σκεφτόμουν ότι αυτή είναι μία ανατρεπτική πράξη. Μία τεκμηριωμένη αποκάλυψη των τεραστίων σκανδάλων στα έργα που αφορούν το σιδηρόδρομο.
Εκδηλώσεις για τον Ελληνισμό της Διασποράς «Έλληνες στην Αλβανία»
Συνεχίζονται και αυτή την Κυριακή, 18 Μαρτίου 2012, στις 7 μ.μ. από το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΝ οι εκδηλώσεις για τον Ελληνισμό της Διασποράς, στο Black Duck (Χ. Λαδά 9), τηλ.: 210.3234760.
Οργάνωση και δουλειά πόρτα-πόρτα!
Οι φορείς της Αριστεράς, μαζί με τις κινήσεις πολιτών σε όλη τη χώρα, μην ξεχνώντας ποτέ ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, να ξαμοληθούν μέσα στον κόσμο, πόρτα-πόρτα, μαγαζί-μαγαζί, γραφείο-γραφείο, επιχείρηση-επιχείρηση, σχολείο-σχολείο, γειτονιά-γειτονιά, χωριό-χωριό.
Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα, έρχονται γιαούρτια, πέτρες και καρέκλες!
Δεν έχουν καταλάβει ότι τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.
Να τους δέσουμε στις γραμμές του τρένου!
Πρωί-πρωί, διασχίζοντας την πόλη σχεδόν δεν την αναγνώριζα.
Η πατάτα που μιλάει και η πατάτα που καίει!
Έγραφα στο Περίπτερο Ιδεών το φανταστικό αφήγημα «Η Αριστερά του Μέλλοντος» σε συνέχειες, θέλοντας να ενθαρρύνω την ανάδειξη της αλληλεγγύης και την ενεργοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων σε κεντρική πολιτική επιλογή της Αριστεράς, αλλά και των μεμονωμένων πολιτών που θέλουν να πάρουν ενεργά μέρος στα κινήματα.
Άλλο Χιούστον Τέξας, άλλο Ουίτνι Χιούστον
Πόσο θάνατο κρύβει μέσα της η αμερικάνικη κοινωνία;
Ας ανοίξει η Αριστερά τα φτερά της να πετάξει!
Κάθε κόμμα και κάθε οργάνωση κάνει προτάσεις συνεργασίας με άλλους φορείς, αλλά θέτει τόσα αν, αλλά και δεν, που αυτοαναιρεί την καλή της πρόθεση και δεν βρίσκει ανταπόκριση από τους παρομοίως διαφορετικά σκεπτόμενους.
Κωστομαλεμελεγερμενεγαβαλιατσογλου…!
Χτες διάβασα την «απολογία του Πέτρου» κι έκλαιγα τρεις μέρες. Πολύ συγκινητική.
