Το υπουργείο Εργασίας τα βάζει με τους ελεγκτές

Ή, στο σπίτι του κρεμασμένου...

«Το ΣΕΠΕ διαμορφώνει, παράλληλα με τη δράση του, συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων και συμβάλλει στη διατήρηση της εργασιακής ειρήνης. Επιλύει ατομικές και συλλογικές διαφορές και συνδράμει τους εταίρους στην υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας».

Σε πρώτο πρόσωπο: Επάγγελμα απατεώνας…

Εκδοτική αγορά, έντυπη δημοσιογραφία και τηλεργασία.

Ασίζ Εμάντ: Αλλοδαπός, «μαύρος», νεκρός…

Δολοφονική εργολαβία με εργοδότη το υπουργείο Εργασίας!

Δυο χρόνια μετά την δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και το ξεσκέπασμα των απαράδεκτων συνθηκών που επικρατούν στις επιχειρήσεις που λυμαίνονται τον καθαρισμό (και όχι μόνο) των δημόσιων υπηρεσιών και οργανισμών, το καθεστώς ατιμωρησίας έχει διογκώσει κι άλλο την δουλεμπορική συμπεριφορά αυτών των εργολαβικών επιχειρήσεων. Ένας νεκρός εργάτης, θύμα μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, μέσα στο ίδιο το υπουργείο Εργασίας, είναι πλέον καθαρή δολοφονία.

Συμφωνίες «κυρίων» για μειώσεις τιμών που γίνονται αυξήσεις

Επιτέλους, μπορούμε να καταναλώσουμε άφοβα! Ο υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης, βρήκε τη λύση για την ακρίβεια που πλήττει το λαϊκό εισόδημα. Προχώρησε σε συμφωνία «κυρίων» με 36 μεγάλες επιχειρήσεις για μειώσεις τιμών σε προϊόντα βασικής κατανάλωσης, καλώντας παράλληλα τους καταναλωτές να αξιοποιήσουν τα ηλεκτρονικά εργαλεία, όπως το Παρατηρητήριο Τιμών, ώστε να πετυχαίνουν φθηνότερες αγορές. Η περίφημη συμφωνία -που κατά παράδοση επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αλλά ελάχιστες φορές τηρείται καθ’ όλη τη διάρκειά του, καθώς συνήθως οι μειώσεις παίρνουν τη μορφή ολιγοήμερων προσφορών- έγινε με μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, οι οποίες επίσης κατά παράδοση (ή κατά σύστημα) πωλούν τα ίδια προϊόντα σε όλη την Ευρώπη, με τη διαφορά ότι στην ελληνική αγορά υπάρχει πάντα ένα «καπέλο» που αποδίδεται σε… τρίτους παράγοντες, όπως π.χ. το μεταφορικό κόστος.

Άρον-άρον στον «εθνικό εργολάβο»

Παράδοση και των σκουπιδιών σε ιδιώτη με σύμβαση τύπου Αττικής Οδού. Του Νίκου Ταυρή.

Πέθανε ο κομμουνιστής Αχιλλέας Απανοζίδης

Έφυγε από τη ζωή στις 26 Οκτωβρίου 2010 ο Αχιλλέας (Χίλλος) Απανοζίδης, γεννημένος –από γονείς πρόσφυγες από τον Πόντο– στα 1928 στον Πλαταμώνα της Καβάλας. Ο Αχιλλέας Απανοζίδης υπήρξε ΕΠΟΝίτης, μέλος του ΚΚΕ, μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), Πολιτικός Επίτροπος Υπαίθρου, από το καλοκαίρι του 1949 μέχρι τις αρχές του 1951 (με το ψευδώνυμο καπετάν Τζαβέλλας) και πολιτικός πρόσφυγας στη Βουλγαρία, εγκατεστημένος μόνιμα εκεί από το Φεβρουάριο του 1951. Για όσους δεν γνωρίζουν καλά τα της εποχής, οι Πολιτικοί Επίτροποι Υπαίθρου ήταν επίλεκτοι και έμπιστοι στην κομματική ηγεσία αγωνιστές, πολλοί μάλιστα με πολεμικές δάφνες, που μείνανε στην Ελλάδα μετά το τέλος των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Εμφυλίου και αντικείμενο της δράσης τους ήταν η περισυλλογή και ασφαλής μεταφορά στις Λαϊκές Δημοκρατίες «ξεκομμένων» μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, η συλλογή πληροφοριών, καθώς και άλλες ριψοκίνδυνες αποστολές.
Αυτό που οδήγησε τον Αχιλλέα Απανοζίδη στους δρόμους του κομμουνιστικού κινήματος ήταν η αποστροφή του για την αδικία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, καθώς και οι περιπέτειες της οικογένειάς του.

Ειρηνοδικείο Λάρισας κατά Εθνικής Τράπεζας

Με την απόφαση 233/2010 του Ειρηνοδικείου Λάρισας που εκδόθηκε στις 26/11 μπαίνει ακόμα ένα εμπόδιο στην αυθαιρεσία των τραπεζών. Συγκεκριμένα, η απόφαση αυτή που πάρθηκε μετά από συλλογική αγωγή 18 δανειοληπτών κατά της Εθνικής Τράπεζας προβλέπει ότι τα έξοδα φακέλου που εισπράττουν οι τράπεζες για την έκδοση δανείων είναι παράνομα και συνιστούν «αδικαιολόγητο πλουτισμό». Παλιότερα και συγκεκριμένα με την απόφαση 5253/2003 του Εφετείου Αθηνών είχε κριθεί καταχρηστικός ο όρος των συμβάσεων στεγαστικών δανείων κυμαινόμενου επιτοκίου για την είσπραξη εξόδων «χρηματοδότησης», «προέγκρισης δανείου» ή «εξέτασης αιτήματος δανείου» , κλιμακούμενων ανάλογα με το ύψος δανεισμού.

Στέλιος Μιχαηλίδης: «Τρομοκρατούν γιατί οι μετανάστες οργανώνονται»

Συνέντευξη στον Λεωνίδα Σακλαμπάνη. Μπορεί τα χτυπήματα στο πρόσωπο και στο σώμα να πόνεσαν πολύ το Στέλιο Μιχαηλίδη, ήταν όμως αρκετά για να ξεσκεπάσουν το φόβο του «αγανακτισμένου Έλληνα ιδιοκτήτη» που βλέπει μετανάστες και μετανάστριες να μην είναι πια τόσο μόνοι τους σ’ αυτή τη χώρα.
Η αλληλεγγύη του Στέλιου Μιχαηλίδη απέναντι στο μετανάστη από το Πακιστάν που οι ιδιοκτήτες μιας βιοτεχνίας θέλησαν να του κλέψουν τα λίγα ευρώ που κέρδισε με τον ιδρώτα του (ούτε χίλια....), τον έφερε αντιμέτωπο με καμιά 10αριά φουσκωτούς, την περασμένη Τετάρτη, στον σταθμό της Νέας Ιωνίας.  Το μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Κίνησης Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, μιλώντας στο Δρόμο για τα όσα συνέβησαν, διευκρίνισε πως δεν πρόκειται για μια απλή αντιδικία μεταξύ αυτών και της εργοδοσίας αλλά για μια ξεκάθαρα πολιτική επίθεση με ρατσιστικές προεκτάσεις. Παράλληλα όμως, έγινε σαφές πως η οργάνωση των μεταναστών σε συλλόγους, έχει ταρακουνήσει τους εργοδότες, οι οποίοι βλέπουν μετανάστες και μετανάστριες να διεκδικούν και να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.

Για τον Νίκο Γιαννόπουλο

Ο Νίκος Γιαννόπουλος, παιδί αγροτικής οικογένειας, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη 12 ετών, για να εργαστεί. Δούλεψε για πολλά χρόνια, έως το 1984, που προσλήφθηκε στον ΟΣΕ, στον ιδιωτικό τομέα, στον κλάδο κατεργασίας ξύλου, ως τεχνίτης κατασκευής σαλονιών. Δραστηριοποιήθηκε στο Σωματείο Κατεργασίας Ξύλου Νομού Θεσσαλονίκης, εκλεγμένος στη διοίκηση με ενιαίο ψηφοδέλτιο με τις δυνάμεις της ΕΣΑΚ-Σ από το 1981 έως το 1989. Ιδρυτικό μέλος της ΠΑΣΚΕ Θεσσαλονίκης Ιδιωτικού Τομέα.
Τις κρίσιμες περιόδους του συνδικαλιστικού κινήματος των πρώτων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, το 1984 με το γνωστό άρθρο 4 αλλά και την περίοδο 1985-1987 με τις περιβόητες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ήταν στη πρώτη γραμμή των αγώνων για την ανατροπή τους.

Ένα μικρό άθροισμα πολιτισμού

Του Βασίλη Κεχαγιά.