πολιτική

Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και οι δυσκολίες του Σαμαρά. Του Νίκου Ταυρή.

Τα απανωτά δημοσιεύματα των Financial Times.

Η συνταγή της απεύθυνσης στην εθνικιστική αφέλεια.

Του Κώστα Ανδριανόπουλου.

Κατακαλόκαιρο, χαλάρωση, οι ειδήσεις αραιώνουν, οι πολιτικές εξελίξεις επιβραδύνονται. Ευκαιρία για την κυβέρνηση να καθορίσει απρόσκοπτα, σχεδόν μονομερώς, την πολιτική ατζέντα σε πλαίσια ευνοϊκά για την ίδια, «παίζοντας» ανασχηματισμό. Δηλαδή, ενορχηστρώνοντας μία κατευθυνόμενη επικοινωνιακή πρωτοβουλία με επίκεντρο το ΠΑΣΟΚ, τον εσωτερικό του κόσμο, τα στελέχη του.

Της Νάντιας Βαλαβάνη

Στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια το Μεσαίωνα η μνημοτεχνική διδασκόταν ως επιστήμη. Ασκώντας ξεχασμένους κανόνες της, μέσα από πλήθος πρόσφατων άρθρων κληθήκαμε να εμπεδώσουμε μια ρήση του Λόρδου Πάλμερστον: «Δεν έχουμε αιώνιους εχθρούς και αιώνιους φίλους, μόνο τα συμφέροντα μας είναι αιώνια, όπως και το καθήκον μας να τα υπηρετούμε».

Απολύσεις και συρρίκνωση ανοίγουν το δρόμο στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Του Λεωνίδα Σακλαμπάνη.

Του  Σωκράτη Μαντζουράνη.

Τα κουσούρια κάθε ανθρώπου είναι, γενικά, ένα πρόβλημα.
Με δεδομένο ότι τα κουσούρια μου είναι ουκ ολίγα, εγκατέλειψα τη βοήθεια της αυτοκριτικής και επέλεξα άλλες τακτικές αντιμετώπισής τους.
Τα αποδέχτηκα, τα βάφτισα «ειδικές δεξιότητες», τα συμπαθώ και συχνά τα χρησιμοποιώ για να διαπιστώνω κατά πόσο ισχύει το «αγάπα το φίλο σου με τα ελαττώματά του».
Άλλωστε, τώρα πια στα εξήντα και κάτι, άλλα περιθώρια δεν βλέπω να έχω.
Ένα από τα πιο αγαπημένα μου, είναι αυτό του «ονειροπαρμένου», του αιθεροβάμονα, αυτού που του αρέσουν τα… παραμύθια.