πολιτισμός

Γράφει ο Σταύρος Γεωργάς.

Στο σκανδαλώδες μυθιστόρημα του Σοντερλό ντε Λακλό, που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1782 κι η ανάγνωσή του απαγορεύτηκε το 1825, όταν η Επανάσταση είχε εκπνεύσει, το δηλητήριο του ανηθικισμού διαχέεται μέσω επιστολών: από επιστολή σε επιστολή, τα χρηστά ήθη διαβρώνονται, οι αθώες κορασίδες αποπλανώνται, τα θεμέλια της κοινωνίας κλονίζονται... Δυόμισι αιώνες αργότερα, το ίδιο μέσον χρησιμοποιείται και πάλι για ν’ ανατινάξει την κοινωνική γαλήνη: επιστολές. Κι επειδή ζούμε υπό μυθιστορηματικές συνθήκες (δεν εξηγείται αλλιώς το ότι διαχειρίζεται τη ζωή μας ο, μέχρι πέρσι, Γιωργάκης), οι επιστολές αποστέλλονται τώρα στ’ αλήθεια: αυτό θα εννοούσε, υποθέτω, μιλώντας για «ανεστραμμένο κόσμο» ο Μαρξ...

Στους «τύπους» που σιγά-σιγά χάνονται (το λούστρο, τον επιδιορθωτή αργαλειών, τον ποιητή, τον ταχυδρόμο, το ραβδοσκόπο) θα πρέπει λίαν συντόμως να προστεθεί κι ο μοναχικός, μελαγχολικός πότης, που κάθεται στην μπάρα και καπνίζοντας κοιτάζει τα διπλά μπουκάλια απέναντι...