στήλες

Του Bob Avakian. [Σημείωση του συντάκτη: Οι παρατηρήσεις χρονολογούνται από τις αρχές Φλεβάρη, πριν την πτώση του Μουμπάρακ, παραμένουν όμως ιδιαίτερα σημαντικές].

Ν.Κ.: Κύριε ή κυρία Κανένα, σας ευχαριστώ για την προθυμία σας να μου δώσετε την πρώτη σας συνέντευξη. Είναι μεγάλη τιμή για μένα.
Κ.: Εσείς μου ζητήσατε για πρώτη φορά να σας μιλήσω, σ’ εσάς μιλάω. Παρά το γεγονός ότι εδώ και καιρό κυριαρχώ στις δημοσκοπήσεις ως καταλληλότερος για πρωθυπουργός, τα μεγάλα ΜΜΕ με αγνοούν επιδεικτικά.

Καπιταλιστική κτηνωδία.
Πριν από λίγα χρόνια, χωρίς λόγο και προφανή αιτία, οι τιμές βασικών γεωργικών προϊόντων άρχισαν ξαφνικά να αυξάνουν ραγδαία.
Μέσα σε ένα χρόνο, η τιμή του σιταριού είχε αυξηθεί κατά 80%, το καλαμπόκι κατά 90%, ενώ η τιμή του ρυζιού ανέβηκε κατά 320%. Αποτέλεσμα, η πείνα για εκατομμύρια ανθρώπους των υποανάπτυκτων περιοχών του πλανήτη, η εξαθλίωση και ο θάνατος χιλιάδων ανθρώπων για τους οποίους τα προϊόντα αυτά ήταν η βασική τους τροφή, εφόσον κι αυτή την εξασφάλιζαν.

Αλήτης εγώ; Οικογενειάρχης άνθρωπος; Γονεύς χαριεστάτης θυγατρός, οφειλέτης ενήμερου στεγαστικού δανείου, συνεπής πληρωτής λογαριασμών ΔΕΚΟ; Και ρουφιάνος, από πάνω; Αυτό πάει πολύ… Εκτός αν το λέτε με την καλή έννοια. Ρουφιανεύω την εξουσία. Όσο περνάει απ’ το χέρι μου, τουλάχιστον. Αυτό να το δεχτώ. Αλλά και δημοσιογράφος… Ε, αυτό ξεπερνάει το όρια. Το παίρνω προσωπικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι δημοσιογράφος, με την κυριολεξία της λέξης. Δεν γράφω δημοσίως. Προτιμώ να δουλεύω κατά μόνας. Κυρίως μεταμεσονύχτια. Βίτσιο. Κατά καιρούς παραγωγικό. Δεν λένε πως οι νύχτες είναι γκαστρωμένες; Οι μέρες μας να δείτε πώς είναι…