αριστερά

Του Ευτύχη Μπιτσάκη

Στο προηγούμενο σημείωμα (Δρόμος, 4 Ιουνίου), είχα υποστηρίξει, στηριζόμενος και σε επιχειρήματα ειδικών, ότι η καταστροφική πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν μονόδρομος. Ότι η αντιμετώπιση του «χρέους» μπορούσε να γίνει μια πολιτική αξιοποίησης εγχώριων πόρων. Εν τω μεταξύ η εκποίηση του δημόσιου κοινωνικού πλούτου συνεχίζεται και επιταχύνεται.

Του Γιώργου Κρατημένου

Συνεχίζοντας τις καθημερινές δράσεις τους, αντιπροσωπείες του Μετώπου- Ελεύθερη Αττική προχώρησαν σε σειρά περιοδειών, με τη συμμετοχή του Αλέκου Αλαβάνου την περασμένη εβδομάδα.

Πριν ακόμα κλείσει ο πρώτος γύρος της αντιπαράθεσης, ανάμεσα στην κοινωνία με τον πολιτικό κόσμο που στήριξε το Μνημόνιο και παράδωσε τη χώρα στην τρόικα, ξεκίνησαν οι διεργασίες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Από πολλούς θεωρήθηκε το επόμενο σημαντικό «ραντεβού», η επόμενη «ευκαιρία» να αναδειχθεί η αντίθεση προς το Μνημόνιο και τον πολιτικό κόσμο.

Κι ύστερα ο νόμος θα επιβάλει τη λήθη, κι εμείς θα την αποδεχτούμε; Είμαστε έτοιμοι να υπακούσουμε; Να ξεχάσουμε το θάνατο, όπως ξεχνάμε το μισοάδειο πακέτο τσιγάρα στο τραπεζάκι του πολύβουου καφενείου; Ε, όχι βέαια, θλιβερέ επαίτη, ασήμανττων ρόλων στην ιλαροτραγωδία "Γονυκλισία μπροστά στην εξουσία".

Του Μάρκου Δεληγιάννη.

Του Δημήτρη Χατζηαριστερά *

Με παλαϊκή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και συμπαράταξη της ευρύτερης Αριστεράς, μπορούμε να ακυρώσουμε τις επιλογές κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ