Μοντέλο αυτοδιοίκησης Μπέου με ΜΑΤ, σεκιουριτάδες, «φουσκωτούς» και ιδιωτικοποιήσεις
Είναι κοινή πολιτική διαπίστωση ότι χρόνια τώρα βιώνουμε στη χώρα μας τ’ αποτελέσματα μιας πολιτικής που στηρίζεται, πέραν όλων των άλλων οικονομικών και λοιπών παραμέτρων, στην αρχή τού «υλοποιούμε ό,τι μας επιβάλλεται». Και, βέβαια, αυτό που υλοποιείται επιβάλλεται μ’ έναν ευθύ, άμεσο και ξεκάθαρο τρόπο εις βάρος του Λαού και προς όφελος των μεγάλων οικονομικών ομίλων και συμφερόντων. Όμως, η εφαρμογή αυτής της πολιτικής απαιτεί «γόνιμο» γι’ αυτήν θεσμικό πλαίσιο όπως επίσης και αντίστοιχο πολιτικό προσωπικό που θα την υλοποιήσει και θα τη μεταφέρει σε κάθε βαθμίδα οργάνωσης του κράτους.
Ακραίο παράδειγμα αυτής της υποτακτικής στάσης πολιτικών προσώπων στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αποτελεί το πολιτικό «φαινόμενο Μπέου» στον Βόλο. Αν κάποιος προσπαθήσει να ερμηνεύσει μόνο με όρους ψυχολογίας το φαινόμενο αυτό, μάλλον θα οδηγηθεί σε πολύ λανθασμένα συμπεράσματα. Είναι βέβαια αλήθεια ότι το συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο ξεφεύγει συχνά από τα συνήθως επιτρεπτά όρια και προφανώς η εκτροπή αυτή έχει σχέση με τα βιώματα στο χώρο ενασχόλησής του πριν την εμπλοκή του με τα κοινά. Είναι σε όλους γνωστές, μέσα από τα δίκτυα ενημέρωσης, οι ακραίες και πολλές φορές χυδαίες εκφράσεις του, οι σεξιστικές του προσβολές, οι υποτιμητικές προς όλους αναφορές του, οι οπαδικού ύφους εκρήξεις του και οι ιδιαίτερες «σχέσεις» που ανέπτυξε με τη Δικαιοσύνη. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να είναι χαρακτηριστικά πρωταγωνιστή σε κωμική ταινία του Γούντι Άλεν που, πιθανώς, να προκαλούσε γέλιο (έστω και πικρό) αν ο κ. Μπέος δεν ήταν δήμαρχος και άρα δημόσιο πρόσωπο.
Άρωμα Χρυσής Αυγής
Είναι, δυστυχώς, δήμαρχος σε μια πόλη με μεγάλη δημοκρατική παράδοση, με πολύ ισχυρά αποτυπώματα στο πέρασμα της Ιστορίας και με τεράστια πολιτιστική κληρονομιά. Στη πόλη, λοιπόν, του Βόλου χαράζει και υλοποιεί πολιτικές που σίγουρα δεν είναι ούτε αχρωμάτιστες ούτε ακομμάτιστες. Όποιος έχει παρακολουθήσει ή ενημερωθεί για τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου θα παρατηρήσει με μεγάλη ευκολία τη συνεχή προσπάθεια του δημάρχου και του εκλεκτού του προέδρου (γέννημα θρέμμα της Ν.Δ.) να υποτιμήσουν, να υποβαθμίσουν και ν’ απαξιώσουν το ρόλο και το κύρος του Δημοτικού Συμβουλίου, ως θεσμού. Θυμίζει, με όχι μεγάλη δυσκολία παραλληλισμού, τις τοποθετήσεις της Χρυσής Αυγής στη Βουλή.
Οι αυτοκρατορικές του στάσεις είναι μνημειώδεις, αλλά και οι «λογικές» του ότι αφού είμαστε οι περισσότεροι και θα ψηφίσουμε ό,τι θέλουμε, δεν έχουμε λόγο όχι μόνο να συζητήσουμε με τις άλλες παρατάξεις αλλά ούτε καν να τις ακούσουμε. Αυτό, βέβαια, να επισημανθεί ότι είναι και εξαιρετικά υποτιμητικό και για τους δικούς του συμβούλους. Παράλληλα, στη λογική «θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε», ανατίθενται σωρηδόν έργα και υπηρεσίες σε ιδιώτες (αφού μάλιστα μέχρι πρότινος υπήρχε και η πολιτική κάλυψη από τη συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) και αναδιατάσσονται ταυτόχρονα οι υπηρεσίες του Δήμου με εμφανή σκοπό την πλήρη αποδιοργάνωσή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προσπάθεια μεταφοράς αρμοδιοτήτων του Δημοτικού Συμβουλίου προς Δημοτικές Επιχειρήσεις όπου ο έλεγχος είναι δύσκολος και πιθανόν πλημμελής εξαιτίας της σύνθεσης των Διοικητικών Συμβουλίων (αποκλείεται μεγάλο μέρος των παρατάξεων) και είναι αποδεικτικό της πολιτικής που ακολουθεί, αλλά που είναι καταστροφική για την πόλη του Βόλου.
Επεισόδια για το νερό
Τελευταίο παράδειγμα άσκησης της καταστροφικής αυτής πολιτικής είναι η προσπάθεια του κ. Μπέου (συνεχίζοντας και υλοποιώντας την πολιτική του προηγούμενου δημάρχου κ. Σκοτινιώτη, εκλεκτού του ΠΑΣΟΚ) να βάλει χέρι και στο μέγιστο κοινωνικό αγαθό που δεν είναι άλλο από το νερό. Η κάθετη διαφοροποίηση απέναντι στην πρόθεσή του αυτή, όλων σχεδόν των Τοπικών Συμβουλίων του Δήμου Βόλου που, σημειωτέον, η πλειοψηφία των συμβούλων τους εκλέχθηκε με τον συνδυασμό του, δεν έκαμψε την προειλημμένη απόφασή του.
Φοβούμενος λοιπόν και μη ανεχόμενος και το διάλογο αλλά και τα επιχειρήματα των άλλων, κατέφυγε στην προστασία των δυνάμεων καταστολής και των ΜΑΤ που, όμως, δεν ήταν κατά την άποψή του αρκετή. Έτσι, για το λόγο αυτό κάλεσε και άλλες δυνάμεις από εταιρία security (αναθέτοντας μάλιστα την «υπηρεσία» αυτή μέσω του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑΜΒ με απόφαση που ελήφθη μετά την παρασχεθείσα «υπηρεσία»). Και επειδή δεν ήταν και πάλι σίγουρος, έφερε και εφτά-οκτώ φουσκωτούς «διά παν ενδεχόμενον». Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο και βέβαια απόλυτα επιθυμητό για εκείνον. Ξύλο έξω και χημικά, και απόφαση μέσα και αναισθητικά. Ήρθη μ’ έναν περίεργο και πραξικοπηματικό τρόπο ο δημόσιος χαρακτήρας των συνεδριάσεων, πέρασε με απόφαση η πολιτική της έμμεσης και συγκαλυμμένης ιδιωτικοποίησης και υπερίσχυσε η λογική του «έτσι γουστάρουμε».
Είναι προφανές ότι οι αντιδράσεις των κατοίκων θα συνεχιστούν και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση, όπως επίσης είναι προφανές ότι για το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που επικρατεί στον Βόλο είναι γνωστός ο αίτιος. Είναι όμως ευκαιρία και για τη νέα κυβέρνηση και τ’ αρμόδια όργανά της να αποδείξει τη διαφορετική της άποψη για τη λειτουργία των θεσμών, την αντίθεσή της στις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές και εκτροπές αλλά και την περιφρούρηση του κύρους των θεσμών και των θεσμικών φορέων. Να μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι θεσμοί θα κληθούν να υλοποιήσουν την άλλη πολιτική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σ’ ένα περιβάλλον που σίγουρα δεν θα είναι Καλλικρατικό. Και τότε, ναι, θα γουστάρουμε – χωρίς όμως το «έτσι» μπροστά…
Τ.Αν.
