fbpx

ΣΥΡΙΖέικη Ανθρωπολογία (φύλλο 259)

Όταν μια βουλευτίνα πει ότι μια υπουργική δήλωση είναι «ανόητη», τότε πρέπει να παραιτηθεί. Όταν ένας υπουργός πει ότι το 70% των Μνημονίων είναι...

Διακριτές σχέσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και Αυτόνομης Παρέμβασης

Σκέφτηκα να θίξω ένα θέμα που βλέπω ότι μέσω του Καταστατικού του κόμματός μας δεν συζητήσαμε καθόλου. Του Αντώνη Σιφναίου*

Αριστερές διαδρομές τ. 18

Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Φθιώτιδας: Να παραιτηθούν οι «4»!

Banana Repubblic, κοινώς Μπανανία…

Σταχυολογώντας από τον ημερήσιο Τύπο των τελευταίων ημερών

Οι εύκολες λύσεις

Του Κώστα Ανδριανόπουλου

 

Η Αριστερά νομίζει ότι μπορεί να ασκεί πολιτικές στα όρια της φθοράς του ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός εκφράζεται με πολλούς τρόπους, από βουλιμικούς, αυτούς δηλαδή που προσβλέπουν στην άμεση, σχεδόν αυτόματη είσπραξη κερδών, μέχρι πιο περίτεχνους. Οι τελευταίοι αφορούν ένα φάσμα τακτικών (στην ουσία τεχνικών), που ξεκινούν από την απευθείας συναλλαγή με το ΠΑΣΟΚ και καταλήγουν στις προτάσεις για την αριστερή συγκρότηση με κύριο εφόδιο την αντιπαλότητα στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ.

Η κεντροαριστερά, ως σύλληψη, αποτελεί αυτό ακριβώς: Η κριτική επιχειρηματολογία όσων υποστηρίζουν κεντροαριστερά σενάρια και προαλείφονται για εταίροι είναι κυριευμένη από μια συμπεριφορά παραγκωνισμού, τη συμπεριφορά δηλαδή αυτού που προσπαθεί να πείσει το ΠΑΣΟΚ ότι ο ίδιος αποτελεί τη διέξοδο στην κατιούσα του.

Από την άλλη υπάρχει η Αριστερά που διεκδικεί έναν αυτόνομο ρόλο. Εδώ η άσκηση της πολιτικής πάνω στην φθορά του ΠΑΣΟΚ επιχειρείται μέσα από την αγωνιστική αποφασιστικότητα και την ένταση των συγκρούσεων. Συνακόλουθα έτσι, η αριστερή αποπεριθωριοποίηση παραπέμπεται στον απεγκλωβισμό της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, με τα ίδια πάντα πενιχρά αποτελέσματα.

Αυτός ο τρόπος σκέψης συνιστά μια στρατηγική αδυναμία για την Αριστερά. Είμαστε ωστόσο υποχρεωμένοι να συνυπάρχουμε μαζί του, ωσότου διαμορφωθούν οι αναγκαίες ευρύτερες ιδεολογικές και πολιτικές προϋποθέσεις της αντίστοιχης χειραφέτησης. Έως τότε όμως, αυτή η πολιτική συμπεριφορά μπορεί να αντιμετωπιστεί σχετικά αυτόνομα στο ίδιο της το έδαφος.

Επ’ αυτού καθοριστικό είναι να πειστεί η Αριστερά πως σήμερα απαιτείται η διαμόρφωση μιας αξιόπιστης αντιπολίτευσης με στοιχειώδη φυσιογνωμία και αυτοσυνέπεια. Πολύ δε περισσότερο που η συγκυρία την εξωθεί σ’ αυτόν το ρόλο. Αντιπολίτευση που θα συνδέει τις μαζικές αντιστάσεις με την ουσία των προβλημάτων και όχι με τον παραγκωνισμό τους.

Οι τελευταίες κινητοποιήσεις είναι ένα παράδειγμα πολλαπλά διαφωτιστικό. Η κλιμάκωση των αντιστάσεων φέρνει τους μετέχοντες αντιμέτωπους με το επιτακτικό ερώτημα: Να ανακληθούν τα μέτρα. Και ως προς τη χώρα, τι; Αυτό το «τι» δεν είναι κάτι που αφορά το «μετά» από τις κινητοποιήσεις. Η ύπαρξή του επηρεάζει «τώρα» τη δυνατότητα και την έκβαση του αγώνα.

Προβάλει λοιπόν η ανάγκη για ένα σχέδιο οικονομικο-πολιτικής διεξόδου της χώρας εντός του οποίου οι αντινεοφιλελεύθερες ρήξεις θα βρίσκουν το νόημά τους. Σ’ αυτό θα εγγράφονται και οι διεκδικήσεις για τις αναγκαίες οικονομικές μεταβολές, που θα αντιδιαστέλλονται έτσι από τη λογική των θετικών προτάσεων και την έμμεση υποστήριξη της κυβέρνησης. Εδώ ακριβώς είμαστε σήμερα.

Μνήμη Περικλή Ροδάκη

Μολονότι ο ίδιος δεν αισθανόταν καθόλου άνετα με την προσφώνηση «δάσκαλος», είναι δύσκολο να βρει κανείς άλλη λέξη που να αποδίδει την επίδραση που ασκούσε ο Περικλής Ροδάκης σε όσους έρχονταν σε επαφή μαζί του και γοητεύονταν από το βάθος της σκέψης του, τους ορίζοντες του πνεύματός του, αλλά κυρίως από τη βιωματική σεμνότητα που ακτινοβολούσε, το αίσθημα οικειότητας που δημιουργούσε, το ήθος με το οποίο έζησε τη ζωή του μαζί με τη σύντροφό του, την κυρία Βάσω.

«Κάθε σημασία θα ζήσει τη γιορτή της επιστροφής της»

Το 4ο συνέδριο της ΚΟΕ προγραμματίζεται για το Σαββατοκύριακο 29 και 30 Απριλίου, στην Αθήνα, με σύνθημα «Κάθε σημασία θα ζήσει τη γιορτή της...

Ή εμείς ή αυτοί! Αλλά ποιοι στ’ αλήθεια είμαστε εμείς;

Η κοινωνία μας παρακολουθεί και μας κρίνει καθημερινά. Του Φίλιππου Βαμβουκάκη

ΣΥΡΙΖέικη ανθρωπολογία (φύλλο 224)

Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει μια ταινία για το κίνημα της Πλατείας Συντάγματος. Την είδα σε μια... ιδιωτική προβολή και είναι εξαιρετική. Τον σκηνοθέτη...

Απ’ το Ολαντρέου στις αγκαλιές στήριξης

Ο ρεαλισμός ως μέσο προσαρμογής και μετάλλαξης   «Ο πρόεδρος Ολάντ πρέπει να γνωρίζει ότι δεν μπορεί με ευκολία να αθετήσει τις υποσχέσεις του και να...