πολιτισμός

Ήδη καταξιωμένος ως ένας από τους πιο επινοητικούς συγγραφείς της γενιάς του, ο Ντέιβιντ Μίτσελ έχει δώσει πολυσυζητημένα βιβλία. Μετά από τον παράδοξο για τα μέτρα του συγγραφέα Μαύρο Κύκνο, ένα μυθιστόρημα με αυτοβιογραφικά στοιχεία και αφήγηση χωρίς τις συνηθισμένες επινοήσεις του (ο ίδιος αναγνωρίζει ότι πρόκειται για βιβλίο με το οποίο κανονικά ένας συγγραφέας θα ξεκινούσε την καριέρα του), ο Μίτσελ επέστρεψε με το The Thousand Autumns of Jacob de Joet που κυκλοφόρησε τον Μάιο. Βιβλίο πολυαναμενόμενο, τόσο από τους αφοσιωμένους αναγνώστες του συγγραφέα, όσο και από την κριτική.

Δεν είμαστε σίγουροι για τη σοβαρότητα με την οποία η κυβέρνηση προχωράει στις απαραίτητες συγχωνεύσεις και καταργήσεις φορέων. Αν κρίνουμε από την πληροφορία που διέρρευσε, ευρέως, προς τον Τύπο από την Αντιπροεδρία της Kυβέρνησης, ότι δηλαδή και το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εντάσσεται στους υπό κατάργηση φορείς, τότε μάλλον είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ως αιτία κλεισίματος του Μουσείου τα 40.000 ευρώ που καταβάλλει μηνιαίως(!) ως ενοίκιο στον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης, όπου στεγάζεται ο εκθεσιακός του χώρος. Βέβαια, το Μουσείο Κινηματογράφου δεν καταβάλλει κανένα ενοίκιο, αφού ο χώρος έχει παραχωρηθεί δωρεάν ώς το 2013, κατόπιν συμφωνίας μεταξύ των τότε υπουργείων Πολιτισμού και Εμπορικής Ναυτιλίας, το 2003. Αν σ’ αυτό προστεθεί και το πρόσφατο έργο της ανακαίνισής του, που έγινε με κοινοτικού πόρους, πράγμα που δεν επιτρέπει την κατάργηση του φορέα, τότε τα πράγματα γίνονται σοβαρά ως προς τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται κάποιες αποφάσεις. Κι όλα αυτά, για ένα μουσείο που ξεπέρασε τις 12.000 εισόδους επισκεπτών σε λιγότερο από ένα χρόνο λειτουργίας και που τα εκπαιδευτικά του προγράμματα συστήνουν, συνεχώς, την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου σε νεαρές ηλικίες που φεύγουν ενθουσιασμένες από την επίσκεψη.

Νίκος Δεμερτζής - Ελένη Πασχαλούδη - Γιώργος Αντωνίου (επιμ.),
Εμφύλιος: Πολιτισμικό τραύμα, Αλεξάνδρεια 2013, σελ. 352.

Οι επιταχυντές σωματιδίων (που συχνά αναφέρονται ως «διασπαστές ατόμων») χρησιμοποιούν ισχυρά ηλεκτρικά πεδία, για να ωθήσουν δέσμες υποατομικών σωματιδίων –συνήθως πρωτόνια ή ηλεκτρόνια– σε τρομερές ταχύτητες.