πολιτική

Η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, με την ουσιαστική στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και την αποφασιστική συμπόρευση του ΛΑΟΣ, ενέκρινε τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης που, στο όνομα της «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας, ανατρέπουν κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων, καταστρατηγούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήττουν μισθούς και συντάξεις και επιβάλλουν ληστρικές αυξήσεις έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, ΕΦΚ), συνθλίβοντας κυριολεκτικά το επίπεδο ζωής εργαζομένων και συνταξιούχων και των άλλων πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Κουίζ

«Θα πάμε σε άλλο σημείο τη συγκέντρωσή μας. Θα ξεκινήσουμε πριν από τους άλλους. Όταν φτάσουν και οι τελευταίοι δικοί μας, τελειώσαμε. Φεύγουμε αμέσως και σε καμιά περίπτωση δεν συναντιόμαστε με τους άλλους. Είμαι σαφής ή να τα επαναλάβω δυνατά, αργά και καθαρά και προς πάσα κατεύθυνση»;

Ποιος σκέφτεται έτσι;

Η υπερκινητικότητα του Γ. Παπανδρέου στο εξωτερικό έφερε κάποια αποτελέσματα, όπως τη συμπάθεια των εταίρων μας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, τη στήριξη της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης την οποία αυτοί, άλλωστε,επέβαλαν και θετικά λόγια για την πρότασή του σχετικά με τη δημιουργία μηχανισμών που θα ελέγχουν τις δραστηριότητες των κερδοσκόπων.

Αν ο κ. Παπανδρέου ταξίδευε με ιδιωτική εταιρεία και όχι με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, σίγουρα θα είχε σαρώσει τα bonus miles. Το ερώτημα, όμως, είναι τι ακριβώς αποδίδουν τα ταξίδια.

Άκρως αποκαλυπτικό του κλίματος που έχει διαμορφωθεί στη βάση του ΠΑΣΟΚ, μετά και την πρωτοφανή επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση εναντίον των λαϊκών στρωμάτων, είναι πρόσφατο δημοσίευμα στο περιοδικό «Νέος Αγωνιστής», το οποίο εκδίδεται από μέλη του ΠΑΣΟΚ και ανένταχτους σοσιαλιστές. Στο εν λόγω δημοσίευμα –μεταξύ άλλων- αναφέρονται τα εξής:

«Τα μέτρα που εξήγγειλε, πρόσφατα, η κυβέρνηση σηματοδοτούν την πλήρη διάψευση των προεκλογικών εξαγγελιών του ΠΑΣΟΚ. Ήρθαν, μάλιστα, να ολοκληρώσουν μια σειρά από αντιφατικά μηνύματα των πρώτων 100 ημερών που έστελνε η κυβέρνηση και τα οποία υπήρξαν, απλώς, η εκδήλωση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της, στο χώρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αλλά και στο επίπεδο του Εθνικού Συμβουλίου του κόμματος, όπως εκδηλώθηκε στη μοναδική, μέχρι σήμερα, συνεδρίαση του οργάνου μετά τις εκλογές. Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης είχαν αρχίσει, άλλωστε, από πολύ νωρίς να μιλάνε για «κίνδυνο χρεoκοπίας», για «Τιτανικό» κ.λπ. Έριξαν ματωμένο κρέας στη θάλασσα και τώρα απορούν που μαζεύτηκαν καρχαρίες. (…)

Του Μανώλη Γλέζου

Στους πέντε μήνες διακυβέρνησης της χώρας, από μια αυτοαποκαλούμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση, αποδείχτηκε όχι μόνο η πλήρης ανικανότητα του ΠΑΣΟΚ αλλά και η επικινδυνότητά του.

Δεν ξέρουμε πόσο θα τροποποιηθεί  το εξευτελιστικό ερωτηματολόγιο της πρεσβείας των ΗΠΑ (με ερωτήσεις του τύπου «έχετε κάνει χρήση ναρκωτικών», «είστε ομοφυλόφιλος/η, είστε μέλος ή υπήρξατε μέλος κομμουνιστικών κομμάτων, είστε τρομοκράτης» κ.λπ.), αλλά ανησυχούμε. Όχι από την κατάργηση της βίζας, αλλά από το τι μπορεί να έδωσε ο ΓΑΠ ως αντάλλαγμα. Κατ’ αρχάς μας ανησυχεί το διάρκειας ενός τετάρτου τετ-α-τετ που είχαν οι Ομπάμα-Παπανδρέου. Μας ανησυχούν ιδιαίτερα τα θερμότατα λόγια του Ομπάμα προς τον δικό μας. Ιδού ορισμένα από το ρεπορτάζ της έγκυρης «Καθημερινής»: «Είτε σε καλούς είτε σε κακούς καιρούς, ο ελληνικός λαός θα έχει πάντα ένα σταθερό σύμμαχο, τις Ηνωμένες Πολιτείες», «συνεχάρη επίσης τον πρωθυπουργό για τον τρόπο με τον οποίο ηγείται, όπως είπε, της Ελλάδας και τον ευχαρίστησε για το ρόλο της χώρας μας στα Βαλκάνια και στο Αφγανιστάν, αλλά και για την προσωπική του δουλειά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις». Αναφέρθηκε επίσης (ο Ομπάμα), μιλώντας στα ελληνικά, στο «φιλότιμο» και ανέφερε ότι «όλοι εδώ μέσα είμαστε Έλληνες». Αυτοί μας έδωσαν πίσω τη βίζα, εμείς τι ακριβώς δώσαμε; Άδικα ανησυχούμε;   

«Δ»

Της Γιάννας Γιαννουλοπούλου *

Ένα από τα σταθερά χαρακτηριστικά του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού από την εποχή της κρατικής συγκρότησής του είναι ο αντιφατικός τρόπος με τον οποίο οι άρχουσες τάξεις και οι πολιτικές τους ελίτ διαχειρίζονταν τα θέματα της εθνικής ανεξαρτησίας και των σχέσεων με τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κάθε εποχής. Η αντιφατικότητα έγκειται στο ότι οι ελληνικές άρχουσες τάξεις συνδυάζουν μια ουσιαστικά υποχωρητική έως ενδοτική στάση έναντι των ισχυρών κρατών με μια «πατριωτική» ρητορική για εσωτερική κατανάλωση. Δεν είναι σπάνια τα ιστορικά παραδείγματα γι’ αυτό: από το αγγλόφιλο και το ρωσόφιλο κόμμα των πρώτων χρόνων της ανεξάρτητης ζωής του ελληνικού κράτους έως την εθνικοφροσύνη που επέδειξαν μετά την Κατοχή οι δοσίλογοι και οι συνεργάτες των Γερμανών…

Του Ρούντι Ρινάλντι

Τελικά κάτι άλλαξε την τελευταία βδομάδα. Μέχρι τότε μιλούσαν οι «άλλοι». Τα δελτία των 8, ο πρωθυπουργός, η Μέρκελ, ο Όλι Ρεν, ο Μπαρόζο, το ΔΝΤ κ.λπ. Τώρα μιλά ο κόσμος, ο λαός. Μιλά στο δρόμο σχεδόν καθημερινά. Και απαιτεί να παρθούν πίσω όλα τα μέτρα τώρα. Αυτή η παρέμβαση αλλάζει το σκηνικό, τροποποιεί ισορροπίες, δημιουργεί δυνατότητες.

Ημέρα Παρασκευή. Με συνοπτικές διαδικασίες, καμιά 30αριά παρευρισκόμενοι βουλευτές συμφωνούν πως ψηφίστηκε το νομοσχέδιο με τα έκτακτα μέτρα, με το οποίο καταργούνται δικαιώματα και κατακτήσεις ενός αιώνα.