Σατανίζομαι…
Η νεαρή κοπέλα που περπατούσε λίγα μέτρα μπροστά μου, στην υπόγεια διάβαση, σταμάτησε ξαφνικά και με γρήγορες κινήσεις φωτογράφισε με το κινητό της κάτι...
Της γης οι κολασμένοι
Τη διαβόητη Σφαγή του Πίτερλο, το 1819, όπως έμεινε στην αγγλική ιστορία -κατά το Βατερλό- έρχεται να αποτυπώσει στο ομώνυμο έπος του Peterloo ο...
Πολιτισμός & βαρβαρότητα τ.103
Το κόμμα της Μέρκελ με 199 βουλευτές έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Νομίζω πως η Άνγκελα θα πρέπει να σχηματίσει αυτοπροσώπως τη νέα κυβέρνηση. Γιατί να κυβερνά δι’ αντιπροσώπων;
Ηλεκτρικές αναγνώσεις (φ.154)
Στην επιστρατευμένη δημοκρατία των υπογείων του μετρό χιλιάδες πανευτυχείς πολίτες πληρώνουν το πανάκριβο εισιτήριο για να κατευθυνθούν σε δουλειές που όλο και πιο συχνά δεν τους πληρώνουν και όταν τους πληρώνουν τα χρήματα δεν φτάνουν ποτέ μέχρι το τέλος του μήνα…
Σωτήρης Δημητρίου: Ένας λαός που δεν έχει ιστορική μνήμη δεν έχει μέλλον
της Ιφιγένειας Καλαντζή Ένα χρόνο μετά το χαμό της κινηματογραφίστριας Αλίντας Δημητρίου, συναντήσαμε τον σύντροφο της ζωής της, τον Σωτήρη Δημητρίου, τον σημαντικό κοινωνικό ανθρωπολόγο...
Πολιτισμός & Βαρβαρότητα (φ.345)
του Ηρόστρατου Ένα σημαντικό ελληνικό μυθιστόρημα «…Το παρελθόν δεν υπάρχει. Το παρελθόν είναι αυτό που θέλει το παρόν. Η ιστορία δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο η ματιά...
Με κόντρα τον καιρό: Άτυπη… υπονόμευση του πολιτισμού
«Ως πρόεδρος του Συνδέσμου Εκδοτών συνεργάστηκα καλά με τον Τζαβάρα. Του Μιχάλη Σιάχου
Τσέζαρις Γκραουζίνις, σκηνοθέτης: Το θέατρο μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις την επανάσταση
Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη Τσέζαρις Γκραουζίνις για την παράσταση Ρώσικη Επανάσταση, που σκηνοθετεί και παρουσιάζει στο κοινό της Θεσσαλονίκης, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας...
Η ιστορία του ανθρώπου που δεν άξιζε µήτε µια πεντάρα
Από τον Δημήτρη Β. Προύσαλη* Λένε οι ιστορίες των παλιών πως μια φορά ήταν στην ανατολή ένας τόπος μακρινός. Εκεί ζούσε ένας βασιλιάς. Όλοι ήξεραν...
Τάσος Ζωγράφος: Ένας φανατικός Έλληνας… του τόπου και της γλώσσας, όχι της φυλής
«Όταν φύγω απ’ όλα τα σπίτια και τους ανθρώπους που αγάπησα, θα ήθελα να με θυμούνται σαν Τάσο, σαν άνθρωπο. Σαν έναν άνθρωπο που ασχολήθηκε με πολλά πράγματα που όλα αφορούσαν τον πολιτισμό μας και τη συνέχειά του. Γιατί είμαι φανατικά Έλληνας. Με την έννοια του τόπου και της γλώσσας, όχι της φυλής. Είναι μεγάλο το προνόμιο να μεγαλώσεις σε αυτόν το τόπο». Του Αντώνη Σκλαβενίτη.
