Έλσα Λιαροπούλου, συγγραφέας: Οι συνθήκες για ένα μαζικό φεμινιστικό κίνημα είναι εξαιρετικά δυσχερείς
Δέσποινα Σπανούδη: Για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των λίγων
Συζητήσαμε με τη Δέσποινα Σπανούδη, επικεφαλής της περιφερειακής κίνησης Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς για τον πλουραλισμό και την λειτουργία του εγχειρήματος τους και για τα μέτωπα που έχουν ανοίξει με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές.
Η παρέμβασή σας στις εκλογές τις περιφέρειας συζητιέται πανελλαδικά σαν ένα εγχείρημα που αξίζει της ευρύτερης προσοχής του κόσμου της Αριστεράς και της οικολογίας. Που νομίζεις ότι οφείλεται αυτό;
Αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση, οι πολίτες βλέπουν ως ασπίδα προστασίας πρωτοβουλίες κοινωνικών αγωνιστών, αγωνιστών από το χώρο της πολιτικοποιημένης ριζοσπαστικής οικολογίας και μελών των οργανώσεων της αριστεράς που συναντιούνται σε κοινά εγχειρήματα. Και θα πρόσθετα ότι αυτό αφορά τόσο ανένταχτους πολίτες όσο και αυτούς εγκαταλείφθηκαν από τα κόμματα του δικομματισμού. Επειδή η κοινωνία το χρειάζεται, πλέον, επειγόντως. Το δικό μας ψηφοδέλτιο εκπροσωπεί ένα αποφασιστικό βήμα προς μια τέτοια συνάντηση και αυτός νομίζω είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους αξίζει να υποστηριχθεί.
Στις γραμμές του Αυτοδιοικητικού Κινήματος Περιφέρειας Στερεάς συνεργάζονται αρμονικά ανένταχτοι με πολίτες από ένα μοναδικό εύρος πολιτικών χώρων που αφήνουν πίσω όσα τους χωρίζουν επειδή είναι αρκετά αυτά που τους ενώνουν: μέλη όλων των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που δραστηριοποιούνται τοπικά (ΑΚΟΑ, ΑΠΟ, ΔΕΑ, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, Οικοσοσιαλιστές, Ομάδα ΡΟΖΑ), γνωστά και δραστήρια στα κινήματα μέλη του ΣΥΝ που διαφώνησαν με την αδικαιολόγητη εμμονή κάποιων στο κόμμα τους για μονοκομματική κάθοδο, μέλη των Οικολόγων Πρασίνων, μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς, μέλη οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, πρώην μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΣΟΚ. Το μήνυμα όλων αυτών στην τοπική κοινωνία είναι ότι υπάρχει στο ψηφοδέλτιο αυτό μια υποδειγματική σε όλη την Ελλάδα ενότητα, αυτό ακριβώς που απαιτεί η συγκυρία, αυτό ακριβώς που χρειάζεται στους αγώνες που μας περιμένουν.
Με τόσο ευρεία συμμετοχή, με ποιο τρόπο συμφωνήσατε ποιοι θα είναι υποψήφιες και υποψήφιοι;
Με δεδομένη την συμφωνία μας να αποφασίζουμε για όλα σε ανοιχτές συνελεύσεις, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Μας πήρε περίπου δυο μήνες να κάνουμε κεντρικές και νομαρχιακές συνελεύσεις για τη διαμόρφωση του προγράμματος και τη διαμόρφωση του ψηφοδελτίου, αλλά έχουμε τελικά ένα ψηφοδέλτιο και ένα πρόγραμμα που προέκυψε απολύτως δημοκρατικά, με σύνθεση και συναίνεση. Εδώ συνέβαλε σίγουρα και το ότι είχαμε ξεκινήσει την προσπάθεια για παρέμβαση σε επίπεδο περιφέρειας νωρίς, πολλούς μήνες πριν, αμέσως μόλις ανακοινώθηκε το νομοσχέδιο που κατέληξε στον Καλλικράτη. Και φυσικά συνέβαλε αποφασιστικά το ότι όσες και όσοι αποφασίσαμε να παρέμβουμε και στις εκλογές είχαμε προηγουμένως συναντηθεί σε κινήματα και αγώνες σε όλη Στερεά και γενικότερα, σε αναμετρήσεις για την υπεράσπιση του δικαιώματος να ζούμε σε ένα καθαρό περιβάλλον, καθώς και σε αγώνες και διεκδικήσεις κομβικών εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Με τα δύο -αντίσταση στην περιβαλλοντική υποβάθμιση και ποιοτική εργασία για όλους- να είναι αδιαχώριστα. Γιατί δεν είναι, εκτιμούμε, τυχαίο ότι στη Στερεά υπάρχουν εκτεταμένες ζώνες ανεργίας μαζί με κάποιες από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας, σε περιοχές που είναι, ταυτόχρονα, και οι χειρότερες από την οπτική της βιομηχανικής μόλυνσης. Με την ανεργία και τα ισοπεδωμένα μεροκάματα να είναι εδώ προϋπόθεση της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και αντίστροφα.
Με ποιο τρόπο αντιμετωπίζετε τους άλλους συνδυασμούς για την περιφέρεια;
Εμείς δώσαμε το βάρος στην αντιπαράθεση με τους συνδυασμούς που υποστηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και το ΛΑΟΣ, οι οποίο έχουν επικεφαλής πρόσωπα που από θέση ευθύνης (νομάρχες, αντινομάρχες κ.λπ.) σιώπησαν μπροστά στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέρονται που ευθύνονται για τις θλιβερές πρωτιές της Στερεάς σε ανεργία και περιβαλλοντική υποβάθμιση. Μιλήσαμε συγκεκριμένα για το «έργο» τους στη Στερεά, για την υπογραφή τους σε άδειες χωρίς απαραίτητα περιβαλλοντικά πιστοποιητικά, για την ευθύνη τους για τον Ασωπό, τη Μεσσαπία, τον Μαλιακό, τον Κορινθιακό, τη Γκιώνα. Για τη σιωπή τους όταν γέμιζε η Στερεά διόδια και τώρα που χάνεται αντί να αναβαθμίζεται το τραίνο. Για την αδιαφορία τους (αν όχι την ανοιχτή τους εχθρότητα) σε μια άλλη παραγωγή, με βάση την βιολογική γεωργία-κτηνοτροφία, τον τουρισμό με επίκεντρο τον πλούσιο πολιτισμό-ιστορία και την φύση της Στερεάς, με μοχλό δημόσια δίκτυα και υποδομές, με ενίσχυση συνεταιριστικών-συνεργατικών προσπαθειών σε όλο το πεδίο της οικονομικής ζωής. Για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τα καταστροφικά για τη Στερεά συμφέροντα λίγων και πανίσχυρων οικονομικά οικογενειών της Ελλάδας.
Για το Μνημόνιο, όμως, έχετε πει κάτι; Γιατί να προτιμήσουν εσάς οι πολίτες που θέλουν να γίνουν οι εκλογές αφετηρία αντεπίθεσης στις δυνάμεις που έχουν βάλει τη χώρα σε περιπέτειες;
Στις αφίσες, στο πρόγραμμά μας, σε κάθε μας παρέμβαση, έχουμε αναδείξει αυτό που είναι πλέον προφανής επιδίωξη για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Ότι τα κόμματα που από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης μας έφεραν σε μια οδυνηρή κοινωνική και οικονομική κρίση (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.), όπως και τα κόμματα που υποστήριξαν το Μνημόνιο (ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) πρέπει να αποδοκιμαστούν για να ανοίξει μια άλλη προοπτική. Ταυτόχρονα όμως, θέλουμε να αναδειχθεί ο τρόπος με τον οποίο το Μνημόνιο και ο Καλλικράτης αλληλοτροφοδοτούνται σε κάθε συγκεκριμένο περιβάλλον, σε κάθε περιφέρεια.
Σε αντίθεση με άλλα ψηφοδέλτια (π.χ. αυτό που υποστηρίζεται από το ΚΚΕ), εμείς δεν μεταθέτουμε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον τη συγκεκριμένη αντιπαράθεση με όσους θέλουν να βγάλουν απίστευτα κέρδη ερημώνοντας κοινωνικά και περιβαλλοντικά τη Στερεά. Καλούμε τους πολίτες να συμμετέχουν σε συγκεκριμένους αγώνες, τώρα. Από τις γραμμές κινημάτων που έχουν εμπειρία και αγώνων και προτάσεων.
Επιβάλλεται ριζική στροφή στη διαχείριση των απορριμμάτων
Στον κορσέ μνημονιακών δεσμεύσεων το Χωροταξικό Κεντρικής Μακεδονίας
Έβλεπαν τα τρένα να περνούν
Καταφύγιο δεκάδων προσφύγων το παλιό αμαξοστάσιο του ΟΣΕ στην Πάτρα. Της Κατερίνας Παγουλάτου.Παρασκευή απόγευμα, 11 Ιουνίου 2010. Στο παλιό αμαξοστάσιο του ΟΣΕ στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα πηγαινοέρχονται δεκάδες πρόσφυγες: κάποιοι περιμένουν στην ουρά για να γεμίσουν πλαστικά μπιτόνια με νερό από μια εξωτερική βρύση, μια ομάδα στέκεται γύρω από τη μικρή φωτιά όπου βράζει νερό για τσάι σ’ ένα κατσαρολάκι. Πιο πέρα, άλλη ομάδα τρώει το λιγοστό φαγητό από ένα ταψί. Άλλοι κοιμούνται στα παλιά βαγόνια, άλλοι απλώς περιφέρονται.
Στρώματα και διπλωμένες κουβέρτες στις άχρηστες επί χρόνια αποβάθρες, απλωμένες μπουγάδες ανάμεσα στις αμαξοστοιχίες, ένας ξεφτισμένος καναπές και μια πολυθρόνα σε μια άκρη, ένα… σαλόνι στο πουθενά.
Το παλιό αμαξοστάσιο του ΟΣΕ, με τα εγκαταλειμμένα βαγόνια και τις τεράστιες άδειες εγκαταστάσεις, «ζωντάνεψε» εδώ και περίπου δέκα μήνες, όταν πρόσφυγες –κυρίως από την Αφρική– κυνηγημένοι από τη βροχή, το κρύο και την… αστυνομία, βρήκαν καταφύγιο στο χώρο. Ήταν λίγο πριν από τις εκλογές. Η «εξαφάνισή» τους από τον παραλιακό δρόμο βολική, έστω και για λίγο, όπως η κρυμμένη σκόνη μέχρι να τραβήξεις το χαλί.
«Εντολή από τα κεντρικά»
«Έχει έρθει εντολή από τα κεντρικά, ο χώρος θα καθαρίσει τη Δευτέρα στις 06:00 το πρωί» λέει ο φύλακας του ΟΣΕ, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες μας ότι τα παλιά βαγόνια θα μεταφερθούν. «Θα τα πάνε στην Κάτω Αχαγιά» συνεχίζει, δείχνοντας το έγγραφο από τις Διαβιβάσεις. Και οι πρόσφυγες;
«Δεν έχουμε να πάμε πουθενά. Πού να πάμε;» λέει ο Μπεντρεντίν απλώνοντας τα χέρια με απόγνωση. Είκοσι τριών χρόνων, από τη Σομαλία, έχει πέντε μήνες στην Ελλάδα και δεκάδες προσαγωγές. «Όσες φορές προσπάθησα να φύγω, με έπιασαν».
Ονειρεύεται να πάει στη Γαλλία, όπου έχει συγγενείς, να συνεχίσει το σχολείο. Ο πατέρας του σκοτώθηκε στη Σομαλία, η οικογένειά του εκτοπίστηκε. «Στη Σομαλία πόλεμος. Ζούσαμε όπως εδώ, στο δρόμο». Αίτηση για άσυλο; Κουνά κατηγορηματικά το κεφάλι. «Greece no papers, no food, no house, nothing» και η ομήγυρη των προσφύγων που παρακολουθεί, συμφωνεί με νεύματα και χειρονομίες.
«Greece, nothing», φωνάζει άλλος πρόσφυγας από την Αλγερία, εξηγώντας σε σπαστά αγγλικά ότι όσοι, λίγοι, διαθέτουν την περίφημη κόκκινη κάρτα μένουν κι αυτοί εδώ, στα τρένα. «Greece, nothing».
«No food»
Ξαφνικά, όλοι αρχίζουν να τρέχουν. Ένας πρόσφυγας φωνάζει από μακριά «food», δεκάδες άνθρωποι ξεπροβάλλουν από τα βαγόνια και κατευθύνονται σε μια μισογκρεμισμένη μάντρα, στο βόρειο τμήμα των εγκαταστάσεων του ΟΣΕ. Μέλη της Κίνησης Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών μοίρασαν ψωμί, γάλα και μακαρόνια, όπως μάθαμε μετά.
«No food, no food»: Η φράση επαναλαμβάνεται συνεχώς. «Τρώμε από τα σκουπίδια». Η εικόνα προσφύγων να ψάχνουν στους κάδους είναι γνώριμη στην Πάτρα. Κάποιοι από την ομήγυρη μαζεύονται πίσω σιγά-σιγά κρατώντας την πολύτιμη σακούλα με τα τρόφιμα. Άλλοι προτιμούν φυσικά να φάνε. «Γιατί μας διώχνουν από εδώ;» ρωτά ο Μπεντρεντίν. Τι να του πρωτοπώ: για την κυβέρνηση που ξεπουλά τον ΟΣΕ και ποιος ξέρει τι θα γίνει αύριο ο χώρος; Για το δήμο που τον θέλει για πάρκινγκ; Για την αντιμεταναστευτική πολιτική των κυβερνώντων, που πιθανά μία από αυτές τις ημέρες θα στείλουν την αστυνομία να τους απομακρύνει; Για την «αγνοούμενη» οδηγία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, που κάνει έκκληση για προστασία των προσφύγων από τη Σομαλία λόγω επιδείνωσης της κατάστασης στη χώρα; Πριν φύγουμε τον ρωτώ αν ξέρει την ιστορία που κουβαλά το όνομά του; Μου απαντά απλά ότι είναι κοινό όνομα στους μουσουλμάνους. Του εύχομαι καλή τύχη. Μπορεί να μην ξέρει το έπος του σεΐχη Μπεντρεντίν, «γράφει» σίγουρα το δικό του.
Τα διόδια στο Ευρωκοινοβούλιο
«Επειδή η ψυχή μου αλυχτά»
Συντονισμένες δράσεις Δεν Πληρώνω (και) στην Αττική
Στις 23/3 και την 1/4 θα πραγματοποιηθούν παναττικές κινητοποιήσεις.
Η δίκη τελείωσε, ο τρομονόμος παραμένει
Ελεύθεροι και οι 11 ανήλικοι στη Λάρισα.










































































