Οι χίμαιρες της κινηματογραφικής δημιουργίας στην ποίηση του πειραματικού σινεμά του Γκρέγκορι Μαρκόπουλου
Ανά 4 χρόνια, από το 2004, προβάλλεται σύμφωνα με την επιθυμία και τις ρητές οδηγίες του ελληνικής καταγωγής Αμερικάνου πρωτοποριακού σκηνοθέτη Γκρέγκορι Μαρκόπουλου (1928-1992),...
Χαμένος στις ψευδαισθήσεις του Μπαλζάκ
Στη νέα του ταινία «Χαμένες Ψευδαισθήσεις», ο 50άρης Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ξαβιέ Τζιανολί μεταφέρει το ομώνυμο μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799-1850), συνεπαρμένος...
Οι Δρόμοι του Χιονιού
Από 18 Νοεμβρίου στο Θέατρο Τόπος Αλλού Οι άνθρωποι ήθελαν πάντα να βλέπουν τον ήλιο. Και κυρίως να τους βλέπει και αυτός. Και ο ήλιος...
Σελιλόιντ: True Grit
Οι αδερφοί Κοέν κάνουν μία ταινία τον χρόνο, περισσότερο από συνήθεια παρά από οτιδήποτε άλλο. Για την ακρίβεια, κάνουν μία ταινία τον χρόνο επειδή μπορούν.
Το 2004 ήταν μια αρνητική χρονιά-ορόσημο για αυτούς, γιατί έκαναν ριμέικ μιας σημαντικής κωμωδίας (Ladykillers) με χολιγουντιανό τρόπο και μηδενική κομψότητα.
Έκτοτε, καμία δουλειά τους δεν παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μολονότι το No Country for old men (2007) εκτιμήθηκε πολύ, αν και στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ένα πανάκριβο b-movie.
Το 2004 ήταν μια αρνητική χρονιά-ορόσημο για αυτούς, γιατί έκαναν ριμέικ μιας σημαντικής κωμωδίας (Ladykillers) με χολιγουντιανό τρόπο και μηδενική κομψότητα.
Έκτοτε, καμία δουλειά τους δεν παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μολονότι το No Country for old men (2007) εκτιμήθηκε πολύ, αν και στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ένα πανάκριβο b-movie.
Ο Δήμος Αθηναίων κλείνει 35 θέατρα!
Του Ηρόστρατου. Ο Ηρόστρατος εξακολουθεί να επιμένει και να σιχαίνεται περισσότερο από όλα τα μέλη της συμμορίας που κυβερνά τη χώρα τα «γλοιώδικα χέλια» της ΔΗΜΑΡ (όπως θα έλεγε κι ο Βολφ Μπίρμαν).
Πολιτισμός και βαρβαρότητα (φ.440)
Ιστορίες ανθρώπων από την Λέσβο σε μια ταινία: Την Κυριακή το μεσημέρι στο «Στούντιο»
Με ενδιαφέρον διαβάσαμε για την επικείμενη προβολή της ταινίας Το σιωπηλό...
Με όχημα την ποίηση: Μυρτιώτισσα
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ (1885-1968) Πάθος Ω! τα μάτια, τα μάτια σου
που όλο χρώματ’ αλλάζουν,
με γητεύουν τα μάτια σου
και βαθιά με σπαράζουν. Μες στα χέρια – τα χέρια...
Mια άδικη ανοιξιάτικη ιστορία
Της Μαρίας Πετρίτση*
Κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι της, έστρωσε τα μαλλιά, διόρθωσε το κραγιόν στις κόγχες των χειλιών. Έλεγξε το χαμόγελο - πλατύ και απαστράπτον. Μετά έκλεισε το πλαστικό καπάκι και το τακτοποίησε στο τσαντάκι της. Περίμενε στη θέση του συνοδηγού κοιτώντας τη νύχτα απέξω. Εκείνος αργούσε.
Κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι της, έστρωσε τα μαλλιά, διόρθωσε το κραγιόν στις κόγχες των χειλιών. Έλεγξε το χαμόγελο - πλατύ και απαστράπτον. Μετά έκλεισε το πλαστικό καπάκι και το τακτοποίησε στο τσαντάκι της. Περίμενε στη θέση του συνοδηγού κοιτώντας τη νύχτα απέξω. Εκείνος αργούσε.
Ίσως
Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω ποίημα του Αντώνη Μπουντούρη που είναι γραμμένο με αφορμή τη λήξη του εμφυλίου στο τέλος του Αυγούστου και περιέχεται...
